Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mĭsĕrĭcordĭa, ae, f. [misericors], tender-heartedness, pity, compassion, mercy.

  1. I. Lit. (class.): misericordia est aegritudo ex miseriā alterius injuriā laborantis, Cic. Tusc. 4, 8, 18: (Stoici) misericordiam, cupiditatem, metum, morbos animi appellant, Lact. 6, 14: misericordiam aliis commoveremisericordiā capi, Cic. de Or. 2, 47, 195: misericordiā commotus, id. Mur. 31, 65: mentes hominum ad lenitatem misericordiamque revocare, id. de Or. 1, 12, 53: misericordiam implorare et exposcere, id. Mil. 34, 92: vestram misericordiam implorat, id. Mur. 40, 86: captare, id. Phil. 2, 34: populi concitare, id. de Or. 1, 53, 227: tribuere alicui, to give, bestow, id. Planc. 1, 3: adhibere, to show, id. Rab. Perd. 2, 5: praebere, Aug. Civ. Dei, 9, 5: exercere, to exercise, Dig. 16, 3, 7: misericordiam facere (eccl. Lat.), Vulg. Gen. 20, 13 al.: alienā misericordiā vivo, on the compassion of others, Cic. Rosc. Am. 50, 145: cum ipse patitur, miseria, cum aliis compatitur, misericordia dici solet, Aug. Conf. 3, 2, 1: ad misericordiam inducere, to move, Cic. Brut. 50, 188: ad misericordiam vocare, id. Mur. 3: misericordiam magnam habere, to have, entertain, id. ib. 40, 86.
    Plur.: misericordias habere, Plaut. Most. 2, 3, 115.
    With gen.: puerorum, for the children, Cic. Att. 7, 12: haec magnā cum misericordiā fletuque pronuntiantur, with great pathos, Caes. B. C. 2, 12 fin.: remotā misericordiā discutere, without compassion, Aug. Conf. 9, 13, 1.
    Esp., plur.: misericordiae, works of charity, Salv. adv. Avar. 2, 1.
    1. * B. Transf., a condition to excite compassion, wretchedness, misery: quantum misericordiae nobis tuae preces et tua salus allatura sit, Cic. Q. Fr. 1, 3, 8.
  2. II. Personified: Mĭ-sĕrĭcordĭa, the goddess Mercy or Compassion, App. M. 1, p. 263, 38; cf. Quint. 5, 11, 38; Claud. B. Gild. 404.

mĭsĕrĭcordĭter, adv., v. misericors fin.

mĭsĕrĭcors, cordis, adj. [misereo-cor],

  1. I. tender-hearted, pitiful, compassionate, merciful (class.).
    Of persons and things: credc misericors est, Plaut. Am. 1, 1, 141: misericordem se praebere, Cic. Caecin. 10, 26: misericors et mansuetus, Auct. Her. 2, 17, 25: misericordem esse in aliquem, Cic. Lig. 5, 15; Curt. 9, 6, 12; Sen. Contr. 3, 23, 1: sint misericordes in furibus aerarii, Sall. C. 52, 12: animus, Cic. Inv. 1, 55, 106: Dominus est, Vulg. Jacob. 5, 11: (Deus) miseretur ei, quem viderit misericordem, Lact. Div. Just. Epit. 5.
    Comp.: misericordior nulla est me feminarum, Plaut. Rud. 1, 5, 23: in illā gravi L. Sullae turbulentāque victoriā quis P. Sulla mitior, quis misericordior inventus est? Cic. Sull. 26, 72.
    Sup.: quando misericordissimus exstitisset, Aug. Ep. 48: canes misericordissimi, Sid. Ep. 8, 6.
  2. II. Mean, pitiful, contemptible: qui autem natura dicuntur iracundi aut misericordes aut invidi aut tale quid, Cic. Tusc. 4, 37, 80.
    Hence, adv.: mĭsĕrĭcordĭter, tenderheartedly, pitifully, compassionately, mercifully (ante- and post-class.): crudeliter illi, nos misericorditer, Quadrig. ap. Non. 510, 20; Lact. 6, 18, 9; Aug. Civ. Dei, 3, 31; 5, 23.
    Comp.: misericordius, Aug. Doctr. Chr. 1, 16.
    Sup.: misericordissime, Aug. Ep. 149.