Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

laudābĭlis, e, adj. [laudo], to be praised, praiseworthy, laudable (class. and freq.).

  1. I. Lit.: laudabile est, quod conficit honestam et praesentem et consequentem commemorationem, Auct. Her. 3, 4, 7: honestum, etiam si a nullo laudetur, natura esse laudabile, Cic. Off. 1, 4, 14: vita, id. Lael. 7, 23: orationes, id. Brut. 95, 325; cf. oratores, id. ib. 97, 333: vir erga rempublicam, Treb. Poll. Trig. Tyr. 32, 2: civis, Quint. 12, 1, 41; 3, 6, 84: carmen, Hor. A. P. 408: fides, Ov. Tr. 5, 14, 35: in Rutilo luxuria est: in Ventidio laudabile nomen sumit, Juv. 11, 22.
    As subst.: laudābĭle, is, n., the praiseworthy, Auct. Her. 3, 4, 7.
    Comp.: vitae ratio laudabilior, Cic. Rep. 3, 3, 6: (voluptas) melioremne efficit aut laudabiliorem virum? id. Par. 1 fin: multo modestia post victoriam, quam ipsa victoria, laudabilior, Liv. 36, 21.
  2. II. Transf., valuable, precious, excellent (post-Aug.): mel, Plin. 11, 15, 15, § 38: terra, id. 17, 4, 3, § 28.
    Comp.: laudabilius vinum, Plin. 14, 3, 4, § 36.
    Hence, adv.: laudābĭlĭter, in a praiseworthy manner, praiseworthily, laudably, ad recte, honeste, laudabiliter, postremo ad bene vivendum, Cic. Tusc. 5, 5, 12: laudabiliter ac placabiliter propitiandi judices, by flattering expressions, Gell. 7, 3.
    Comp.: laudabilius, Val. Max. 5, 1, 2 ext.; 5, 4, 3.
    Sup. of the adj. and adv. appear not to occur.

laudābĭlĭtas, ātis, f. [laudo], laudability, excellency, a title of the Comes Metallorum: tua, Cod. Th. 10, 19, 3.

laudābĭlĭter, adv., v. laudabilis fin.

laudātē, adv., v. laudo fin.

laudātĭo, ōnis, f. [laudo], a praising, praise, commendation; a eulogy, panegyric.

  1. I. In gen.: quam lauream cum tua laudatione conferrem? with your eulogy, i. e. that pronounced by you, Cic. Fam. 15, 6, 1: felicitatem ipsam deorum immortalium judicio tribui laudationis est, id. de Or. 2, 85, 347: quae quidem laudatio hominis turpissimi mihi ipsi erat paene turpis, id. Pis. 29, 72: in omnibus laudationibus, Quint. 11, 3, 153.
    With object.-gen.: laudationes eorum, qui sunt ab Homero laudati, Cic. Fin. 2, 35, 116: legis, Quint. 7, 1, 47: laudationes modulatae, songs of praise, Suet. Ner. 20.
  2. II. In partic.
    1. A. In a court of justice, a favorable testimony to a person’s character, a eulogy, panegyric: lectissimos viros cum legatione ad hoc judicium, et cum gravissima atque ornatissima laudatione miserunt, Cic. Cael. 2, 5; id. Fl. 15, 36; id. Font. 2, 4: judicialis, Suet. Aug. 56.
    2. B. A funeral oration, eulogy: funebris, Cic. Mil. 13, 33; Quint. 3, 7, 2: est in manibus laudatio, quam cum legimus, etc., Cic. de Sen. 4, 12: nonnullae mortuorum laudationes, id. Brut. 16, 61.
      With object.-gen.: matronarum, Liv. 5, 50.

laudātīvus, a, um, adj. [laudo], in rhet. lang. of Quintilian,

  1. I. of or relating to praise, laudatory: est unum genus, quo laus et vituperatio continetur, sed est appellatum a meliore parte laudativum: idem alii demonstrativum vocant: utrumque nomen ex Graeco creditur fluxisse: nam et ἐγκωμιαστικὸν et ἐπιδεικτικὸν dicunt, Quint. 3, 4, 12; cf. id. 3, 7, 28: materia, id. 3, 4, 16.
  2. II. Subst.: laudātīva, ae, f., commendation, etc.: laudativa tota, quae est rhetorices pars tertia, Quint. 2, 15, 20; cf. id. 3, 3, 14.
    Hence, laudātīvē, adv., in a laudatory manner, Don. ad Ter. Enn. 5, 8, 5.

laudātor, ōris, m. [laudo], a praiser; a eulogizer, panegyrist (class.).

  1. I. In gen.: integritatis et elegantiae, Cic. Att. 6, 2, 8: auctores et laudatores voluptatis, id. Sest. 10, 23: rerum mearum gestarum laudatores, id. Red. in Sen. 6, 16: temporis acti, Hor. A. P. 173: derisor vero plus laudatore movetur, id. ib. 433: formae, Ov. H. 21, 33: tuus, Cic. Fin. 1, 41, 90.
  2. II. In partic.
    1. A. In a court of justice, one who bears favorable testimony to the character of the accused, a eulogizer, panegyrist: excitabo laudatores, quos ad hoc judiciumdeprecatores hujus periculi missos videtis, Cic. Balb. 18, 41; id. Verr. 2, 5, 22, § 57.
    2. B. One who pronounces a funeral oration, Liv. 2, 47; Plin. Ep. 2, 1, 6.

