No entries found. Showing closest matches:
mălĕvŏlens (mălĭvŏl-), entis, adj. [male-volens], ill-disposed, disaffected, envious, spiteful, malevolent (very rare, and in posit. ante-class.): est miserorum ut malevolentes sint, Plaut. Capt. 3, 4, 51: ingenium, id. Bacch. 4, 3, 4.
Sup.: malevolentissimae obtrectationes, Cic. Fam. 1, 7, 7; 1, 9. 17.
As subst.: mălĕvŏlens, entis, m., a spiteful person, an enemy: jam meo malost quod malevolentes gaudeant, Plaut. Stich. 2, 2, 67: (manu) malam rem mittunt malevolentibus, id. Ps. 4, 2, 49.
mălĕvŏlentīa (mălĭv-), ae, f. [malevolens], ill-will, evil disposition towards any one, dislike, hatred, envy, malevolence (class.): malevolentia est voluptas ex malo alterius sine emolumento suo, Cic. Tusc. 4, 9, 20: malevolentia in ceteros, id. Fam. 1, 9, 22: obtrectatio et malevolentia, id. Q. Fr. 1, 1, 15: malevolentia et invidia, Sall. C. 3, 2: vicinitas non infuscata malevolentia, Cic. Planc. 9, 22.
mălĕvŏlus (mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.