Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lănĭāmentum, i, n. [lanio], a tearing to pieces, August. Ep. 2, 26.

lănĭārĭus, a, um, adj. [lanius], pertaining to a butcher.
Only as subst.

  1. I. lă-nĭārĭum, i, n., a butcher’s stall (anteclass.), Varr. R. R. 2, 4, 3.
  2. II. lănĭā-rĭus, i, m., a butcher, Inscr. Grut. p. 1035, n. 4.

lănĭātĭo, ōnis, f. [1. lanio], a tearing in pieces, a mangling, lacerating (postAug.): caedes hominum et laniationes, Sen. Clem. 2, 4, 2.

lănĭātor [1. lanio], μακελλάριος, a butcher, i. q. lanius, Gloss. Philox.

lănĭātōrĭum, μακελλεῖον, κρεωπωλεῖον, a butcher’s stall, i. q. laniena, Gloss. Philox.

lănĭātus, ūs, m. [1. lanio], a tearing in pieces, a mangling, lacerating.

  1. I. Lit. (rare but class.): ferarum, *Cic. Tusc. 1, 43, 104: avium, Amm. 24, 2, 8.
    In plur.: avium ferarumque laniatibus objectus, Val. Max. 1, 6, 11: quid efferatius quam quod membra et artus debitoris brevissimo laniatu distrahantur, Gell. 20, 1, 19.
  2. II. Trop., anguish, remorse: si recludantur tyrannorum mentes, posse adspici laniatus, Tac. A. 6, 6.

lānĭcĭa, ae, and lānĭcĭes, ēi, v. lanicius.

lānĭcĭus, a, um, adj. [lana], of wool, woolly, fleecy: grex, Arn. 5, 174.
Hence, subst.: lānĭcĭum or -tĭum, ii, n. (anteclass. collat. form lānĭcĭa or -tĭa, ae, f., Laber. ap. Non. 212, 22; Com. Fragm. v. 67 Rib.; post-class. collat. form lānĭcĭes or -tĭes, ēi, f., Tert. adv. Marc. ap. Carm. 2, 24), wool.

  1. I. Lit. (poet. and in post-Aug. prose): si tibi lanicium curae, Verg. G. 3, 384: e lanicia Attica vestitus, Laber. ap. Non. 212, 22: Seres lanicio silvarum nobiles, Plin. 6, 17, 20, § 54; 8, 47, 72, § 189.
  2. II. Transf., wool-bearing or fleecy cattle (post-class.); form lanitium, Arn. 1, 8; id. 1, 8, p. 12.

* lānĭcŭtis, e, adj. [lana-cutis], woollyskinned: aries, Laber. ap. Tert. Pall. 1.

lānĭēnus, a, um, adj. [lanius], of a butcher, butcher’s: tabernae, Varr. ap. Non. 532, 20.
Hence, subst.: lānĭēna, ae, f.

  1. I. A butcher’s stall: per myropolia et lanienas, Plaut. Ep. 2, 2, 15: lanienae et tabernae conjunctae, Liv. 44, 16 fin.
  2. II. A mangling, dissecting, Prud. στεφ. 10, 497: omnique laniena excruciatus, torture, mutilation, Amm. 29, 1, 44.

* lānĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [lana-fero], wool-bearing, i. e. cotton-bearing: arbores, Plin. 13, 14, 28, § 90.

lānĭfĭcĭum, ii, n. [lanificus], the working of wool, i. e. spinning, weaving, etc. (ante-class. and post-Aug.): de lanificio neminem metuo, una aetate quae sit, Plaut. Merc. 3, 1, 22: lanificii curam suscipere, Col. 12 praef. § 9: usum lanificii docere, Just. 2, 6, 5; 2, 4, 8: filiam et neptes lanificio assuefacere, Suet. Aug. 64.

lānĭfĭcus, a, um, adj. [lana-facio],

  1. I. wool-working, that works in wool, i. e. spinning, weaving, etc. (poet.): manus, Tib. 2, 1, 10: ars, Ov. M. 6, 6; Claud. in Eutr. 2, 382: sorores, the spinning sisters, i. e. the Fates, Mart. 6, 58, 7; cf. Juv. 12, 66.
  2. II. Subst.: lānĭfĭca, ae, f., a wool-spinner, Dig. 33, 7, 12, § 5 sq.

lānĭger, gĕra, gĕrum, adj. [lana-gero],

  1. I. wool-bearing, fleecy (poet. and in post-Aug. prose): pecus, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: greges, Verg. G. 3, 287: arbores, i. e. cottontrees, Plin. 12, 10, 21, § 38: fertilitas, of insects. id. 11, 24, 28, § 80.
  2. II. Subst.
    1. A. lānĭger, gĕri, m., a ram, Ov. M. 7, 312.
      Of a lamb: timens, Phaedr. 1, 1, 6.
      Of the constellation of the Ram, for Aries, Manil. 1, 672; 2, 200 al.
    2. B. lānĭgĕra, ae, f., a lamb, sheep, Sil. 15, 703.

lānĭlūtor ἐριοπλύτης (wool-washer), Gloss. Lat. Gr.

1. lănĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf. lacer, δάκνω], to tear or rend in pieces, to mangle, lacerate (class.; cf.: lacero, discerpo, dilanio).

