Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mortālis, e, adj. [mors], subject to death, liable to die, mortal (class.).

  1. I. Lit.: quid in iis mortale et caducum, quid divinum aeternumque sit, Cic. Leg. 1, 23, 61: animal, id. N. D. 3, 13, 32.
  2. II. Transf.
    1. A. Human, mortal: mucro, of human workmanship, Verg. A. 12, 740: condicio vitae, Cic. Phil. 14, 12, 33: opera, Liv. 1, 2: acta, Ov. Tr. 1, 2, 97: mortalindecuit violari vulnere divum? from the hand of a mortal, Verg. A. 12, 797: haud tibi vultus Mortalis, id. ib. 1, 328: nec mortale sonans, like a human voice, id. ib. 6, 50: si mortalis idem nemo sciat, Juv. 13, 76.
      Comp.: aliquid ipso homine mortalius, more perishable, Plin. 36, 15, 24, § 110.
      Hence, subst.: mortālis, is, comm., a man, mortal, human being (in sing. mostly ante-class.): lepidus ecastor mortalis est Strabax, Plaut. Truc. 5, 57: edepol, mortalis malos, id. Bacch. 2, 3, 59; id. Truc. 2, 1, 36; id. Aul. 2, 4, 40: ego, quantum mortalis deum possum, te ac tua vestigia sequar, Liv. 3, 17, 6.
      Usually pīur.: mortales, like the Gr. θνητοί, mortals, men, mankind: quod ad immortales attinet haec: deinceps quod ad mortales attinet, videamus, Varr. L. L. 5, § 75 Müll.: est locus Hesperiam quam mortales perhibebant, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 23 Vahl.); cf.: omnes mortales sese laudarier optant, id. ap. Aug. de Trin. 13, 6 (Ann. v. 551 Vahl.): omnes mortales hunc aiebant Calliclem vivere, etc., Plaut. Trin. 1, 2, 175: diu magnum inter mortales certamen fuit, etc., Sall. C. 1, 5: omnes mortales omnium generum, aetatum, ordinum, Cic. Pis. 40, 96: defendo multos mortales, id. Div. in Caecil. 25: plus debuisse fortunae, quam solus omnium mortalium in potestate habuit (Alexander), Curt. 10, 5, 35.mortālĭa, ĭum, n., human affairs, Verg. A. 1, 462; Tac. A. 14, 54.
    2. B. Temporary, transient (opp. immortalis, imperishable, eternal; v. immortalis): neque me vero paenitet, mortales inimicitias, sempiternas amicitias habere, Cic. Rab. Post. 12, 32; Liv. 34, 6.
      Hence, adv.: mortālĭter, mortally, in the manner of mortals (eccl. Lat.): mortaliter vivere, Aug. Enchir. 64.

mortālĭtas, ātis, f. [mortalis], the state of being subject to death, mortality; a dying, death.

  1. I. Lit. (rare but class.): omne, quod ortum sit, mortalitas consequitur, * Cic. N. D. 1, 10, 26: metu meae mortalitatis, Quint. 6 praef. § 2: mortalitatem explere, i. e. to die, Tac. A. 6, 50: rex mortalitate interceptus, by death, Plin. Ep. 10, 50, 4: mariti, Dig. 23, 4, 2.
    Of abstract things: tofus aedificiis inutilis est mortalitate, mollitia, perishableness, Plin. 36, 22, 48, § 166.
  2. II. Transf., concr., mortals, mankind (postAug.), Plin. 2, 7, 5, § 15: tristem de mortalitate ferre sententiam, Curt. 5, 5, 17: contra fortunam non satis cauta mortalitas est, mankind, Curt. 8, 4, 24; 9, 3, 7; 10, 5, 36 al.: ad erudiendam mortalitatem, Lact. 4, 25, 1.

mortālĭter, adv., v. mortalis fin.