No entries found. Showing closest matches:
Largĭānus, a, um, v. 2. Largus.
largĭfĭcus, a, um, adj. [largus-facio], bountiful, Lucr. 2, 627: grando mixta imbri largifico, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157 (Trag. Fragm. v. 414 Rib.).
largĭflŭus, a, um, adj. [large-fluo], flowing copiously, copious (ante-class.): fons, Lucr. 5, 598.
largĭlŏquus, a, um, adj. [large-loquor], talking copiously, talkative (Plautin.): largiloquae sumus: plus loquimur, quam sat est, Plaut. Cist. 1, 2, 2: lingua, id. Mil. 2, 3, 47.
* largīmentum, i, n. [largior], for largitas, bounty, gift, Fulg. Myth. praef. 1.
largĭo, 4, v. largior fin.
largĭor, ītus, 4 (ante-class. and poet.; collat. form of the imperf. largibar, Prop. 1, 3, 25; fut. largibere, Plaut. Bacch. 4, 7, 30; inf. largirier, id. As. 5, 2, 82.
Act. collat. form, v. fin.), v. dep. [1. largus], to give bountifully, to lavish, bestow, dispense, distribute, impart (class.; cf.: dono, suppedito).
- I. Lit.
- A. In gen.: amico homini mea ex crumena largiar, Plaut. Pers. 2, 3, 13: ex ea (dote) largiri te illi, id. Trin. 3, 3, 14: cenam esurientibus, id. Am. 1, 1, 155: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, Cic. Off. 1, 14, 43; cf.: ex alieno, id. Fam. 3, 8, 8; id. Rosc. Com. 10: agros emeritis, Tac. A. 1, 28: largitur in servos quantum aderat pecuniae, id. ib. 16, 11: facile largiri de alieno, Just. 36, 3, 9.
Of inanimate subjects: sol universis idem lucis largitur, Quint. 1, 2, 14: Gallis provinciae propinquitas multa ad copiam atque usus largitur, * Caes. B. G. 6, 24.
- B. In partic., to give largesses, to bribe: largiundo et pollicitando magis incendere, Sall. C. 38; id. J. 13: exercitum largiendo corrumpere, Quint. 5, 13, 17: largiendo de alieno popularem fieri, Liv. 3, 1: dictis largiri, to bestow in words, i. e. to promise without power to give: quid nunc acturu’s, postquam erili filio largitu’s dictis dapsilis lubentias, Plaut. Ps. 1, 4, 3.
- II. Trop., to confer, bestow, grant, yield: Hortensio summam copiam facultatemque dicendi natura largita est, Cic. Quint. 2, 8: utrisque fortuna regnum est largita, id. Har. Resp. 25: nimium parcus in largienda civitate, id. Balb. 22, 50: plusculum amori, id. Fam. 5, 12, 3: occasionem clamandi, Quint. 12, 8, 2: quidquid solamen humandi est, largior, Verg. A. 10, 494; so, alicui occasionem impudentiae, Plin. 2, 23, 21, § 87: laetitiam alicui, Plaut. Capt. 4, 2, 49: Istoscine patrem aequom morest liberis largirier? to teach, communicate, id. As. 5, 2, 82: id largiamur inertiae nostrae, give up, concede, Cic. de Or. 1, 15, 68: reipublicae injurias. to forgive, Tac. A. 3, 70: beneficia in vulgus, Sen. Ben. 1, 2, 1: totus habenas, to give, re lax, Sil. 15, 724.
Esp.: se largiri, to bestow one’s society, to be free or eager in courtship: nam tu te vilem feceris, si te ultro largiere: sine ultro veniat, quaeritet, etc., Plaut. Mil. 4, 6, 28.
- (β) With foll. ut: si quis mihi deus largiatur, ut ex hac aetate repuerascam, would grant, Cic. de Sen. 23, 83.
- 1. Act. collat. form, largĭo, īre; act. imp. largi, Att. ap. Non. 470, 26; so, Lucil. ib.
- * 2. largītus, a, um, in pass. signif.: Tib. 4, 1, 129.
largĭtas, ātis, f. [1. largus], abundance, bounty, liberality (rare but class.): largitas nimia, opp. parsimonia, Ter. Heaut. 3, 1, 32: quae istaec subita est largitas? id. Ad. 5, 9, 28: tui muneris, Cic. Brut. 4, 16: terra fruges cum maxima largitate fundit, id. N. D. 2, 62, 156.
largĭter, adv., v. 1. largus fin. B.
largītĭo, ōnis, f. [largior], a giving freely, a granting, bestowing, dispensing, distributing, imparting.
- I. Lit.
- A. In gen. (class.): largitio, quae fit ex re familiari, fontem ipsum benignitatis exhaurit, Cic. Off. 2, 15, 52: largitione redemit militum voluntates, Caes. B. C. 1, 39 fin.: his pauca ad spem largitionis addidit, id. ib. 2, 28: maximas largitiones fecit, id. ib. 3, 31: largitio et communicatio civitatis, a granting, Cic. Balb. 13, 31: aequitatis, a distributing, dispensing, id. Mur. 20, 41.
Prov.: largitio fundum non habet, there is no end of giving, Cic. Off. 2, 15, 55; v. fundus.
- B. In partic., in a bad sense.
- 1. Bribery, corruption, esp. to obtain a public office: liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione sejungere, Cic. de Or. 2, 25, 55: tribum turpi largitione corrumpere, id. Planc. 15, 37: tribus largitione devinctas habere, id. ib.: perniciosa, id. Mur. 37, 80: profusissima, Suet. Caes. 13: nullum largitionis genus omisit, id. ib. 26.
