Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Magontĭăcum, i, n., a city of Germany, on the Rhine, the modern Mayence, Tac. H. 4, 15; 24 sq.; called Mogontĭă-cum, Eutr. 7, 8; 9, 7; Magontĭăcus, i, f., Amm. 15, 11, 8; and Maguntia, ae, f., Venant. Fort. Carm. 9, 9, 1.

măgŭdăris and măgydăris (-dĕris), is, f., = μαγύδαρις, the stalk, acc. to others, the root or the juice of the plant laserpitium, Plaut Rud. 3, 2, 16; Plin. 19, 3, 15, § 45; cf. Prisc. p. 757 P.

Māgulla, ae, f., the name of a woman, Mart. 12, 9, 1.

magŭlum, i, n., the jaw, mouth: conspurcatum, Schol. Juv. 2, 16; cf. γνάθος, τὸ μα:γουλον, Gloss.

Maguntia, ae, v. Magontiacum.

* 1. măgus, i, m., and măga, ae, f., = μάγος.

  1. I. In the masc., a Magian, a learned man and magician among the Persians: ei magos dixisse, quod genus sapientum et doctorum habebatur in Persis, Cic. Div. 1, 23, 46; 1, 41, 90; id. Leg. 2, 10, 26; id. N. D. 1, 16, 43 al.: Augur, schoenobates, medicus, magus, omnia novit, Juv. 3, 77; App. d. Dog. 1, 3, p. 186: nam si (quod ego apud plurimos lego), Persarum linguā magus est, qui nostrā sacerdos, etc., id. Mag. 25, p. 290, 20.
  2. II. In the fem., a female magician, enchantress: cantusque artesque magarum, v. l. Ov. M. 7, 195 (al. leg. magorum): Circe maga famosissima, Aug. Civ. Dei, 18, 17.

2. măgus, a, um, adj. [1. magus], magic, magical (poet.): artes, Ov. Am. 1, 8, 5: manus, id. Med. fac. 36: carmen, Sen. Herc. Oet. 467.