Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mĕdĭcāmen, ĭnis, n. [medicor], a drug, medicament, in a good and a bad sense, meaning both a healing substance, remedy, medicine, and, as also medicamentum and the Gr. φάρμακον, a poisonous drug, poison (mostly poet. and in post-Aug. prose; only once in Cic.; cf., on the contrary, medicamentum).

  1. I. Lit., a remedy, antidote, medicine: violentis medicaminibus curari, * Cic. Pis. 6, 13: agrestia medicamina adhibent, Tac. A. 12, 51: facies medicaminibus interstincta, plasters, id. ib. 4, 57: medicamen habendum est, Juv. 14, 254: medicaminis datio vel impositio, Cod. Just. 6, 23, 28: potentia materni medicaminis, Pall. 3, 28: tantum (ejus) medicamina possunt quae steriles facit, Juv. 6, 595.
    1. B. Trop., a remedy, antidote (poet.): iratae medica mina fortia praebe, Ov. A. A. 2, 489 sq.. quasso medicamina Imperio circumspectare, Sil. 15, 7, 1.
  2. II. Transf.
    1. A. A poisonous drug, poison: infusum delectabili cibo boletorum venenum, nec vim medicaminis statim mtellectam, Tac. A. 12, 67: noxium, id. ib. 14, 51: impura, Flor. 2, 20, 7; Val. Fl. 8, 17.
    2. B. A coloring-matter, tincture, dye, Plin. 9, 38, 62, § 135: croceum, Luc. 3, 238.
      1. 2. In partic., a paint, wash, cosmetic: est mihi, quo dixi vestrae medicamina formae, Parvus, sed cura grande libellus opus, i. e. the treatise Medicamina faciei, Ov. A. A. 3, 205: facies medicamine attrita, Petr. 126.
    3. C. In gen., an artificial means of improving a thing: qui (caseus) exiguum medicaminis habet, i. e. rennet, Col. 7, 8: vitiosum, i. e. conditura, id. 12, 20: vina medicamine instaurare, Plin. 14, 20, 25, § 126: seminum, i. e. manure, id. 17, 14, 22, § 99.

mĕdĭcāmentārĭus, a, um, adj. [medicamentum], of or belonging to drugs or to poisons; only subst.

  1. I. mĕdĭcāmen-tārĭus, ii, m.
    1. A. A druggist, apothecary, Plin. 19, 6, 33, § 110.
    2. B. A preparer of poisons: homicida vel medicamentarius, Cod. Th. 3, 16, 1.
  2. II. mĕdĭcāmentā-rĭa, ae, f., a female mixer of poisons: moecha vel medicamentaria, Cod. Th. 3, 16, 1.
    1. B. The art of preparing drugs, pharmacy: medicamentaria a Chirone (reperta), Plin. 7, 56, 57, § 196.

mĕdĭcāmentōsus, a, um, adj. [medicamentum], that has a healing power, medicinal (perh. only ἅπαξ εἰρημ.; in Cato, R. R. 157, 2 dub.; al. medicamento): aqua, Vitr. 8, 3, 4.

mĕdĭcāmentum, i, n. [medicor], a drug, remedy, physic, medicine, medicament.

  1. I. Lit.: medicamentum alicui dare ad aquam intercutem, Cic. Off. 3, 24, 92: haurire, Plin. 24, 19, 113, § 174: sumere, to take, Curt. 3, 6, 3: componere, to compound, Plin. 32, 9, 34, § 106: somnificum, id. 37, 10, 57, § 158: medicamenta salubria, Liv. 8, 18: salutaria, Cic. N. D. 2, 53, 132.
    Also of remedies applied externally: medicamentis delibutus, Cic. Brut. 60, 217.
    1. B. Transf., like the Gr. φάρμακον, a drug, a potion.
      1. 1. A hurtful drug, poison: quaerit ibidem ab Hannibale, cur biberit medicamentum, Varr. ap. Non. 345, 23: coquere medicamenta, Liv. 8, 18: medicamentis partum abigere, Cic. Clu. 11, 32: medicamento sagittas tingere, Plin. 27, 11, 76, § 101: amatorium, a love-potion, philter, Suet. Calig. 50; of an enchanted potion, Plaut. Ps. 3, 2, 80.
      2. 2. A tincture for dyeing, a color, dye, mordant, Cic. Fragm. ap. Non. 521, 20: crassius, Sen. Q. N. 1, 3: rudia, Plin. 35, 6, 26, § 44.
      3. 3. A seasoning, condiment, Col. 12, 20.
      4. 4. A paint, wash, cosmetic, Sen. Ben. 7, 9, 2.
      5. 5. A plastering, Vop. Firm. 3.
  2. II. Trop.
    1. A. A remedy, relief, antidote (rare but class.): multorum medicamentum laborum, Cic. Clu. 71, 201: doloris medicamenta illa Epicurea, id. Fin. 2, 7, 22: panchrestum medicamentum (sc. pecunia), id. Verr. 2, 3, 65, § 152.
    2. B. (Acc. to I. B. 4.) An embellishment: medicamenta fucati candoris, et ruboris, Cic. Or. 23, 79.
    3. C. An enchantment: ne quid mali medicamenti inferretur, Plin. 28, 9, 37, § 142.