Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lūdĭa, ae, f. [1. ludius].

  1. I. An actress, a female stage-dancer, Mart. 5, 25, 10.
  2. II. A female gladiator, a gladiator’s wife or mistress: quid vidit, propter quod ludia dici Sustinuit, Juv. 6, 103: quae ludia sumpserit umquam hos habitus? id. 6, 266.

lūdĭārĭus, a, um, adj. [1. ludius, ludus], of or belonging to players: pecunia, the money appropriated by the state for the getting up of plays, Inscr. Orell. 2601.

lūdī̆brĭōsē, adv., v. ludibriosus fin.

lūdī̆brĭōsus, a, um, adj. [ludibrium], full of mockery or scorn, mocking, scornful (post-class.): probra ludibriosa, Gell. 7, 11: auspicia, Amm. 15, 5, 25.
Hence, adv.: lūdī̆brĭosē, scornfully, Amm. 26, 6; Tert. Res. Carn. 61.

lūdī̆brĭum, ii, n. [ludus and, perh., fero], a mockery, derision, wantonness.

  1. I. Lit.: quodsi ridicula haec ludibriaque esse videmus, Lucr. 2, 47: ne per ludibrium interiret regnum, by wantonness, Liv. 24, 4, 2.
          1. (β) With gen. subj.: ille (Bias) haec ludibria fortunae ne sua quidem putavit, i. e. worldly goods, Cic. Par. 1, 1, 8: hoc quoque ludibrium casus ediderit fortuna, ut, etc., Liv. 30, 30: inter magna rerum verborumque ludibria, Suet. Vit. 17: ludibria naturae, id. Aug. 83.
          2. (γ) With gen. obj.: ludibrium oculorum specie terribile ad frustrandum hostem commentus, Liv. 22, 16; cf. id. 24, 44: sive ludibrium oculorum sive vera species, Curt. 4, 15, 26.
  2. II. Transf.
    1. A. A laughing-stock, butt, jest, sport: is (Brutus) ab Tarquiniis ductus Delphos, ludibrium verius, quam comes, Liv. 1, 56, 9: quibus mihi ludibrio fuisse videntur divitiae, the sport of, Sall. C. 13: in ora hominum pro ludibrio abire, Liv. 2, 36: ludibrium soceri, Luc. 7, 379: pelagi, id. 8, 710: ventis Debes ludibrium, Hor. C. 1, 14, 15: ludibrium omnium reddere aliquem, Just. 9, 6, 6: et vultus et vox ludibrio sunt hominibus, quos non permoverunt, Quint. 6, 1, 45.
    2. B. A scoff, jest, sport: qui lubet ludibrio habere me, Plaut. Men. 2, 3, 45; so, ludibrio aliquem habere, id. Cas. 3, 5, 19.
      Pass.: ludibrio haberi, Ter. Hec. 1, 2, 74; 4, 1, 11: hosti ludibrio esse, Cic. ad Brut. 1, 2: legati per ludibrium auditi dimissique, Liv. 24, 26: per ludibrium exprobrare, to reproach jestingly, scoff, Curt. 4, 10: nec dubie ludibrio esse miserias suas, id. 2, 23, 13: aliquem in ludibrium reservare, Suet. Calig. 23: adusque ludibria ebriosus, such a drunkard as to be a standing jest, Gell. 15, 2, 2.
          1. (β) With gen. subj.: Varro ad ludibrium moriturus Antonii, Vell. 2, 71, 2.
          2. (γ) With gen. obj.: ad ludibrium stolidae superbiae, Liv. 45, 3; 45, 41: ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros, id. 1, 7; 9, 11; Just. 36, 1.
    3. C. Abuse, violence done to a woman: in corporum ludibria deflere, Curt. 10, 1, 3; 4, 10, 27.

lūdī̆brōsus, a, um, adj. [ludibrium], ridiculous: habitus, Hilar. in Psa. 41, 1.

lūdĭbundus, a, um, adj. [ludo], playful, sportive, frolicsome, wanton.

