Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mellum, i, n., a dog’s collar, Varr. R. R. 2, 9, 15 Schneid. N. cr. (al. melium and maelium).
Also, millus, i: millus collare canum venaticorum, factum ex corio confixumque clavis ferreis eminentibus adversus impetum luporum, Paul. ex Fest. p. 151 Müll.
Also written melium, mil-lus, q. v.

Mīlănĭon, ōnis, m., = Μειλανίων, the husband of Atalanta: flēsse Milaniona, Ov. A. A. 2, 188; id. Am. 3, 2, 29; Prop. 1, 1, 9.

mile, mīlēsĭmus, etc., v. mille, millesimus, etc.

milĕon, i, n., the name of a plant, also called scelerata, App. Herb. 8.

mīlĕs (MEILES, Inscr. Mur. 582; late form, milex, Gromat. Vet. p. 246, 19), ĭtis, comm. [Sanscr root mil-, to unite, combine; cf.: mille, milites, quod trium millium primo legio fiebat, ac singulae tribus Titiensium, Ramnium, Lucerum milia singula militum mittebant, Varr. L. L. 5, § 89 Müll.], a soldier.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: miles, qui locum non tenuit, Cic. Clu. 46, 128: legere milites, to levy, raise, Pompei, ap. Cic. Att. 8, 12 a, 3: scribere, to enlist, enroll, Sall. J. 43, 3: deligere, Liv. 29, 1: ordinare, to form into companies, id. ib.: mercede conducere, to hire, take into one’s pay, id. ib. 29, 5: dimittere, to dismiss, Cic. Fam. 3, 3, 2: miles tremulus, i. e. Priam, Juv. 10, 267: miles cum die, qui prodictus sit, aberat, neque excusatus erat, infrequens dabatur, Gell. 16, 4, 5.
    2. B. In partic., of foot-soldiers, infantry, in opp. to eques: tripartito milites equitesque in expeditionem inisit, Caes. B. G. 5, 10: v. eques.
      Opp. to the general: miles gregarius, or miles alone, a common soldier, private: strenui militis et boni imperatoris officia simul exsequebatur, Sall. C. 60, 4; id. J. 62; Vell. 2, 18, 1 volgus militum, Liv. 22, 30, 7: maritim as, a soldier in sea-service, marine, Plaut. Capt. 1, 2, 61.
  2. II. Transf.
    1. A. Collect., the soldiery, the army (esp. freq. in the postAug. per.), Liv. 22, 57 fin.; Verg. A. 2, 495; Vell. 1, 15, 1; 2, 78, 2; Tac. A. 1, 2; 24; 2, 16; Juv. 10, 155; 16, 18 et saep.
    2. B. Under the emperors, an armed servant of the emperor, court-official, Cod. Th. 11, 1, 34; Dig. 4, 6, 10.
    3. C. A chessman, pawn, in the game of chess: discolor ut recto grassetur limite miles, Ov. Tr. 2, 477.
    4. D. Fem., of a woman who is in childbed for the first time: et rudis ad partūs et nova miles eram, Ov. H. 11, 48.
      Of a nymph in the train of Diana: miles erat Phoebes, Ov. M. 2, 415.
    5. E. (Eccl. Lat.) Of a servant of God or of Christ, struggling against sin, etc.: bonus Christi, Vulg. 2 Tim. 2, 3.

* mīlēsĭum, i, n., a kind of kingfisher, Plin. 32, 8, 27, § 87.

Mīlēsĭus, a, um, v. Miletus.

Mīlētis, ĭdis, f. [Miletus].

  1. I. The daughter of Miletus, Byblis, Ov. M. 9, 634.
  2. II. A Milesian woman, Caecil. ap. Diom. p. 378 P.

* Mīlētŏpŏlis, is, f., = Μιλητόπολις, a city in European Sarmatia, founded by the Milesians, otherwise called Olbia Borysthenis or Olbiopolis, now Oczakow, Plin. 4, 12, 26, § 82.

1. Mīlētus, i, m., = Μίλητος, the father of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 443.
Hence, Mīlētis, ĭdis, f., the daughter of Miletus: moesta, Ov. M. 9, 634.

