Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mŏlestē, adv., v. molestus fin.

mŏlestĭa, ae, f. [molestus], trouble, troublesomeness, irksomeness, uneasiness, annoyance, molestation, vexation, disgust, dislike, etc. (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: sine molestiā, Cato, R. R. 154; cf.: sine molestiā tuā, without trouble to yourself, Cic. Fam. 13, 23, 2: molestiam exhibere, to cause, id. ib. 12, 30, 1: habeo etiam illam molestiam, quod, etc., id. ib. 16, 12, 5: fasces habent molestiam, produce, cause, id. Att. 8, 3, 6: ex pernicie rei publicae molestiam trahere, to feel troubled, id. Fam. 4, 3, 1: capere, to be vexed, annoyed, id. Sull. 1, 1: alicui aspergere, to give, occasion, id. Q. Fr. 2, 10, 2: afferre, Ter. Hec. 3, 2, 9: demere, id. Ad. 5, 3, 33: molestiis se laxare, Cic. Fam. 5, 14, 3: navigandi, Suet. Calig. 23.
    2. B. In partic., of speech, stiffness, affectation: diligens elegantia sine molestiā, Cic. Brut. 38, 143: si nihil habere molestiarum Atticorum est, id. ib. 91, 315.
  2. II. Transf., concr., that which causes trouble, an annoyance: sermones ne et hic viris sint et domi molestiae, Plaut. Poen. prol. 35; of spots or blotches on the face: molestiae in facie, Plin. 28, 8, 28, § 109.

mŏlesto, 1, v. a. [molestus], to trouble, annoy, molest: aliquem, Petr. Fragm. ap. Fulg. p. 566, 28; id. Sat. 58; App. Herb. 71: neminem molestari volo nomine debiti, Dig. 34, 3, 20.
Absol.: uva raro valde molestat, is troublesome, Scrib. Larg. 71.

mŏlestus, a, um, adj. [moles],

  1. I. troublesome, irksome, grievous, annoying (class.; cf. importunus): abscede hinc, molestus ne sis! Plaut. As. 2, 4, 63: provincia, Cic. Mur. 8, 18: operosus ac molestus labor, id. N. D. 2, 23, 39: alicui odiosum et molestum esse, id. Sen. 14, 47: tu autem, nisi molestum est, paulisper exsurge, if it will not incommode you, id. Clu. 60, 168: nihil erit his laboriosius molestiusque provinciae? id. Leg. 3, 8, 19: arrogantia ingenii atque eloquentiae est multo molestissima, id. Div. in Caecil. 11, 36: tunica, a dress of pitch, in which a malefactor was burned (tunicam alimentis ignium et illitam et intextam, Sen. Ep. 14, 5), Juv. 8, 235; Mart. 10, 25, 5.
    1. B. In partic., of speech, labored, affected: simplex in agendo veritas non molesta, Cic. Brut. 30, 116: verba, Ov. A. A. 1, 464: pronuntiatio gesticulationibus, Quint. 11, 3, 183: dialectos, Suet. Tib. 56.
  2. II. Transf.
    1. A. That is done with difficulty, difficult (post-class.): molesta separatio, Dig. 9, 2, 27, § 14.
    2. * B. Dangerous, injurious: otium, Catulle, tibi molestum est, Cat. 51, 12.
      Hence, adv.: mŏlestē.
      1. 1. With trouble or difficulty (class.): moleste fero, I take it ill, it vexes, annoys me, Cic. Att. 13, 22, 4: molestissime fero, quod, etc., id. Fam. 3, 6, 5: molestius ferre, id. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2: fero, I lament, Sen. Ep. 67, 13.
      2. 2. In a troublesome or offensive manner; of speech, in a labored manner, affectedly: mimice ac moleste, Cat. 42, 8: scribere, August. ap. Suet. Aug. 86: moleste uti distinctionibus, Quint. 11, 3, 181.