Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mūla, ae (abl. plur. mulabus: data et vehicula cum mulabus ac mulionibus, Capitol. Ver. 5; Tert. Uxor. 2, 8; Prisc. p. 733 P.), f. [mulus], a she-mule; also, in gen., a mule (used instead of horses for drawing carriages or bearing litters): ex asino et equā mula gignitur, Plin. 8, 44, 69, § 171; Juv. 7, 181.
She-mules bear no young, Plin. l. l. § 173. Hence: mulae partus a te prolatus est: res mirabilis propterea, quia non saepe fit, Cic. Div. 2, 22, 49; cf. id. ib. 1, 18, 36: hoc monstrum fetae conparo mulae, Juv. 13, 66.
Hence, prov.: cum mula peperit, when a mule foals, i. e. never, Suet. Galb. 4.

mūlāris, e, adj. [mulus], of or belonging to mules (post-Aug.): materies, the race of mules, Col. 6, 27, 1: carpentum, Lampr. Heliog. 4, 4.

mulc, the Persian name for the precious stone thelycardios, Plin. 37, 10, 68, § 183; al. muchala.

mulcātor, ōris, m. [mulco], he who handles roughly, Isid. 10, 178; Placid. Gloss. p. 483.

mulcēdo, ĭnis, f. [mulceo], pleasantness, agreeableness (post-class.): Veneris atque Musae, Gell. 19, 9, 7; Sid. Ep. 5, 17.

mulcĕo, si, sum (rarely mulctum), 2, v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; Gr. μάρπτω, μάρπτις; cf. mulco], to stroke; to touch or move lightly (syn. palpo; poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: manu mulcens barbam, Ov. F. 1, 259: caput, Quint. 11, 3, 158: vitulum, Ov. A. A. 2, 341: colla, id. M. 10, 118: mulcebant Zephyri flores, rustle through, id. ib. 1, 108: aura mulcet rosas, Prop. 4 (5), 7, 60: virgā mulcere capillos, to touch lightly, Ov. M. 14, 295: aristas, id. F. 5, 161: mulcere alternos (pueros) et corpora fingere linguā, Verg. A. 8, 634: aëra motu, Lucr. 4, 136: aethera pennis, to move, Cic. Arat. 88: mulserat huc navem compulsam fluctibu’ pontus, had wafted hither, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 Vahl.).
    1. B. Transf., to make sweet or pleasant: pocula succis Lyaei, Sil. 7, 169.
  2. II. Trop., to soothe, soften, appease, allay; to caress, flatter, delight, etc. (syn.: blandior. placo, lenio, sedo): mulcentem tigres, of Orpheus, Verg. G. 4, 510: aliquem dictis, id. A. 5, 464: fluctūs, id. ib. 1, 66: iras, id. ib. 7, 755: jure, Vell. 2, 117, 3.
    To alleviate, mitigate: variā vulnera mulcet ope, alleviates the pain of his wounds, Ov. F. 5, 401: dolores nervorum, Plin. 22, 24, 50, § 107: os stomachumque, id. 22, 24, 51, § 110: ebrietatem, id. 21, 20, 81, § 138: lassitudinem, id. 37, 5, 16, § 63: corpora fessa, Ov. M. 11, 625: aliquem laudibus, to flatter, Pac. ap. Paul. ex Fest. s. v. Mulciber, p. 144 Müll. (Trag. Rel. p. 109 Rib.): puellas carmine, to delight, Hor. C. 3, 11, 24: animos admiratione, Quint. 1, 10, 9: aures figmentis verborum novis, to delight, Gell. 20, 9, 1.
    Hence, mulsus, a, um, P. a.
    1. A. Adj., mixed with honey; sweet as honey, honey-sweet (post-Aug.): mulsa (sc. aqua), honey-water, hydromel, Col. 12, 12, 3: acetum, vinegar and honey mixed together, honey-vinegar, Cato, R. R. 157, 6: lac, Plin. 10, 22, 27, § 52: mulsa pira, Col. 5, 10, 18.
      Trop., of words, etc., sweet as honey, honeyed (Plautin.): ut mulsa dicta dicis! Plaut. Rud. 2, 3, 34: loqui, id. Poen. 1, 2, 112.
    2. B. Subst.
      1. 1. mulsa, ae, f., a term of endearment, my sweetheart, my honey (Plautin.): age, mulsa mea, Plaut. Stich. 5, 5, 14; id. Cas. 2, 6, 20.
      2. 2. mulsum, i, n. (sc. vinum), honey-wine, mead, i. e. wine mixed or made with honey (class.): commisce mulsum, Plaut. Pers. 1, 3, 7; id. Bacch. 4, 9, 48: frigidum, Cic. de Or. 2, 70, 282: aceti, for mulsum acetum, honeyvinegar, Ser. Samm. 49, 714.