2. Mīlētus (-tos), i, f., = Μίλητος, the city of Miletus, in Caria, the birthplace of Thales, Mel. 1, 17, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112; Cic. Att. 9, 9, 2.
Esp., as a proverb for luxury and wantonness: paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos, Juv. 6, 296.
Hence,

  1. A. Mīlēsĭus, a, um, adj., = Μιλήσιος, of or belonging to the city of Miletus, Milesian: Milesia mulier, Cic. Clu. 11, 32: vellera, Verg. G. 3, 306: lana, Plin. 29, 2, 9, § 33: rosa, id. 21, 4, 10, § 16: deus, i. e. Apollo, who had a temple and oracle at Miletus, App. M. 4, p. 157, 19: Ceres, Val. Max. 1, 1, 5: carmina, v. in the foll.
  2. B. Subst.
    1. 1. Mīlēsĭa, ae, f., Miletus: propter Milesiae conditorem, App. M. 4, p. 157, 29.
    2. 2. Mīlēsii, ōrum, m., the inhabitants of Miletus, Milesians, famous for their luxury and wantonness, Liv. 38, 39. 9; hence, transf.: Milesia carmina, wanton, lascivious songs, Ov. Tr. 2, 413: sermo Milesius, obscent stories, App. M. 1 init.; for which, as subst., Mīlēsĭae, ārum, f. plur. (sc. fabulae), Sev. Aug. ap. Capitol. Albin. 12.
      1. b. Mī-lētis, ĭdis, f. adj., of or belonging to Miletus, Milesian: Miletida ad urbem, i. e. Tomi, a colony of Milesians, Ov. Tr. 1, 10, 41.

Mileum (Milevum), i, n., and Mi-levi, ōrum, m., a city in Numidia, Aug. adv. Don. 6, 20.
Hence, Milēvetānus, a, um, adj., of or belonging to the city of Mileum, Aug. Ep. 34.

* mĭlĭăcĕus, a, um, adj. [milium], of millet, millet puls, Paul. ex Fest. s. v. forma, p. 83, 12 Müll.

mĭlĭăcus, a, um, adj. [milium], fed with mil let: ficedulas, sive quas miliacas vocant, millet-birds, perh. ortolans, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 27

mīlĭārensis (millĭārensis), e, adj. [mille], that contains a thousand (post-class.): porticus, either containing a thousand columns, or containing a thousand paces, Vop. Aur. 49: COHORS, Inscr. Marin. Frat. Arv. p. 630.

1. mīlīārīus or millĭārĭus, a, um, adj. [mille], containing or comprising a thousand.

  1. I. Adj.: decuriae, Varr. L. L. 9, § 87 Müll.: greges, id. R. R. 2, 10: clivus, of a thousand paces, id. ib. 3, 1: apri, weighing a thousand pounds, Sen. Ep. 110, 12: oleae, Plin. 17, 12, 19, § 93: ala, of a thousand men, Plin. Ep. 7, 31: COHORS, Inscr Grut. 482, 4: porticus, a thousand feet in length, Suet. Ner. 31: aevum, of a thousand years, Tert Anim 31.
  2. II. Subst.
    1. A. mīlĭārĭum (mill-), ii, n.
      1. 1. A mile-stone (which indicated a distance of a thousand paces, i. e. a Roman mile): cum plebes prope ripam Anienis ad tertium miliarium consedisset, Cic. Brut. 14, 54: intra primum urbis Romae miliarium, Gai. Inst. 4, 104: intra centesimum urbis Romae miliarium, within a hundred miles of Rome, id. ib. 1, 27.
        In partic.: miliarium or miliarium aureum, the mile-stone set up by Augustus in the forum, as the terminal point of all military roads: mille passus non a miliario Urbis, sed a continentibus aedificiis numerandi sunt, Dig. 50, 16, 154; Suet. Oth. 6; Plin. 3, 5, 9, § 66; Tac. H. 1, 27.
        Plur: miliaria lapidea, Aug. Serm. 351, 11.
          1. (β) Transf., a Roman mile, a mile, Suet. Ner. 31.
      2. 2. The number one thousand, a thousand, Varr. L. L. 9, § 82 Müll.: annorum, a space of a thousand years, Aug. Civ. Dei, 20, 7.
    2. B. mīlĭārĭi (mill-), ōrum, m., a Christian sect who believed in the doctrine of a millennial kingdom, the Millenarians, Chiliasts, Aug. Haeres. 8; id. Civ. Dei, 20, 7, 1; Hier. praef. libri 18 in Isa. 66, 33.

