No entries found. Showing closest matches:
* lĕvābĭlis, e, adj. [levo], that can be lightened: motus, Cael. Aur. Acut. 3, 7, 71.
Levāci, ōrum, m., a people of Gallia Belgica, allies of the Nervii, Caes. B. G. 5, 39; cf. Ukert, Gall. p. 374.
lĕvāmen, ĭnis, n. [levo], an alleviation, mitigation, solace, consolation (mostly poet.): quod si esset aliquod levamen, id esset in te uno, * Cic. Att. 12, 16: dulce viatori lasso in sudore levamen, * Cat. 68, 61; * Prop. 4 (5), 11, 63: omnis curae casusque levamen, Amitto Anchisen, * Verg. A. 3, 709: ejus mali, Liv. 6, 35, 1.
lĕvāmentārĭus, a, um, adj. [levamentum], of or for lightening (post-class.), Cod. Th. 13, 5, 1.
lĕvāmentum, i, n. [1. levo], an alleviation, mitigation, consolation, comfort (class.): miseriarum, Cic. Fin. 5, 19, 53: doloris, Plin. Ep. 8, 19: sine levamento, Tac. A. 4, 66: tributi, id. H. 1, 8: nec aliud levamentum quam si certis sub legibus militia iniretur, id. A. 1, 17: praestare, Plin. 30, 3, 8, § 23: mihi illam rem fore levamento, Cic. Att. 12, 43, 1.
Lĕvāna, ae, f. [1. levo], the goddess supposed to raise new-born infants from the ground, Aug. Civ. Dei, 4, 11.
lĕvātĭo, ōnis, f. [1. levo].
lĕvātor, ōris, m. [1. levo], a lifter, a thief, Petr. 140 dub.
1. lĕvātus, a, um, Part., from 1. lĕvo.
2. lēvātus, a, um, Part., from 2. lēvo.
2. lēvo (laevo), āvi, ātum, 1, v. a. [2. levis], to make smooth, to smooth, polish.