Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* līvēdo, ĭnis, f. [liveo], blueness, lividness, produced by bruises, blows, etc.: homunculi vibicibus livedinis totam cutem depicti, App. M. 9, p. 222, 26.

līvens, entis, Part. and P. a., from liveo.

līventer, adv., v. liveo, P. a., A. fin.

līvĕo, ēre, v. n. [for pliveo; Gr. πελιός, πελλός, dark-blue; cf.: pullus, pallidus],

  1. I. to be of a bluish color, black and blue, livid: livent rubigine dentes, Ov. M. 2, 776: livere catenis, Prop. 4 (5), 7, 65.
  2. II. Trop., to be envious, to envy (mostly poet. for invideo).
          1. (α) Absol.: livet Carinus, rumpitur, furit, plorat, Mart. 8, 61, 1; Stat. Th. 11, 211.
          2. (β) With dat., to envy: livere iis, qui eloquentiam exercent, Tac. A. 13, 42: qui mihi livet, Mart. 6, 86, 6; 11, 94, 1.
            Hence, lī-vens, entis, P. a.
    1. A. Bluish, lead-colored, black and blue, livid: plumbum, Verg. A. 7, 687: pruna, Ov. M. 13, 817: crura compedibus, id. Am. 2, 2, 47: oculi in morte, Stat. Th. 1, 617: venenum, Sil. 2, 707.
    2. B. Envious: quid imprecabor, o Severe, liventi? Mart. 8, 61, 8.
      Adv.: līventer, lividly, Paul. Petr. 4, 192.

līvesco, ĕre,

  1. I. v. n., to turn black and blue, become livid: digiti, Lucr. 3, 528; Scrib. Comp. 181.
  2. * II. Trop., to envy, be envious: nec enim livescere fas est, Claud. Rapt. Pros. 3, 27.

Līvĭa, v. Livius.

Līvĭānus, a, um, v. Livius, B.

līvĭdē, adv., v. lividus fin.

* līvĭdinans, antis, adj. [lividus], envious: ipse Paris dearum lividinantium judex, Petr. 138 dub. (al. libidinantium; al. litigantium).

līvĭdo, āre, v. a. [lividus], to render livid: pallore vultum, Paul. Nol. Carm. 21, 619.

* līvĭdŭlus, a, um, adj. dim. [id.], somewhat envious: quibus invideas si lividulus sis, Juv. 11, 110.

līvĭdus, a, um, adj. [liveo], of a blue or leaden color, bluish, blue.

  1. I. Lit.: vada, Verg. A. 6, 320: lividissima vorago, Cat. 17, 11: racemi, Hor. C. 2, 5, 10.
    1. B. Esp., produced by beating, bruising, etc., black and blue, livid: livida armis Bracchia, Hor. C. 1, 8, 10: ora livida facta, Ov. H. 20, 82; Plin. 24, 11, 55, § 93.
    2. C. Transf., making livid, i. e. deadly: livida materno fervent adipata veneno, Juv. 6, 631.
  2. II. Trop., envious, invidious, spiteful, malicious.
    1. A. Of persons: invidi et malevoli et lividi, Cic. Tusc. 4, 12, 28 (dub.): nos nostraque lividus odit, Hor. Ep. 2, 1, 89.
    2. B. Of inanim. and abstr. things: lingua, Ov. F. 1, 74: obliviones (because forgetfulness robs the deserving of the praise which is his due), Hor. C. 4, 9, 33: sententia, spiteful, malicious, Sen. Contr. 2, 14.
      Hence, līvĭdē, adv., of a leaden color, lividly.
      Comp.,
      Plin. 37, 7, 25, § 94 dub.

Līvilla, ae, f. dim. [Livia], the daughter of Germanicus and Agrippina, and sister of Caligula, Suet. Calig. 7.

Līvĭus, i, m. (-a, ae, f.), name of a Roman gens.
So, M. Livius Andronicus, the first Roman tragic poet, Cic. Brut. 18, 72; Liv. 7, 2, 8: T. Livius, the celebrated historian, Quint. 10, 1, 32 al.: C. Livius Salinator, consul with L. Valerius Messala, A. U. C. 584; Liv. 29, 37, 1; Cic. de Or. 2, 67, 273; and many others.
In fem.: Līvĭa, ae, Drusilla, the second wife of Augustus, Suet. Aug. 29; 63; id. Tib. 4; id. Claud. 1; Ov. F. 5, 157: Livia Orestilla, wife of Caligula, Suet. Calig. 25.
Hence,

  1. A. Līvĭus, a, um, adj., Livian: Liviae leges, Cic. Leg. 2, 6, 11: familia, Tac. A. 6, 51: arbos, Col. 10, 413.
  2. B. Līvĭānus, a, um, adj., Livian: modi, i. e. of Livius Andronicus, Cic. Leg. 2, 15, 39: exercitus, the army of the consul M. Livius, Liv. 28, 9: aes, from mines belonging to Livia, Plin. 34, 2, 2, § 3: charta, named after Livia, id. 13, 12, 23, § 80; cf. § 74.

līvor, ōris, m. [liveo], bluish color, leaden color, a black and blue spot.

  1. I. Lit.: jam livorem tute scapulis istoc concinnas tuis, Plaut. Truc. 4, 3, 19: livore decoloratum corpus mortui, Auct. Her. 2, 5, 8: ostendere nigram in facie tumidis livoribus offam, Juv. 16, 11; Quint. 2, 21, 19; cf. id. 5, 9, 1; 11; 5, 10, 46: illinitur livoribus, Plin. 20, 22, 87, § 240.
    Of a speck or taint in fruit: uva conspectā livorem ducit ab uva, Juv. 2, 81: tum sucos herbasque dedi queis livor abiret, Tib. 1, 6, 13.
  2. II. Trop., envy, spite, malice, ill-will (mostly poet. and post-Aug. for invidia): summā malevolentiā et livore impediuntur, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 1: obtrectatio et livor, Tac. H. 1, 1: pascitur in vivis livor; post fata quiescit, Ov. Am. 1, 15, 39: ergo submotum patriā proscindere, livor, Desine, id. P. 4, 16, 47: rumpere, livor edax, id. R. Am. 389: cupidus, Prop. 1, 8, 29: livor ac malignitas, Suet. Calig. 34; Plin. Pan. 3, 4; 58, 5.