2. mĭlĭārĭus (mill-), a, um, adj. [milium],

  1. I. of or belonging to millet, millet- (ante-class. and post-Aug.): miliariae (sc. aves) dictae a cibo, quod milio fiant pingues, Varr. L. L. 5, § 76 Müll.: aves, ortolans, id. R. R. 3, 5: herba, injurious to millet, Plin. 22, 25, 78, § 161.
  2. II. Transf., subst.: mĭlĭārĭum (mill-), ii, n., a short and thick pillar which stood in the centre of the basin of an oil-mill to support the cupa, Cato, R. R. 20; 22.
    1. B. In baths, a tall and narrow vessel for drawing and warming water, Pall. 1, 40; Sen. Q. N. 3, 24, 2; Paul. Sent. 3, 6, 65.
    2. C. A cooking-vessel: miliarium argenteum, Dig. 34, 2, 19, § 12.

Mīlĭchus (Mīlicus), i, m., a king in Spain, Sil. 3, 104.

mīlĭfŏlĭum and millefŏlĭum, ii, n. [mille-folium], a plant, milfoil, yarrow; form milifolium: myriophyllus, quod nostri milifolium vocant, caulis est tener, similis feniculi, Plin. 24, 16, 95, § 152 Jan. (al. millefolium); used in medicine, id. 24, 19, 116, § 176 al.
Form millefolium, Plin. 25, 5, 19, § 42 Jan. (al. millefolia).

mīlĭgĭnus, a, um, adj. [milium], of millet (late Lat.), Dynam. 1, 14.

mīlĭo, ōnis, m., for milvus, a kite, Marc. Emp. 33.

Milionĭa, ae, f., a city of Italy, in the country of the Marsians, Liv. 10, 3; 34.

mīlĭtārĭē, adv., v. militarius fin.

mīlitāris, e, adj. [miles], of or belonging to a soldier, to war, or to military service, proper to or usual with soldiers, military, warlike, martial (class.): militares pueri, soldiers’ children, officers’ sons, Plaut. Truc. 5, 16: homo, id. Ep. 1, 1, 14: advena, id. Ps. 4, 1, 20: tribuni, Cic. Clu. 36, 99: vir, Tac. H. 2, 75: homines, Sall. C. 45, 2.
Also subst.: mīlĭtāris, is, m., a military man, soldier, warrior: cur neque militaris Inter aequales equitat? Hor. C. 1, 8, 5: praesidia militarium, Tac. A. 14, 33.
Of inanim. and abstr. things: panis, Plin. 18, 7, 12, § 67: institutum, Caes. B. C. 3, 75: usus, id. ib. 3, 103: res, id. B. G. 1, 21: disciplina, Liv. 8, 34: labor, Cic. Mur. 5, 11: signa, military ensigns, standards, id. Cat. 2, 6, 13: ornatus, id. Off. 1, 18, 61: leges, id. Fl. 32, 77: animi, Tac. A. 1, 32: sepimentum, Varr. 1, 14, 2: ire militaribus gradibus, to march, Plaut. Ps. 4, 4, 11: aetas, the age for bearing arms (from the seventeenth to the forty-sixth year), Liv. 25, 5: via, a military road, a highway on which an army can march, id. 36, 15: herba, an herb good for wounds, also called millefolium, Plin. 24, 18, 104, § 168.
Also an appellation of Jupiter, App. de Mundo, p. 75.
In comp.: quis justior et militarior Scipione? more militarily strict, Tert. Apol. 11 fin.
Hence, adv.: mīlĭtārĭter, in a soldierly or military manner (rare; not in Cic. or Cæs.), Liv. 4, 41; 27, 3; Tac. H. 2, 80; Dig. 49, 16, 4, § 9.

mīlĭtārĭus, a, um, adj. [miles], soldierlike, military (ante-class.): gradus, Plaut. Ps. 4, 4, 11.
Hence, adv.: mīlĭtārĭē, in a soldier-like or military manner (postclass.): militarie caesus, Treb. Trig. Tyrann. 22 dub.

mīlĭtĭa, ae (-āi, Lucr. 1, 29), f. [miles], military service, warfare, war.

