Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mălĕvŏlens (mălĭvŏl-), entis, adj. [male-volens], ill-disposed, disaffected, envious, spiteful, malevolent (very rare, and in posit. ante-class.): est miserorum ut malevolentes sint, Plaut. Capt. 3, 4, 51: ingenium, id. Bacch. 4, 3, 4.
Sup.: malevolentissimae obtrectationes, Cic. Fam. 1, 7, 7; 1, 9. 17.
As subst.: mălĕvŏlens, entis, m., a spiteful person, an enemy: jam meo malost quod malevolentes gaudeant, Plaut. Stich. 2, 2, 67: (manu) malam rem mittunt malevolentibus, id. Ps. 4, 2, 49.

mălĕvŏlentīa (mălĭv-), ae, f. [malevolens], ill-will, evil disposition towards any one, dislike, hatred, envy, malevolence (class.): malevolentia est voluptas ex malo alterius sine emolumento suo, Cic. Tusc. 4, 9, 20: malevolentia in ceteros, id. Fam. 1, 9, 22: obtrectatio et malevolentia, id. Q. Fr. 1, 1, 15: malevolentia et invidia, Sall. C. 3, 2: vicinitas non infuscata malevolentia, Cic. Planc. 9, 22.

mălĕvŏlus (mălĭv-), a, um, adj. [male-volo], ill-disposed towards any one, disaffected, envious, spiteful, malevolent.

  1. I. Adj. with dat., or in with acc. (class.): si omnibus est malevolus, Cic. Fam. 2, 17, 7: Cato in me turpiter fuit malevolus, id. Att. 7, 2, 7.
    Transf., of things: sermones, Cic. Fam. 3, 10, 10.
  2. II. Substt.
    1. A. Mă-lĕvŏlus, i, m., an ill-disposed person, a foe, an enemy: omnium malevolorum, iniquorum, invidiosorum animos frangerem, Cic. Balb. 25, 56: et invidi et malevoli et lividi, id. Tusc. 4, 12, 28.
    2. B. Mălĕvŏla, ae, f., a female enemy, foe: mea inimica et malevola, Plaut. Poen. 1, 2, 181.
      Hence, mălĕvŏlē, adv., malevolently (late Lat.), Aug. in Psa. 68, Serm. 27.