Lewis & Short

lippus, a, um, adj. [Sanscr. lip, to smear; Gr. λίπα, λίπος, fat; ἄλειφα, salve; whence adeps], blear-eyed, bleared, inflamed.

  1. I. Lit.: num tibi lippus videor, Plaut. Mil. 2, 3, 21: (matrem) cubare in navi lippam atque oculis turgidis, id. ib. 4, 3, 15 lippi illic oculi seruos est simillimus, id. Bacch. 4, 8, 72; id. Pers. 1, 1, 11; Vitr. 8, 4, 4: non tamen idcirco contemnas lippus inungi, Hor. Ep. 1, 1, 29; cf.: lippus Illinere, id. S. 1, 5, 30.
    Prov.: omnibus et lippis notum et tonsoribus, i. e. to everybody, Hor. S. 1, 7, 3.
    1. B. Transf.
      1. 1. Dim-sighted, nearly blind, half-blind, purblind: fuligine lippus, Juv. 10, 130: patres, Pers. 1, 79.
      2. 2. Dropping, running: lippa sub attrita fronte lacuna putet, of an empty eye-socket, Mart. 8, 59, 2: ficus, an over-ripe fig, dropping with juice, id. 7, 20, 12.
  2. II. Trop., blind to one’s own faults: vappa et lippus, Pers. 5, 76; cf. Hor. S. 1, 3, 25.