  1. I. Lit.: in militiae disciplinam profectus est, Cic. Imp. Pomp. 10, 28: militiam subterfugere, id. Off. 3, 26, 97: ferre, Hor. Ep. 1, 18, 55: tolerare, Verg. A. 8, 516: munus militiae sustinere, Caes. B. G. 6, 18: militiae vacatio, exemption from military service, id. ib. 6, 14: militiae magna scientia, Sall. J. 63, 2: militiam discere, id. C. 7, 4: praeclara, Vell. 2, 5, 1: Pompeii, id. 2, 40, 1: adversus Graecos, Just. 20, 1, 3: lentas militias, Tib. 1, 3, 82: Cimbrica Teutonicaque, Vell. 2, 120, 1: militiae honorem, military honors, Juv. 7, 88.
    1. B. Esp.
      1. 1. Abl. militiā, in war, opp. togā, in peace, Juv. 10, 9.
      2. 2. Gen. militiae, in military service, or on a campaign, in the field; freq. in phrase: domi militiaeque, at home and abroad, at home and with the army: quorum virtus fuerat domi militiaeque cognita, Cic. Tusc. 5, 19, 55; cf.: et domi et militiae, id. de Or. 3, 33, 134: militiae domique, Liv. 7, 32: militiae et domi, Ter. Ad. 3, 5, 49.
        Also without domi, Cic. Leg. 3, 3, 6; Sall. J. 84, 2; Tac. H. 2, 5.
    2. C. Trop., of love: at confidentia militia illa militatur multo magis quam pondere, Plaut. Pers. 2, 2, 50; so of an inattentive lover: pro infrequente eum mittat militiā domum, id. Truc. 2, 1, 19.
  2. II. Transf.
    1. A. Military spirit, courage, bravery: virilis militiae uxor, Flor. 4, 5.
    2. B. Concr., the soldiery, military (syn.: milites, exercitus, copiae): hic pars militiae, dux erat ille ducum, Ov. H. 8, 46: Romanae militiae decus, Val. Max. 1, 6, 11: cum omni militiā interficitur, Just. 32, 2, 2; Plin. 4, 14, 27, § 97: qua (lex) maxima apud eos vis cogendae militiae erat, Liv. 4, 26, 3: magister militiae, general, id. 22, 23, 2: caelestis, Vulg. Luc. 2, 13.
      So trop.: militia caeli, i. e. the heavenly bodies, Vulg. Act. 7, 42; id. Deut. 17, 3.
    3. C. A civil service, office, profession, employment, esp. a laborious one: hanc urbanam militiam respondendi, scribendi, etc., Cic. Mur. 9, 19: haec mea militia est, Ov. F. 2, 9.
      Of swallows building their nests: eaque militia illis cum anno redit semper, Plin. 10, 33, 49, § 95.
    4. D. Any special work of difficulty, requiring a great effort: completa est militia ejus, Vulg. Isa. 40, 2: arma militiae nostrae non carnalia, id. 2 Cor. 10, 4: bona, id. 1 Tim. 1, 18.
    5. E. Under the emperors (like miles), an office or employment at court, Prud. Cath. 19; Cod. Just. 3, 25.

* mīlĭtĭŏla, ae, f. dim. [militia], a short, insignificant term of military service: semestribus militiolis tumens, Suet. Vit. Juv

mīlĭto, āvi, ātum, 1, v. n. [miles], to be a soldier, to perform military service, to serve as a soldier (syn.: stipendium mereo; class.).