  1. I. Lit.: Sic palliolatim amictus hac incessi ludibundus, Plaut. Ps. 5, 1, 30: milites ita ludibundi Beneventum rediere, ut ab epulis reverti viderentur, Liv. 24, 16: circum vicos vagabatur ludibundus, Suet. Ner. 26: oculi ludibundi atque illecebrae voluptatisque plenae, Gell. 3, 5, 2.
  2. II. Transf., playing, easily, without danger: caelo sereno in Italiam ludibundi pervenimus, Cic. Fam. 16, 9, 2: si Vulteium habebis, omnia ludibundus conficies, id. Verr. 2, 3, 67, § 156.

lūdĭcer or lūdī̆crus (nom. sing. m. is not used), cra, crum, adj. [ludus], that serves for sport, done in sport, sportive: ars, Plaut. Aul. 4, 3, 3: exercitatio, Cic. N. D. 1, 37, 102: sermones, id. Ac. 2, 2, 6: ludicrae artes sunt, quae ad voluptatem oculorum atque aurium tendunt, Sen. Ep. 88, 22: ludicras partes sustinere, to appear on the stage, Suet. Ner. 11: certamen, Vell. 1, 8, 1: tibiae, which were played in the theatre, Plin. 16, 36, 66, § 172: in modum ludicrum, Tac. A. 14. 14: versus et cetera ludicra pono, Hor. Ep. 1, 1, 10: quibus (juvenibus) id ludicrum est, Tac. G. 24: solemnibus epulis ludicra, id. A. 1, 50: hac lege excipiuntur qui artem ludicram faciunt, actors, Paul. Sent. 5, 26, 2; so, quae artem ludicram fecerit, Ulp. Fragm. 13, 1 sq.
Hence, lūdī̆-crum, i, n.

    1. 1. A show, public games; a scenic show, stage-play: Olympiorum solemne ludicrum, Liv. 28, 7, 14: Isthmiorum statum ludicrum aderat, id. 33, 32, 1; 34, 41, 1: iisdem fere diebus sollemne erat ludicrum Isthmiorum, Curt. 4, 5, 11: indulserat ei ludicro Augustus, Suet. Aug. 43: coronae ludicro quaesitae, won in the public games, Plin. 21, 3, 5, § 7; cf.: quid maris extremos Arabas ditantis et Indos, Ludicra quid, etc., Hor. Ep. 1, 6, 7 Orell. ad loc.
    2. 2. A sport, toy, means of sport: quos (ramulos) Hamadryades deae ludicrum sibi rosido nutriunt umore, Cat. 61, 24; cf.: urbes duae, quae in proverbii ludicrum vertere, Apina et Trica, sport, Plin. 3, 11, 16, § 104.
      Plur.: et versus et cetera ludicra pono, trifles, Hor. Ep. 1, 1, 10; cf. K. and H. ad Hor. Ep. 1, 6, 7.
      Hence, adv.: lūdī̆crē, in sport, playfully (ante- and post-class.): pars ludicre saxa jactant, Enn. ap. Non. 134, 14 (Ann. v. 76 Vahl.): tractare aliquem, App. M. 9, 7; 220, 15.

lūdī̆cror, āri, v. dep. [ludicrum], to joke, jest, Front. ad Amic. 1, 15 Mai.

lūdī̆crus, v. ludicer.

* lūdĭfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a. [collat. form of ludifico], to make game of, make sport of: aliquem de aliqua re, Plaut. Ep. 5, 2, 41.

* lūdĭfĭcābĭlis, e, adj. [ludifico], with which one makes game of a person: ludi, Plaut. Cas. 4, 1, 2.

lūdĭfĭcātĭo, ōnis, f. [ludifico], a making game, a rallying, jeering, derision, mocking: cum omni morā, ludificatione, calumniā senatūs auctoritas impediretur, * Cic. Sest. 35, 75: exactā prope aestate per ludificationem hostis, Liv. 22, 18: ludificatio veri, id. 26, 6.

* lūdĭfĭcātor, ōris, m. [ludifico], one who makes game of another, a mocker: ludificator meus, Plaut. Most. 5, 1, 18.

lūdĭfĭcātōrĭus, a, um, adj. [ludificator], that makes game of one, mocking, deceptive, false: phantasmatum imaginatio ludificatoria, Aug. Civ. Dei, 11, 26: ubi fuit procuratoris ludificatoria, inanis et nulla persona, Vet. Jureconsult. 3, 2 Huschke.