  1. I. Lit.: hominem, Cic. Fam. 7, 1, 3: corpora a feris laniata, id. Tusc. 1, 45, 108: lanianda viscera praebere, Liv. 9, 1, 9: laniando dentibus hostem exspirare, id. 22, 51, 9: foede crura brachiaque, Tac. H. 1, 41: vestem, Ov. M. 5, 398: vestes, Quint. 11, 3, 174: Priamiden laniatum corpore toto vidit, Verg. A. 6, 494: digitis ora, Ov. A. A. 3, 678: carmen, Dig. 33, 7, 18 init.
    With Gr. acc.: flavos Lavinia crinīs, Et roseas laniata genas, Verg. A. 12, 606: comas, Ov. M. 4, 139.
    Transf., poet.: venti mundum laniant, Ov. M. 1, 60: laniata classis, id. H. 7, 175.
  2. II. Trop. (poet. and in post-Aug. prose): et tua sacrilegae laniarunt carmina linguae, Ov. R. Am. 367: vitia cor laniant, Sen. Ep. 51, 13.

2. lănĭo, ōnis, m. [1. lanio], a butcher (post-class.): lanionis instrumentum, Dig. 33, 7, 18; 1, 2, 2, § 24: quis tibi tunc, lanio, cernenti talia sensus, Sedul. Carm. 2, 127.

* lănĭŏlum, i, n. dim. [lanius], a little butcher’s stall, Fulg. Myth. 1 praef.

lănĭōnĭus, a, um, adj. [lanius], of or belonging to a butcher (post-Aug.): mensa, a butcher’s stall, Suet. Claud. 15.

lānĭpendens, σταθμοῦχος, γυνὴ ἡ τὸν σταθμὸν παρέχουσα ταῖς ἄλλαις, one who weighs out wool for spinning, a spinning-mistress, Gloss. Philox.; cf. Inscr. Orell. 2820.

lānĭpendĭum, i, m. [lana-pendo], the distribution of wool (late Lat.), Caes. Aul. Reg. ad Verg. 30.

lānĭpendĭus (collat. form ‡lānĭ-pendus, Inscr. ap. Spon. Miscell. Antiq. p. 223; Inscr. Don. Cl. 8, 57), a, um, adj. [lana-pendo], that weighs out wool, portions it out for spinning (post-class.); only as subst.

  1. A. lānĭpendĭus, i, m., one who weighs out wool: lanipendius, σταθμοῦχος ἐριδίων, Gloss. Philox.
  2. B. lānĭpendĭa, ae, f., Dig. 24, 1, 31 init.; Schol. Juv. 6, 476.

* lānĭpēs, pĕdis, m. [lana-pes], with wool on the feet (i. e. wrapped round), woolfooted: senex, Cass. ap. Quint. 5, 11, 24.

lănista, ae, m., a trainer of gladiators, fencing-master (class.; cf.: gladiator, athleta, pugil).

  1. I. Lit.: num ille lanista omnino jam a gladiatore recessisse videtur, Cic. Rosc. Am. 40, 118: reus, tamquam clemens lanista, id. Att. 1, 16, 3: regia verba lanistae, Juv. 11, 8: circumforaneus, Suet. Vit. 12: lanistarum familias ex urbe expellere, id. Aug. 42; Juv. 6, 215.
    So of fowls: rixosarum avium, Col. 8, 2, 5.
  2. II. Transf., an inciter, instigator, agitator; one who stimulates to wrong or violence: hic se ad eum lanistam contulit, Cic. Rosc. Am. 6, 17: ne videret unius corporis duas acies, lanista Cicerone, dimicantes. Ego lanista? Cic. Phil. 13, 19, 40: lanistis Aetolis dimicare, Liv. 35, 33, 6.

lănistātūra, ae, f. [lanista], the profession of a lanista, Inscr. Tab. Aen. Heracl. ap. Mazoch. p. 424, 49.

* lănistīcĭus, a, um, adj. [lanista], of or belonging to a trainer of gladiators: familia, Petr. Fragm. Trag. 45, 4.

lānĭtĭa, -tiēs, and -tĭum, v. lanicium.

lănĭus, ĭi, m. [1. lanio], a butcher (cf. macellarius): lanii, qui concinnant liberis orbas ovīs, Plaut. Capt. 4, 2, 39; id. Ps. 1, 2, 63: cetarii, lanii, coqui, Ter. Eun. 2, 2, 26; Plaut. Trin. 2, 4, 6; cf. Cic. Off. 1, 42, 150: ab lanio cultro arrepto, Liv. 3, 48: cum de laniis aut vinariis ageretur, Suet. Claud. 40 init.; Varr. R. R. 2, 5, 11; Phaedr. 3, 4, 1.
Transf., an executioner (ante-class. and very rare): arcesse hostias, victimas, lanios, Plaut. Ps. 1, 3, 93 and 98.
Abusively, of a surgeon, Tert. de Anim. 10.

Lānĭvīnus, a, um, and Lānĭvĭ-um, v. Lanuvium, II.

Lānŭvĭum (Länĭv-), ii, n.,

  1. I. a town of Latium, on the Via Appia, now Cività Lavinia, Cic. Agr. 2, 35, 96; id. Mil. 10, 27; 17, 45; id. Div. 1, 44, 99; Liv. 3, 29; cf. Mann. Ital. 1, p. 635.
    Hence,
  2. II. Lānŭvīnus (Lānĭv-), a, um, adj., of or belonging to Lanuvium, Lanuvian: ager, Cic. Div. 1, 36, 79; Hor. C. 3, 27, 3: colei, Cic. Fam. 9, 22, 4: magistratus, Liv. 41, 16.
    Subst.: Lā-nŭvīnum, i, n., an estate at Lanuvium, Cic. Att. 9, 9, 4.
    Plur.: Lānŭvīni, ōrum, m., inhabitants of Lanuvium, Lanuvians, Cic. N. D. 1, 29, 82; id. Balb. 13, 31; Liv. 6, 21; cf. id. 8, 14 al.