  1. I. Lit.: in cujus exercitu Catonis filius tiro militabat, Cic. Off. 1, 11, 36: sub signis alicujus, Liv. 23, 42: adversus aliquem, Suet. Caes. 68: apud Persas, Curt. 6, 5, 7: vobiscum, id. 8, 8, 11: si inter vigiles Romae Sex annis militaverit, Ulp. Fragm. 3, 5.
  2. II. Transf.
      1. 1. To make war, wage war, war against; pass., with a homogeneous subject: libenter hoc et omne militabitur Bellum, Hor. Epod. 1, 23.
      2. 2. Of other than military service: at confidentia militia illa militatur multo magis quam pondere, Plaut. Pers. 2, 2, 50; Ov. H. 7, 32: vixi puellis nuper idoneus, Et militavi non sine gloriā, Hor. C. 3, 26, 1: prima stipendia Veneri militabant, App. M. 9, p. 226, 9: militat in silvis catulus, Hor. Ep. 1, 2, 67.
        Of an inanim. subject: aries machina est, quae muros frangere militat, serves, Tert. Pall. 1; cf.: carnalia desideria, quae militant adversus animam, Vulg. 1 Pet. 2, 11.

mĭlĭum, ii, n., millet, Varr. R. R. 1, 57, 2; Verg. G. 1, 216; Plin. 18, 30, 73, § 304; 18, 10, 24, § 100.

mille, in the plur. mīlia (or millia; archaic, MEILIA, Inscr. Orell. 3308; abl. sing. milli, Lucil. ap. Gell. 1, 16, and ap. Macr. S. 1, 5), num. adj. [Sanscr. root mil-, combine, associate; Gr. ὅμιλος; cf. miles], a thousand, thousands.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., sometimes in sing. subst, with gen.; in plur, only subst. with gen.: equites mille viā breviore praemissi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 3: mille et quingentis passibus abesse, Caes. B. G. 1, 22.
      With gen.: mille drachumarum Olympicūm, Plaut. Trin. 2, 4, 23: spondeo et mille auri Philippum dotis, id. ib. 5, 2, 34; cf.: mille nummūm, Cic. Phil. 6, 5, 15; id. ap. Gell. 1, 16, 5: mille denariūm, Gell. 1, 16, 9: mille quingentos aeris in censum adferre, Cic. Rep. 2, 22, 40: ibi occiditur mille hominum, Quadrig. ap. Gell. 1, 16, 1: hominum mille versabatur, Cic. Mil. 20, 53.
      So with verb in sing., Cic. Att. 4, 16, 14; Plaut. Truc. 2, 6, 4; Ter. Heaut. 3, 3, 40: mille equitum, Caes. B. C. 3, 84; Liv. 21, 61: mille militum, Nep. Milt. 5, 1: plus mille et centum annorum est, Varr. ap. Gell. 1, 16, 3: mille annorum, Plaut. Mil. 4, 2, 87: passuum, Cato ap. Gell. l. l.; Caes. B. G. 1, 25, 5 al.; cf. Zumpt, Gr. § 116.
      In plur. with gen.: Thracum mille aut duo milia occidere, Cic. Phil. 14, 5, 12: sexcenta milia mundorum, id. N. D. 1, 34, 96.
      Without gen.: censa sunt civium capita centum quadraginta tria milia septingenta quatuor, Liv. 35, 9: sagittarios tria milia numero habebat, Caes. B. C. 3, 4: tot milia, gentes Arma ferunt Italae, Verg. A. 9, 132: decem milia talenta, Hier. in Evang. Matt. 18, 24: quatuor milia, funditores et sagittarii, Liv. 37, 40, 9; cf. id. 37, 40, 11; 38, 38, 13; 37, 58, 4: tritici modios CXX milia polliceri, Caes. B. C. 2, 18, 4; 3, 4, 3: Graecis peditibus mercede conductis, triginta milibus, praepositus, Curt. 3, 9, 2; 9, 3, 21; 5, 1, 41; Liv. 34, 52, 7.
      Distributively: in milia aeris asses singulos, on every thousand, Liv. 29, 15.
    2. B. In partic.: mille passus, mille passuum, or simply mille, a thousand paces, i. e. a Roman mile, which is estimated at 1618 English yards, or 142 yards less than the English statute mile: milli passum dixit (sc. Lucilius) pro mille passibusaperteque ostendit mille et vocabulum esse et singulari numero dici, Gell. 1, 16, 13; Cic. Att. 4, 16, 4: ultra quadringenta milia, id. ib. 3, 4.
      Prov.: mille passuum mora, a mile’s delay, i. e. a long delay, Plaut. Truc. 2, 3, 13; cf.: mille passuum commoratu’s cantharum, id. Men. 1, 2, 64.
  2. II. Transf., like the Gr. μυρία, a thousand, for innumerable, infinite (mostly poet.): mille pro uno Kaesones exstitisse, Liv. 3, 14, 4; 2, 28, 4: mille trahens varios adverso sole colores, Verg. A. 4, 701: tentat mille modis, Hor. C. 3, 7, 12: mille pericula saevae urbis, Juv. 3, 8; 12, 46: quomodo persequatur unus mille, Vulg. Deut. 32, 30.
    Plur.: ante milia annorum, Plin. 14 praef. 1, § 3: milia tumulorum, Prud. cont. Symm. 1, 516: erat numerus eorum milia milium, Vulg. Apoc. 5, 11; so, mille alia, alia mille, innumerable others, Quint. 2, 15, 23; Sen. Ep. 24, 14.

