Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Largĭānus, a, um, v. 2. Largus.

largĭfĭcus, a, um, adj. [largus-facio], bountiful, Lucr. 2, 627: grando mixta imbri largifico, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157 (Trag. Fragm. v. 414 Rib.).

largĭflŭus, a, um, adj. [large-fluo], flowing copiously, copious (ante-class.): fons, Lucr. 5, 598.

largĭlŏquus, a, um, adj. [large-loquor], talking copiously, talkative (Plautin.): largiloquae sumus: plus loquimur, quam sat est, Plaut. Cist. 1, 2, 2: lingua, id. Mil. 2, 3, 47.

* largīmentum, i, n. [largior], for largitas, bounty, gift, Fulg. Myth. praef. 1.

largĭo, 4, v. largior fin.

largĭor, ītus, 4 (ante-class. and poet.; collat. form of the imperf. largibar, Prop. 1, 3, 25; fut. largibere, Plaut. Bacch. 4, 7, 30; inf. largirier, id. As. 5, 2, 82.
Act. collat. form, v. fin.), v. dep. [1. largus], to give bountifully, to lavish, bestow, dispense, distribute, impart (class.; cf.: dono, suppedito).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: amico homini mea ex crumena largiar, Plaut. Pers. 2, 3, 13: ex ea (dote) largiri te illi, id. Trin. 3, 3, 14: cenam esurientibus, id. Am. 1, 1, 155: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic. Off. 1, 14, 43; cf.: ex alieno, id. Fam. 3, 8, 8; id. Rosc. Com. 10: agros emeritis, Tac. A. 1, 28: largitur in servos quantum aderat pecuniae, id. ib. 16, 11: facile largiri de alieno, Just. 36, 3, 9.
      Of inanimate subjects: sol universis idem lucis largitur, Quint. 1, 2, 14: Gallis provinciae propinquitas multa ad copiam atque usus largitur, * Caes. B. G. 6, 24.
    2. B. In partic., to give largesses, to bribe: largiundo et pollicitando magis incendere, Sall. C. 38; id. J. 13: exercitum largiendo corrumpere, Quint. 5, 13, 17: largiendo de alieno popularem fieri, Liv. 3, 1: dictis largiri, to bestow in words, i. e. to promise without power to give: quid nunc acturu’s, postquam erili filio largitu’s dictis dapsilis lubentias, Plaut. Ps. 1, 4, 3.
  2. II. Trop., to confer, bestow, grant, yield: Hortensio summam copiam facultatemque dicendi natura largita est, Cic. Quint. 2, 8: utrisque fortuna regnum est largita, id. Har. Resp. 25: nimium parcus in largienda civitate, id. Balb. 22, 50: plusculum amori, id. Fam. 5, 12, 3: occasionem clamandi, Quint. 12, 8, 2: quidquid solamen humandi est, largior, Verg. A. 10, 494; so, alicui occasionem impudentiae, Plin. 2, 23, 21, § 87: laetitiam alicui, Plaut. Capt. 4, 2, 49: Istoscine patrem aequom morest liberis largirier? to teach, communicate, id. As. 5, 2, 82: id largiamur inertiae nostrae, give up, concede, Cic. de Or. 1, 15, 68: reipublicae injurias. to forgive, Tac. A. 3, 70: beneficia in vulgus, Sen. Ben. 1, 2, 1: totus habenas, to give, re lax, Sil. 15, 724.
    Esp.: se largiri, to bestow one’s society, to be free or eager in courtship: nam tu te vilem feceris, si te ultro largiere: sine ultro veniat, quaeritet, etc., Plaut. Mil. 4, 6, 28.
          1. (β) With foll. ut: si quis mihi deus largiatur, ut ex hac aetate repuerascam, would grant, Cic. de Sen. 23, 83.
      1. 1. Act. collat. form, largĭo, īre; act. imp. largi, Att. ap. Non. 470, 26; so, Lucil. ib.
      2. * 2. largītus, a, um, in pass. signif.: Tib. 4, 1, 129.

largĭtas, ātis, f. [1. largus], abundance, bounty, liberality (rare but class.): largitas nimia, opp. parsimonia, Ter. Heaut. 3, 1, 32: quae istaec subita est largitas? id. Ad. 5, 9, 28: tui muneris, Cic. Brut. 4, 16: terra fruges cum maxima largitate fundit, id. N. D. 2, 62, 156.

largĭter, adv., v. 1. largus fin. B.

largītĭo, ōnis, f. [largior], a giving freely, a granting, bestowing, dispensing, distributing, imparting.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (class.): largitio, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit, Cic. Off. 2, 15, 52: largitione redemit militum voluntates, Caes. B. C. 1, 39 fin.: his pauca ad spem largitionis addidit, id. ib. 2, 28: maximas largitiones fecit, id. ib. 3, 31: largitio et communicatio civitatis, a granting, Cic. Balb. 13, 31: aequitatis, a distributing, dispensing, id. Mur. 20, 41.
      Prov.: largitio fundum non habet, there is no end of giving, Cic. Off. 2, 15, 55; v. fundus.
    2. B. In partic., in a bad sense.
      1. 1. Bribery, corruption, esp. to obtain a public office: liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione sejungere, Cic. de Or. 2, 25, 55: tribum turpi largitione corrumpere, id. Planc. 15, 37: tribus largitione devinctas habere, id. ib.: perniciosa, id. Mur. 37, 80: profusissima, Suet. Caes. 13: nullum largitionis genus omisit, id. ib. 26.
      2. * 2. Profusion, prodigality: nullius rei, minime beneficiorum, honesta largitio est, Sen. Ben. 1, 2, 1.
  2. II. Meton., concr., largitiones, the imperial treasury, public chest, or imperial fund for presents and distributions, Eutr. 8, 13; Cod. Just. 7, 62, 21; both sacrae (for public or state purposes) and privatae (for personal outlay), id. 10, 23, 2; Cod. Th. 12, 6, 13.

largītĭōnālis, e, adj. [largitio, II.], of or belonging to the imperial treasury: officiales, treasury-officers, masters of the treasury, Cod. Th. 12, 6, 13; also subst.: largī-tĭōnālis, is, m., a treasury-officer, Vop. Carin. 19.

