Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lancĕa, ae, f. [λόγχη, acc. to Paul. ex Fest. p. 118 Müll.; acc. to Varr. ap. Gell. 15, 30 fin., of Spanish origin], a light spear, with a leather thong fastened to the middle of it, a lance, spear (cf.: telum, spiculum, hastile, pilum, jaculum, etc.): Suevi lanceis configunt, Sisenn. ap. Non. 556, 8: lancea infestamedium femur trajecit voluseni, Hirt. B. G. 4, 48: ceteri sparos aut lanceas portabant, Sall. C. 56, 3: Romanus miles missili pilo aut lanceis assultans, Tac. H. 1, 79; 3, 27: lata, i. e. with a broad head, Verg. A. 12, 375; Suet. Claud. 35: cujus torta manu commisit lancea bellum, Luc. 7, 472; Just. 24, 5: haec, duas lanceas dextra praeferens, Curt. 6, 5, 26: mihi non parvam incussisti sollicitudinem, injecto non scrupulo, sed lancea, ne sermones nostros anus illa cognoscat, i. e. great dread, App. M. 1, p. 107, 5.

lancĕārĭus, v. lanciarius.

lancĕātus, a, um, adj. [lancea], made into a lance, lance-formed: armabitur ferro et ligno lanceato, Vulg. 2, Reg. 23, 7.

lancĕo, āre, v. a. [lancea], to wield or handle a lance (eccl. Lat.), Tert. adv. Jud. 9; id. adv. Marc. 13.

lancĕŏla (lancĭŏla), ae, f. dim. [lancea], a small lance, Capitol. Maxim. jun. 4; App. M. 8, p. 214, 7.

* lancĕŏlātus, a, um, adj. [lanceola], armed with a little lance or point, lanceolated, lanceolate: plantago, Macer de Plantagine, 5.

lances, v. lanx.

lancĭārĭus (lancĕār-), ĭi, m. [lancea], a lancer (post-class.), Amm. 21, 13, 16; Cassiod. Hist. 6, 35; Vulg. Act. 23, 23.