(millĕfŏlĭa, ae, f., false read. for milifolium, q. v., Plin. 25, 5, 19, § 42.)

millĕfŏlĭum, v. milifolium.

millĕformis (millĭformis), e, adj. [mille-forma], of a thousand forms (postclass.): pestis, Prud. Cath. 9, 55.

millēnārĭus, a, um, adj. [milleni], containing a thousand, millenary (postclass.): numerus, Aug. Civ. Dei, 20, 7: aevum, Tert. de Anim. 32: dux lanceariorum, commander of a thousand, Cassiod. Hist. Eccl. 6, 35.

millēni, ae, a, adj. num. distr. [mille], a thousand each, a thousand (post-class.; for mille numero is the true reading, Plaut. Bacch. 4, 9, 4), Gal. Inst. 2, 225; Dig. 31, 89, 1; Lampr. Heliog. 21, 7; 26, 7; Vulg. Num. 31, 5; id. 2 Reg. 18, 4; id. 1 Esdr. 8, 27.

millĕpĕda, ae, f. [mille-pes], thousandfeet, an insect, perh. the wood-louse, milleped, Plin. 20, 2, 6, § 12.

    1. 2. A hairy caterpillar, Plin. 29, 6, 39, § 136.

millēsĭmus (-lensimus), a, um, adj. [mille], the thousandth (class.): millesimam partem vix intellego, Cic. Att. 2, 4, 1; cf.: in millesimo corpore, Cels. 2, 6: inter mille rates tua sit millesima puppis, i. e. ultima, Ov H. 13, 97: usura, one for every thousand monthly, Sen. Ira, 3, 33: pagina, Juv. 7, 100.
In plur.: armillam, ex millesimis Mercurii factam, the thousandth part of gain vowed to Mercury, Petr. 67, 7.
Hence, adv.: millēsĭmum, for the thousandth time: Q pater quartum vel potius millesi mum nihii sapit, Cic. Att. 12, 5, 1.

millĭārensis, e, v. miliarensis.

millĭārĭus, a, um, v. miliarius.

millĭes or mīlĭes (milliens or mi-liens), adv. [mille], a thousand times (class.): quinquies millies, Plin. 2, 23, 21, § 85: semel et tricies millies mille, Vitr. 1, 6.
Innumerable times: moreretur prius millies quam, Cic. Rab. Perd. 5, 15; id. Sest. 58, 123; id. Att. 7, 11, 1: genera juris millies mutata sunt, id. Rep. 3, 10, 17: millies melius, a thousand times better, id. Phil. 2, 44, 112: plus miliens audivi, more than a thousand times, Ter. Eun. 3, 1, 32.

millĭformis, e, v. milleformis.

millĭmŏdus, a, um, adj. [mille-modus], thousand-fold, innumerable (postclass.): irae, Ven. Vit. S. Martin. 3, 303.

* millĭo, ōnis, m., a kind of hawk, Macr. Emp. 33.

millus, i, m., v. mellum.

1. Mĭlo and Mĭlon, ōnis, m., = Μίλων.

  1. I. A celebrated athlete of Crotona, Cic. Fat. 13, 30; id. Sen. 9, 27; 10, 33; Val. Max. 9, 12, 9 ext.; Vitr. 9 praef. § 2; Plin. 7, 20, 19, § 83.
  2. II. A king of Pisa, in Elis, Ov. Ib. 327.