laudātōrĭus, a, um, adj. [laudo], of or belonging to praise, laudatory (late Lat.), Fulg. Myth. init.

laudātrix, īcis, f. [laudator], she who praises (rare): vitiorum laudatrix fama popularis, Cic. Tusc. 3, 2, 4: Venus, Ov. H. 17, 126.

laudātus, a, am, Part. and P. a., from laudo.

laudo, āvi, ātum, 1, v. a. [laus], to praise, laud, commend, extol, eulogize, approve (cf.: celebro, praed co).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: omnes mortales sese laudarier optant, Enn. ap. Aug. Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.): coram in os te laudare, to praise to one’s face, Ter. Ad. 2, 4, 5; cf.: in faciem, Lact. 3, 14, 7: vituperare improbos asperius, laudare bonos ornatius, Cic. de Or. 2, 9, 35: et efferre aliquid, id. ib. 2, 75, 304: rationem, id. Fam. 5, 20, 4: sententiam alicujus, id. Sest. 34, 74: laudantur exquisitissimis verbis legiones, id. Phil. 4, 3, 6: legem ipsam, id. Leg. 3, 1, 2: magnifice, id. Brut. 73, 254: agricolam laudat juris peritus, praises him as happy, extols his happiness, Hor. S. 1, 1, 9; so, diversa sequentes, id. ib. 1, 1, 3; 109: volucrem laudamus equum, praise as swift, i. e. for swiftness, Juv. 8, 57: laudatur dis aequa potestas, id. 4, 71.
      Part. as subst.: prava laudantium sermo, Sen. Ep. 123, 9.
      Pass. with dat.: numquam praestantibus viris laudata est in una sententia perpetua permansio, Cic. Fam. 1, 9, 21: Germanicus cunctis laudatus, by all, Tac. A. 4, 57 fin.: herba laudata Eratostheni, Plin. 22, 22, 43, § 86: laudataque quondam ora Jovi, Ov. M. 2, 480.
          1. * (β) Poet., with object.-gen.: laudabat leti juvenem, pronounced him happy on account of his death, Sil. 4, 260.
          2. (γ) With in and abl.: in quo tuum consilium nemo potest non maxime laudare, Cic. Fam. 4, 7, 2: juvenes laudari in bonis gaudent, Quint. 5, 12, 22: scriptores iamborum saepe in illis laudantur, id. 10, 1, 9.
          3. (δ) Pass. with inf. (poet.): extinxisse nefas Laudabor, Verg. A. 2, 585.
            (ε) With quod: quod viris fortibus honos habitus est, laudo, Cic. Rosc. Am. 47, 137: laudat Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens, id. Off. 2, 22, 76: jamne igitur laudas, quod de sapientibus alter Ridebat, etc., Juv. 10, 28: non laudans, quod non in melius, sed in deterius, convenitis, Vulg. 1 Cor. 11, 17.
            (ζ) With quoniam: utrumque laudemus, quoniam per illos ne haec quidem genera laude caruerunt, Cic. Brut. 30, 116.
            (η) With cum (very rare): te quidem, cum isto animo es, satis laudare non possum, Cic. Mil. 36, 99: jam id ipsum consul laudare, cum initiatam se (Hispala) non infitiaretur, Liv. 39, 12, 7.
            (θ) With si: consilium laudo artificis, si munere tanto Praecipuam in tabulis ceram senis abstulit orbi, Juv. 4, 18.
    2. B. In partic.
      1. 1. To pronounce a funeral oration over a person: quem cum supremo ejus die Maximus laudaret, Cic. Mur. 36, 75; id. Q. Fr. 3, 8, 5.
      2. 2. In medicine, to recommend as a remedy: apri cerebrum contra serpentes laudatur, Plin. 28, 10, 42, § 152; 29, 3, 12, § 54.
      3. 3. To praise, compliment, i. e. dismiss with a compliment, leave, turn from (poet.): laudato ingentia rura, Exiguum colito, Verg. G. 2, 412: cf.: probitas laudatur et alget, Juv. 1, 74
  2. II. Transf., to adduce, name, quote, cite a person as any thing: laudare significat priscā linguā nominare appellareque, Gell. 2, 6, 16; cf.: laudare ponebatur apud antiquos pro nominare, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.: id ut scias, Jovem supremum testem laudo, Plaut. Capt. 2, 3, 66: quem rerum Romanarum auctorem laudare possum religiosissimum, Cic. Brut. 11, 44: auctores, id. de Or. 3, 18, 68; cf.: ut auctoribus laudandis ineptiarum crimen effugiam, id. ib. 3, 49, 187: auctore laudato, Cod. 8, 45, 7.
    Hence, laudātus, a, um, P. a., extolled, praiseworthy, esteemed, excellent: laudari a laudato viro, Cic. Fam. 5, 12, 7; Naev. ap. Cic. Fam. 15, 6, 1: omnium laudatarum artium procreatrix, Cic. de Or. 1, 3, 9: hunc ubi laudatos jactantem in sanguine vultus videt, Ov. M. 5, 59: olus laudatum in cibis, Plin. 22, 22, 33, § 74.
    Comp.: saccharon et Arabia fert, sed laudatius India, Plin. 12, 8, 17, § 32.
    Sup.: laudatissimus caseus, Plin. 11, 42, 97, § 241: virgo laudatissima formae dote, Ov. M. 9, 715.
    Hence, adv.: laudātē, laudably, admirably: regias domos laudatissime ebore adornans, Plin. 36, 6, 5, § 46 (al. lautissime).