(1. largītor, āri, false read. for largiri te, Plaut. Trin. 3, 3, 14; v. Ritschl ad h. l. and proleg. p. 68.)

2. largītor, ōris, m. [largior], a liberal giver, a bestower, granter, dispenser, distributer, imparter.

  1. I. In gen. (rare; not in Cic.): multarum rerum ac maxume pecuniae largitor, Sall. J. 95: largitor voluntarius repente senatus factus, Liv. 6, 16: minime largitore duce, liberal, id. 6, 2; cf. praedae, id. 9, 42: Bacche, sacri largitor laticis, dispenser, Sil. 7, 164.
  2. II. In partic., in a bad sense, a briber (class.): exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi, Cic. Off. 1, 19, 64: cujuscumque tribus largitor esset, id. Planc. 15, 37: Lentulum largitorem et prodigum non putat, a spendthrift, squanderer, id. Cat. 4, 5, 10.

largĭtūdo, ĭnis, f. [1. largus], liberality (for largitas): largitudo nusquam invenitur, nisi apud Nepotem, Charis. p. 78 P.

1. largĭtus, adv., v. largus fin. C.

2. largītus, a, um, Part., v. largior.

* largĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [1. largus], rather copious: haustus, Sol. 7, § 4.

1. largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. λᾶ- in λιλαίομαι, λῆμα; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.

  1. I. In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): pabula, abundant, Lucr. 5, 869: haustus, id. 1, 412: semen, id. 4, 1238: imbres, id. 1, 282; cf.: undae fluminis, id. 1, 1031: lux, id. 2, 806; cf.: (sol) cum terras larga luce compleverit, Cic. N. D. 2, 19, 49: odores, Ov. M. 4, 758: aër, Lucr. 4, 894
    Comp.: largior ignis, Hor. S. 1, 8, 44: largiore vino usus, Liv. 40, 14: largiora stipendia, Tac. A. 1, 31: nec potentem amicum Largiora flagito, Hor. C. 2, 18, 13.
    Sup.: munus largissimum edere, Suet. Tit. 7 fin.: vena largissima ferri, Plin. 34, 14, 43, § 149.
          1. (β) With gen., abounding in any thing: largus lacrumarum, Plaut. As. 3, 1, 30: opum, Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608: comae, Sil. 7, 601: rapinae, id. 8, 250.
          2. (γ) With abl.: audinhunc, opera ut largus est nocturna? Plaut. As. 3, 3, 8: folia larga suco, Plin. 25, 13, 102, § 161.
  2. II. In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal: justus, injustus: malignus, largus, Plaut. Bacch. 3, 2, 17: duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales, Cic. Off. 2, 16, 55: largissimus esse, id. Verr. 2, 3, 50, § 118: largus et exundans ingenii fons, Juv. 10, 119: largus animo, of a generous disposition, Tac. H. 2, 59: promissis, liberal in promises, Tac. H. 3, 58: natura, Juv. 10, 301.
    Comp.: Quid ego concesso pedibus, linguā largior? Plaut. As. 2, 2, 24.
    Poet.: largus animae, prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.
    With inf.: spes donare novas largus, Hor. C. 4, 12, 19.
    Hence, adv. in three forms.
    1. A. largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally: large blandus, Plaut. Aul. 2, 2, 19: large dare, Cic. Mur. 4, 10: large effuseque donare, id. Rosc. Am. 8, 23: large et copiose aliquid comparare, id. N. D. 2, 47, 121: munifice et large dari, id. ib. 3, 27, 69: large atque honorifice promittere, Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44: large liberaliterque aestimare, Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204: ministrare libertatem alicui, id. Rep. 1, 43, 66: senatus consultum large factum, Tac. A. 6, 15: large florescens, Plin. 21, 10, 31, § 56: large frequentantibus (locum), in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73: large amplecti, widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.
      Comp.: dare largius, Ter. Eun. 5, 9, 48: ne potum largius aequo Rideat, Hor. Ep. 2, 2, 215.
      Sup.: copia quam largissime facta, Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.
    2. B. largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose; not used by Cic.), Plaut. Truc. 5, 11: peccavisti largiter, id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18: distare, Lucr. 6, 1112: auferre, id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132: discrepare, Vitr. 6, 1, 8: largius a prisca consuetudine movere, Varr. L. L. 10, p. 583.
          1. (β) Substantively, with gen. (anteand post-class.): credo, illic inesse auri et argenti largiter, Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.: largiter mercedis indipiscar, id. ib. 5, 2, 28.
    3. * C. largĭtus, copiously: quid lacrimas largitus? Afran. ap. Non. 514, 31 (Com. Fragm. v. 212 Rib.).

2. Largus, i, m.,

  1. I. a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240: P. Largus Caecina, Tac. A. 11, 33.
    Hence,
  2. II. Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian: senatusconsultum, Just. Inst. 3, 7 fin.