* lūdĭfĭcātus, ūs, m. [ludifico], a mocking, mockery, derision: habere aliquem ludificatui, Plaut. Poen. 5, 5, 2.

lūdĭfĭco, āvi, ātum (inf. pass. ludificarier, Plaut. Capt. 3, 1, 27), 1, v. a. and n. [ludus-facio], to make sport of, make game of, make a fool of; to delude, chouse, cozen, deceive: erum meum ut ego hodie lusi lepide! ut ludificatus est! Plaut. Bacch. 4, 4, 3: erum qui ludificas dictis delirantibus, id. Am. 2, 1, 38: hospitam, id. Mil. 2, 6, 15: postquam video me sic ludificarier, id. Capt. 3, 1, 27; id. Truc. 1, 1, 5; 2, 8, 6; Lucr. 1, 939.
Absol.: si latitare ac diutius ludificare videatur, * Cic. Quint. 17, 54.

lūdĭfĭcor, ātus sum, 1, v. dep. n. and a. [id.] (inf. ludificarier, Plaut. Mil. 4, 4, 25), to make game, to mock; to make game of, make sport of, turn into ridicule; to delude, deceive.

  1. I. Lit.
    1. A. Neutr.: aperte ludificari et calumniari, to mock, ridicule, Cic. Rosc. Am. 20, 55.
      With acc. of kindred signif.: nugas ludificabitur, will make game of you in trifles, Plaut. Capt. 3, 4, 80.
    2. B. Act.: Potinut hominem mihi des? … ni ludificata ero lepide, etc., Plaut. Mil. 3, 3, 53: tun me, verbero, audes erum ludificari? id. Am. 2, 1, 15: me ludificatus est, id. Most. 5, 2, 25: virginem, Ter. Eun. 4, 3, 3: siquidem tu me hic etiam, nebulo, ludificabere, id. ib. 4, 4, 49: patres et plebem cunctatione fictā, Tac. A. 1, 46: aliena mala, to make sport of, Plin. Ep. 6, 20.
  2. II. Transf., to thwart, frustrate, by tricks or contrivances: locationem, Liv. 39. 44: ea, quae hostes agerent, id. 24, 34: rostra fuga, Flor. 2, 2, 8: hostis impune Romanum ludificabatur, Tac. A. 3, 21.
    Pass. part.: ludificato incerto proelio, Sall. J. 50, 4.
  3. III. Trop.: Quojus ego hodie ludificabor corium, si vivo, probe, i. e. cut up, lash, Plaut. Most. 5, 1, 19 Lorenz.

lūdīmăgister (better separately, lūdī măgister), tri, m. [ludus-magister], a school-master, school-teacher: cum agellus eum non satis aleret, ut opinor, ludi magister fuit, Cic. N. D. 1, 26, 72: Dionysius ludimagistrum professus pueros in trivio docebat, Just. 21, 5, 8; Mart. 10, 62, 1.

lūdĭmentum, παίγνιον (a plaything), Gloss. Philox.

lūdĭo, ōnis, m. [ludus], a stage-player, pantomimist: ludiones ex Etruria acciti, Liv. 7, 2, 4: ludionum oblectamenta, id. 39, 6; App. Flor. 4, 18, p. 359, 8; cf. 1. ludius, I.

lūdĭtor, διαπαίζω, Gloss. Philox.

1. lūdĭus, ĭi, m. [ludus].

  1. I. A stageplayer, pantomimist: fite caussā meā ludii barbari, Plaut. Curc. 1, 2, 63: ipse ille maxime ludius, non solum spectator, sed actor et acroama, Cic. Sest. 54, 116; id. Har. Resp. 11; Plaut. Aul. 2, 9, 6: ludius aequatam ter pede pulsat humum, Ov. A. A. 1, 112: triviales ex Circo ludios interponebat, Suet. Aug. 74; cf. ludio.
  2. II. A gladiator: comitata est Hippia ludium ad Pharon, Juv. 6, 82.

(2. Lūdĭus, i, m., a false reading for S. Tadius, Plin. 35, 10, 37, § 116.)

lūdĭvăgus, a, um, adj. [ludus-vagus], sportive (late Lat.), Cassiod. in Psa. 1, 6.