- * 2. Profusion, prodigality: nullius rei, minime beneficiorum, honesta largitio est, Sen. Ben. 1, 2, 1.
- II. Meton., concr., largitiones, the imperial treasury, public chest, or imperial fund for presents and distributions, Eutr. 8, 13; Cod. Just. 7, 62, 21; both sacrae (for public or state purposes) and privatae (for personal outlay), id. 10, 23, 2; Cod. Th. 12, 6, 13.
largītĭōnālis, e, adj. [largitio, II.], of or belonging to the imperial treasury: officiales, treasury-officers, masters of the treasury, Cod. Th. 12, 6, 13; also subst.: largī-tĭōnālis, is, m., a treasury-officer, Vop. Carin. 19.
(1. largītor, āri, false read. for largiri te, Plaut. Trin. 3, 3, 14; v. Ritschl ad h. l. and proleg. p. 68.)
2. largītor, ōris, m. [largior], a liberal giver, a bestower, granter, dispenser, distributer, imparter.
- I. In gen. (rare; not in Cic.): multarum rerum ac maxume pecuniae largitor, Sall. J. 95: largitor voluntarius repente senatus factus, Liv. 6, 16: minime largitore duce, liberal, id. 6, 2; cf. praedae, id. 9, 42: Bacche, sacri largitor laticis, dispenser, Sil. 7, 164.
- II. In partic., in a bad sense, a briber (class.): exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi, Cic. Off. 1, 19, 64: cujuscumque tribus largitor esset, id. Planc. 15, 37: Lentulum largitorem et prodigum non putat, a spendthrift, squanderer, id. Cat. 4, 5, 10.
largĭtūdo, ĭnis, f. [1. largus], liberality (for largitas): largitudo nusquam invenitur, nisi apud Nepotem, Charis. p. 78 P.
1. largĭtus, adv., v. largus fin. C.
2. largītus, a, um, Part., v. largior.
* largĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [1. largus], rather copious: haustus, Sol. 7, § 4.
1. largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. λᾶ- in λιλαίομαι, λῆμα; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.
- I. In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): pabula, abundant, Lucr. 5, 869: haustus, id. 1, 412: semen, id. 4, 1238: imbres, id. 1, 282; cf.: undae fluminis, id. 1, 1031: lux, id. 2, 806; cf.: (sol) cum terras larga luce compleverit, Cic. N. D. 2, 19, 49: odores, Ov. M. 4, 758: aër, Lucr. 4, 894
Comp.: largior ignis, Hor. S. 1, 8, 44: largiore vino usus, Liv. 40, 14: largiora stipendia, Tac. A. 1, 31: nec potentem amicum Largiora flagito, Hor. C. 2, 18, 13.
Sup.: munus largissimum edere, Suet. Tit. 7 fin.: vena largissima ferri, Plin. 34, 14, 43, § 149.
- (β) With gen., abounding in any thing: largus lacrumarum, Plaut. As. 3, 1, 30: opum, Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608: comae, Sil. 7, 601: rapinae, id. 8, 250.
- (γ) With abl.: audin’ hunc, opera ut largus est nocturna? Plaut. As. 3, 3, 8: folia larga suco, Plin. 25, 13, 102, § 161.
- II. In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal: justus, injustus: malignus, largus, Plaut. Bacch. 3, 2, 17: duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales, Cic. Off. 2, 16, 55: largissimus esse, id. Verr. 2, 3, 50, § 118: largus et exundans ingenii fons, Juv. 10, 119: largus animo, of a generous disposition, Tac. H. 2, 59: promissis, liberal in promises, Tac. H. 3, 58: natura, Juv. 10, 301.
Comp.: Quid ego concesso pedibus, linguā largior? Plaut. As. 2, 2, 24.
Poet.: largus animae, prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.
With inf.: spes donare novas largus, Hor. C. 4, 12, 19.
Hence, adv. in three forms.
- A. largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally: large blandus, Plaut. Aul. 2, 2, 19: large dare, Cic. Mur. 4, 10: large effuseque donare, id. Rosc. Am. 8, 23: large et copiose aliquid comparare, id. N. D. 2, 47, 121: munifice et large dari, id. ib. 3, 27, 69: large atque honorifice promittere, Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44: large liberaliterque aestimare, Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204: ministrare libertatem alicui, id. Rep. 1, 43, 66: senatus consultum large factum, Tac. A. 6, 15: large florescens, Plin. 21, 10, 31, § 56: large frequentantibus (locum), in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73: large amplecti, widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.
Comp.: dare largius, Ter. Eun. 5, 9, 48: ne potum largius aequo Rideat, Hor. Ep. 2, 2, 215.
Sup.: copia quam largissime facta, Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.
- B. largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose; not used by Cic.), Plaut. Truc. 5, 11: peccavisti largiter, id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18: distare, Lucr. 6, 1112: auferre, id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132: discrepare, Vitr. 6, 1, 8: largius a prisca consuetudine movere, Varr. L. L. 10, p. 583.
- (β) Substantively, with gen. (anteand post-class.): credo, illic inesse auri et argenti largiter, Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.: largiter mercedis indipiscar, id. ib. 5, 2, 28.
- * C. largĭtus, copiously: quid lacrimas largitus? Afran. ap. Non. 514, 31 (Com. Fragm. v. 212 Rib.).
2. Largus, i, m.,
- I. a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240: P. Largus Caecina, Tac. A. 11, 33.
Hence,
- II. Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian: senatusconsultum, Just. Inst. 3, 7 fin.