Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lucta, ae, f. [root lug-; cf. λυγίζω, to writhe, ligare],

  1. I. a wrestling, wrestling-match (post-class.): exercebat cum militibus ipse luctam, Capitol. Maxim. 6: certamen luctae, Aus. Ep. 93.
  2. II. Trop.: perseverans quodammodo lucta convincitur, Aug. Ep. 606.

luctāmen, ĭnis, n. [root lug-; cf. ], a wrestling.

  1. I. Lit., Lampr. Alex. Sev. 30.
    1. B. Transf.
      1. 1. A struggling, struggle, Lampr. Alex. Sev. 30, 4.
      2. 2. Toil, exertion, contest, fight: remo ut luctamen abesset, Verg. A. 8, 89: Veneris luctamen anhelum exercere, Auct. Epith. in Anthol. Lat. T. II. p. 636: lento luctamine Poenum compressit, Claud. B. G. 138.
      3. 3. A mixing together, mixture of materials of different kinds: sine luctamine alterius generis, Pall. 3, 9, 13.
  2. II. Trop.: sed emendatio morum difficile luctamen fuit, labor, task, Mamert. Grat. Act. ad Jul. 4.

luctans, antis, P. a., v. luctor fin.

Luctātĭānus, a, um, adj., v. Lutatius, II.

luctātĭo, ōnis, f. [luctor], a wrestling.

  1. I. Lit.: sine adversario nulla luctatio est, Cic. Fat. 13, 30: quid prodest multos vincere luctatione vel caestu, ab iracundia vinci, Sen. Ep. 88, 19; Hyg. Fab. 273; Scrib. 101.
    1. B. Transf., a struggle, contest, fight: tetra ibi luctatio erat, Liv. 21, 36, 7; Sen. Q. N. 5, 13, 1: plurium ventorum inter ipsos, id. ib. 7, 9, 2; cf. Cic. Leg. 2, 15, 38.
  2. II. Trop., of mental or moral wrestling, a struggle, contest: nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant, Cic. Fin. 2, 14, 43; id. Fat. 6, 12; Lact. 2, 19, 2: una tamen veluti luctatio civitatis fuit, pugnantis cum Caesare senatus populique Romani, ut, etc., Vell. 2, 124, 2: una nobis et magna et praecipua cum carne est, Lact. 4, 25, 9.

Luctātius, v. Lutatius.

luctātor, ōris, m. [luctor], a wrestler.

  1. I. Lit.: fortior in fulva novus est luctator arena, Ov. Tr. 4, 6, 31: luctator ter abjectus perdidit palmam, Sen. Ben. 5, 3, 1; id. Ep. 88, 18; Quint. 2, 8, 7; 12, 2, 12.
    1. B. Esp. a wrestler represented in art: Naucerus luctatorem anhelantem fecit, Plin. 34, 8, 19, § 80; 35, 11, 40, § 130.
  2. II. Transf.: (vinum) pedes captat primum, luctator dolosus est, a treacherous foe, in allusion to the wrestler, who strove to grasp his opponent’s feet, Plaut. Ps. 5, 1, 5.

luctātus, ūs, m. [luctor], a wrestling, Plin. 29, 1, 8, § 26; id. 8, 12, 12, § 33.
In plur., Tert. Spect. 29.

luctor, ātus, 1 (part. gen. plur. luctantūm, Prop. 4 (5), 22, 9; act. collat. form: viri validis viribus luctant, Enn. ap. Non. 472, 8: plurimum luctavimus, Plaut. ap. Non. 468, 32; Varr. L. L. 5, 10, § 61 Müll.: dum luctat, Ter. Hec. 5, 3, 31), v. dep. [lucta, q. v.], to wrestle.

  1. I. Lit.: ibi cursu luctando disco hastasese exercebant (juventus), Plaut. Bacch. 3, 3, 24: luctabitur Olympiis Milo, Cic. Fat. 13: fulvā luctantur harenā, Verg. A. 6, 643: luctabatur adsidue, Suet. Ner. 53: paucae (feminae) luctantur, Juv. 2, 53: umeris, ut luctaturi solent, ad occipitium ductis, Quint. 11, 3, 160.
    1. B. Transf, to wrestle, struggle, strive, contend.
        1. a. Of living creatures: in pestilenti atque arido solo luctari, Liv. 7, 38, 7: boves luctari, Plin. 18, 19, 49, § 177: luctandum in turbā, Hor. S. 2, 6, 28: inter se adversis luctantur cornibus haedi, Verg. G. 2, 526: non luctor de nomine hujus temporis, Ov. F. 6, 69.
          1. (β) With inf. (poet.): et infracta luctatur harundine telum Eripere, Verg. A. 12, 387: deducere versum, Ov. P. 1, 5, 13: compescere risum, id. H. 17, 161; id. M. 15, 300.
        2. b. Of inanimate things: et in lento luctantur marmore tonsae, Verg. A, 7, 28: tristia robustis luctantur funera plaustris, Hor. Ep. 2, 2, 74; Prop. 4 (5), 1, 147: luctantem Icariis fluctibus Africum, Hor. C. 1, 1, 15; cf.: luctantes venti, Verg. A. 1, 53.
      1. 2. In partic., in mal. part.: cum aliquo, Prop. 2, 1, 13.
  2. II. Trop., of mental or moral strife, to struggle, strive, contend: non luctabor tecum amplius, Cic. de Or. 1, 17, 74: cum aliquo luctari, id. Sull. 16, 47: Plancus diu, quarum esset partium secum luctatus, Vell. 2, 63, 3; Plin. 18, 5, 6, § 28: cum latentibus nodis, Curt. 3, 1, 18: cum ardore et siccitate regionis, id. 4, 7, 7.
          1. (β) With dat. (poet.): luctataeque diu tenebris hiemique sibique, Stat. Th. 11, 522: crudo pelago, Sil. 14, 453: morti, id. 10, 296.
          2. (γ) With abl.: ignis viridi luctetur robore, Luc. 3, 503; Vell. 2, 86, 2.
            Hence, luctans, antis, P. a., struggling, reluctant: luctantia oscula carpere, Ov. M. 4, 358: composuit luctantia lumina somnus, Sil. 7, 204.
    1. B. In partic., as subst., of cross-beams, rafters, because they oppose and uphold each other like wrestlers, Isid. Orig. 19, 19.

Lŭtātĭus (Luctātĭus), a,

  1. I. the name of a Roman gens. So, Q. Lutatius Catulus, consul A. U. C. 652, Cic. Mur. 17, 36; id. Cael. 29, 70; a younger man of the same name, consul A. U. C. 676, id. Cat. 3, 10, 24; id. Balb. 15, 34.
    Hence,
  2. II. Lŭtātĭānus (Luct-), a, um, adj., of or belonging to a Lutatius, Lutatian: praedia, Dig. 33, 1, 12.