Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mĭsĕrātĭo, ōnis, f. [miseror], a pitying, pity, compassion, commiseration (class.).

  1. I. Lit.: cum quādam miseratione delectare, Cic. Fam. 5, 12, 5: miserationem commovere, Quint. 6, 1, 46: miseratione mens judicum permovenda, Cic. Or. 38, 131: miserationem petere, i. e. to pray for pity and forgiveness, Plin. 9, 8, 10, § 33: infantis, Just. 7, 2.
  2. II. Transf., rhetor., a pathetic speech: miserationibus uti, Cic. Brut. 21, 82: judicem inclinat miseratio, Quint. 4, 1, 14; 6, 1, 23; 4, 1, 27; 4, 3, 15 et saep.

mĭsĕrātor, ōris, m. [miseror], one who pities, a commiserator (post-class.), Tert. adv. Marc. 5, 11; Juvenc. 2, 295; Vulg. Psa. 85, 15.