Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

laeta, ōrum, v. 2. laetus.

laetābĭlis, e, adj. [laetor], joyful, glad, gladsome (class.): quid habet ista res aut laetabile, aut gloriosum? Cic. Tusc. 1, 21, 49: nihil laetabile, id. ib. 4, 17, 37: factum, Ov. M. 9, 255: sidus alicui, Val. Fl. 6, 606.
Comp., Mamert. Genethl. 18.

laetābundus, a, um, adj. [laetor], greatly rejoicing, full of joy, joyful (post-class.): laetabundus is dicitur, qui abunde laetus est, Gell. 11, 15, 8: his dictis, Mart. Cap. 1, § 23; Vulg. Isa. 35, 2.

laetāmen, ĭnis, n. [laetor], dung, manure (post-Aug.), Plin. 18, 16, 40, § 141: anserum, Pall. 1, 23.

laetans, antis, Part. and P. a., from laetor.

laetanter, adv., v. laetor fin.

* laetātĭo, ōnis, f. [laetor], rejoicing, exultation, joy (for the usual laetitia): diutina, Caes. B. G. 5, 52 fin.

laetor, ātus, 1,

  1. I. v. dep. n. [lit. pass. of laeto], to rejoice, feel joy, be joyful or glad at any thing (syn. gaudeo); constr. with abl., with in, de, ex, or super and abl., with neutr. acc., with acc. and inf., poet. with gen.
          1. (α) With abl.: ut quisquam amator nuptiis laetetur, Ter. Hec. 5, 3, 37: et laetari bonis rebus et dolere contrariis, Cic. Lael. 13, 47: sua re gesta, id. Rep. 1, 42, 65: laetor tum praesenti, tum sperata tua dignitate, id. Fam. 2, 9, 1: laetabitur cor meum quasi a vino, Vulg. Zach. 10, 7: juvenis specie, Juv. 10, 310.
          2. (β) With in and abl.: laetaris tu in omnium gemitu, Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121: in hoc est laetatus, quod, because that, id. Phil. 11, 4, 9: ad laetandum in laetitia gentis tuae, Vulg. Psa. 105, 5: in Domino, id. ib. 96, 12; 84, 7 et saep.
          3. (γ) With de and abl.: de communi salute, Cic. Marc. 11, 33: de labore suo, Vulg. Sirach, 5, 18.
          4. (δ) With ex and abl.: Vaccenses ex perfidia laetati, Sall. J. 69, 3.
            (ε) With super (late Lat.): super hederā, Vulg. Jonah, 4, 6; id. Isa. 39, 2.
            (ζ) With neutr. acc.: illud mihi laetandum video, quod, because that, Cic. de Imp. Pomp. 1; but rarely with acc. of direct object: laetandum magis quam dolendum casum tuum, Sall. J. 14, 22: hos erat Aeacides voltu laetatus honores, Verg. Cul. 322.
            (η) With acc. and inf. (freq. in Cic.): istuc tibi ex sententia tua obtigisse laetor, Ter. Heaut. 4, 3, 5; id. Hec. 5, 3, 35: quae perfecta esse gaudeo, judices, vehementerque laetor, Cic. Rosc. Am. 47, 136: quem esse natumhaec civitas laetabitur, id. Lael. 4, 14: utrumque laetor, et sine dolore corporis te fuisse et animo valuisse, id. Fam. 7, 1, 1; cf.: nec vero Alciden me sum laetatus euntem accepisse, Verg. A. 6, 392.
            (θ) With gen., in connection with memini: nec veterum memini laetorve malorum, Verg. A. 11, 280.
  2. II. Transf., of inanim. subjects, to delight, rejoice, be joyful: omne vitis genus naturaliter laetatur tepore potius, quam frigore, is fonder of warmth than of cold, Col. 3, 9 fin.: frumenta omnia maxime laetantur patenti campo, delight in, Pall. 1, 6, 15: laetatur mons Sion, Vulg. Psa. 47. 12.
    Hence, laetans, antis, P. a., rejoicing, joyful, glad: eos nunc laetantis faciam adventu meo, Plaut. Stich. 3, 1, 6: nubit Oppianico continuo Sassia laetanti jam animo, Cic. Clu. 9 fin.
    Poet., of inanim. things: loca, delightful, cheerful, agreeable, Lucr. 2, 344.
    * Adv.: laetanter, with joy, joyfully, Lampr. Commod. 5.

2. laetus, i, m., in late Lat., a foreign bondman who received a piece of land to cultivate, for which he paid tribute to his master, a serf, Amm. 20, 8, 13; Eum. Pan. 21, 1.
Hence,

  1. A. laeta, ōrum, n., the land so cultivated, Cod. Th. 7, 20, 10.
  2. B. laetĭcus, a, um, adj., of or belonging to a laetus: laeticae terrae, Cod. Th. 13, 11, 9.