2. Mĭlo, ōnis, m., a name assumed by T. Annius, as an admirer of Milo of Crotona, and the leader of a band of gladiators. He was the son of C. Papius Celsus and Annia, daughter of C. Annius, who adopted the grandson. He was tribune of the people with Clodius, B. C. 57, but afterwards killed the latter, and was defended by Cicero in an oration still extant (pro T. Annio Milone).
Hence, Mĭlōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to T. Annius Milo, Milonian: tempora, i. e. the time when Milo was indicted, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 2.
Subst.: Mĭlōnĭāna, ae (sc. oratio), the oration of Cicero for Milo, Cic. Or. 49, 165; Mart. Cap. 5, § 526.

Mīlōnĭus, i, m., the name of a parasite, Hor. S. 2, 1, 24.

Miltiădes, is, m., = Μιλτιάδης, the celebrated general of the Athenians, the victor in the battle of Marathon, Nep. Milt.; Cic. Tusc. 4, 19, 44; id. Rep. 1, 3, 5; id. Sest. 67, 141.

miltītes lăpis = μιλτίτης λίθος, a kind of blood-stone, Plin. 36, 20, 38, § 147.

miltos, i, f., = μιλτος, red-lead, minium, or native cinnabar, Plin. 33, 7, 38, § 115.

milŭa (-va), ae, f. [milvus], a she-kite, as a term of abuse, Petr. 75, 6.

milŭāgo (-vago), ĭnis, f. [milvus], a kind of fish, = milvus, II. A., Isid. 12, 6, 36 (but a false read for lolligo, Plin. 32, 2, 6, § 15).

milŭīnus (also milvīnus), a, um, adj. [milvus],

  1. I. of or belonging to the kite (class.): plumae, Plin. 37, 10, 60, § 167.
    1. B. Transf., resembling a kite, kite-like, i. e. rapacious: ungulae, i. e. a thief’s clutches, Plaut. Ps. 3, 2, 63. pullus, Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 6: miluinus pes, kite’s foot, an herb so called from its resemblance to the foot of a kite, Col. 12, 7, § 1; cf. Plin. 27, 8, 35, § 57.
  2. II. Subst.: miluīna (milvīna), ae, f.
    1. * A. (Sc. fames.) A kite’s, i. e. a ravenous, appetite, voracity, Plaut. Men. 1, 3, 29 (dub.; Ritschl, bulimam).
    2. B. (Sc. tibia.) A kind of flute of a very clear tone: miluina genus tibiae acutissimi soni, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.; Sol. 5, 19.

miluus (later also, milvus), i, m., a bird of prey, a kite, glede.

  1. I. Lit.: pulmentum ei deripuit miluospostulare ut sibi liceret miluom vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 37; 40; id. Rud. 4, 4, 80; Plin. 10, 10, 12, § 28: miluo est quoddam bellum quasi naturale cum corvo, Cic. N. D. 2, 49, 125: adulteretur et columba miluo, of something impossible, Hor. Epod. 16, 32.
    Of rapacious men, a kite: male ego metuo miluos, Plaut. Poen. 5, 5, 13.
    Prov.: dives arat Curibus, quantum non milvus oberret, so large that a kite could not fly across it, Pers. 4, 26; Juv 9, 55; Petr. 37, 8
  2. II. Transf.
    1. A. A fish of prey, a gurnard: (metuit) opertum miluus hamum, Hor. Ep. 1, 16, 51; Ov. Hal. 95.
    2. B. A constellation: stella Lycaoniam vergit proclivis ad Arcton Miluus, Ov. F. 3, 794; Plin. 18, 26, 65, § 237.

Milvĭus Pons, v. Mulvius.

* Milyădum Commūne, a district and city in Lycia, Cic. Verr. 2, 1, 38, § 95; called Milyas, ădis, f., Liv. 38, 39, 16.

Mulvĭus or Milvius, a, um, adj., Mulvian (Milvian): Mulvius pons, a bridge across the Tiber, above Rome, on the Via Flaminia, now Ponte Molle, near Torretta, Cic. Att. 13, 33, 4; id. Cat. 3, 2, 5; Flor. 3, 23, 6; Tac. A. 3, 47: Milvius agger, i. e. pons, Stat. S. 2, 1, 176; Sall. C. 45, 1.