Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lautĭa (in Plutarch λαύτεια, Quaest. Rom. 45; old form: dautia quae lautia dicimus et dantur legatis hospitii gratia, Paul. ex Fest. p. 68 Müll.), ōrum, n. [lautus, v. lavo fin.], the entertainment furnished in Rome to foreign ambassadors or distinguished guests at the expense of the state.

  1. I. Lit.: locus inde lautiaque legatis praeberi jussa, Liv. 28, 39, 19; 30, 17, 14; 33, 24, 5; 35, 23, 11; 42, 6, 11; 42, 19, 6.
  2. II. Transf. (post-class.), App. M. 9, p. 221, 39: equum illum hospitium, ac loca lautia mihi praebiturum, id. ib. 3, p. 140, 33; Sid. Ep. 8, 12 fin.; Serv. Verg. A. 8, 361.

lautĭtas, πολυτέλεια, Gloss. Philox.; cf. the foll. art.

lautĭtĭa, ae, f. [lautus], elegance, splendor, magnificence in one’s style of living, in one’s house, furniture, food, etc.

  1. I. In gen., Sen. Ep. 114, 9: fama ad te de mea nova lautitia veniet, Cic. Fam. 9, 16, 8: esse in lautitiis, Petr. 32: accuratissimae lautitiae, id. 34: summa cenarum lautitia, Plin. 35, 12, 46, § 162: lautitiae causa, id. 36, 6, 5, § 45: munditiarum lautitiarumque studiosissimus, Suet. Caes. 46: lautitia, epularum magnificentia, Paul. ex Fest. p. 117 Müll.
  2. II. Lautitia farina appelabatur ex tritico aqua consperso, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.

* lautĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [id.], somewhat splendid or magnificent: vestis, App. M. 7, p. 191, 22.