* mulcētra, ae, f., a plant, called also heliotropium, App. Herb. 9.

Mulcĭber, ēris and ĕri

    (
  1. I. gen. sync. Mulcebri, Cic. poet. Tusc. 2, 10, 23), m. [mulceo; he who softens any thing; v. infra], a surname of Vulcan: Mulciber, Vulcanus, a molliendo scilicet ferro dictus: mulcere enim mollire, sive lenire est, Paul. ex Fest. p. 144 Müll.; Att. ap. Macr. S. 6, 5 (Trag. Rel. v. 558 Rib.): Mulciber, credo, arma fecit, Plaut. Ep. 1, 1, 32; Ov. A. A. 2, 562: Mulciber in Trojam, pro Troia stabat Apollo, Ov. Tr. 1, 2, 5: VOLCANO MITI SIVE MVLCIBERO L. VETT., Inscr. Orell. 1382: VOLCANO MVLOIBERO SACR., Inscr. Rein. cl. 1, n. 265.
  2. II. Transf., fire, Ov. M. 9, 263; 14, 533; Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23; Mart. Cap. 6, § 576.

mulco (‡ mulcto, Inscr. Grut. 155, 1), āvi, ātum, 1 (mulcassitis, for mulcaveritis, Plaut. Mil. 2, 2, 8), v. a. [Sanscr. root marc, take hold of; of. Gr. μάρπτω, perh. μορφή], to beat, cudgel; to maltreat, handle roughly, injure (class.; syn.: verbero, tundo, pulso).

  1. I. Lit.: ipsum dominum atque omnem famibam Mulcavit usque ad mortem, Ter. Ad 1, 2, 9; Petr. S. 134: aliquem, to illtreat, Plaut. Most. 4, 2, 23: male mulcati clavis ac fustibus repelluntur, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 94: mulcato corpore, with bodies bruised, Tac. A. 1, 70: prostratos verberibus, id. ib. 32.
    Of inanimate things: naves, to injure, damage, Liv. 28, 30, 12.
  2. II. Trop.: scriptores illos male mulcatos, exisse cum Galbā, Cic. Brut. 22, 88 (but in Plaut. Stich. 3, 1, 8, mulcaverim is undoubtedly corrupt, v. Ritschl ad h. l.).

mulcta, mulctātĭcĭus, mulctā-tĭo, mulcto, v. multa, etc.

mulctra, ae, f. [mulgeo], a milkingpail, milk-pail.

  1. I. Lit.: bis venit ad mulctram, Verg. E. 3, 30: e mulctrā recens caseus, Col. 8, 17, 13; cf. mulctrum.
  2. II. Transf., the milk in a milk-pail, Col. 7, 8, 1; cf. mulctrum.

mulctrāle, is, v. mulctrarium.

mulctrārĭum, ii (coll. form, mulc-trāle, is, Serv. Verg. E. 3, 30), n. [mulgeo], a milking-pail: nivea implebunt mulctraria vaccae, Verg. G. 3, 177 Wagn. N. cr. (Rib. mulctraria; al. multraria, al. mulgaria).

mulctrum, i, n. [mulgeo], a milking-pail: illic injussae veniunt ad mulctra capellae, Hor. Epod. 16, 49; Val. Fl. 6, 145; Calp. Ecl. 3, 66; 4, 25; 5, 33; 9, 36; Prud. Cath. 3, 66: mea, Nemes. Ecl. 2, 35; cf. mulctra.

mulctus, ūs, m. (only in abl. sing.) [id.], a milking (ante-class.), Varr. R. R. 2, 11, 2.

mulgāre, is, n. [mulgeo], a milkingpail: tepidi mulgaria lactis, Valg. ap. Serv and Philarg. ad Verg. G. 3, 177.

mulgĕo, si, sum or ctum, 2, v. a. [Sanscr marǵ, wipe or rub away; Gr. ἀ-μέλγω; Germ. melken; Engl. milk], to milk: oves, Verg. E. 3, 5: capras, Plin. 10, 39, 56, § 115.
Absol.: mulgent ad caseum faciendum, Varr. R. R. 2, 11, 4.
Prov.: mulgere hircos, of something impossible, Verg. E. 3, 91.

mūlicurĭus, ii, m. [v. hibrid. from mulus-κουρεύς], a mule-clipper: mulicurius, ἡμιονόκουρος, Gloss. Philox.

mŭlĭĕbris, e, adj. [mulier], of or belonging to a woman, womanly, female, feminine.

  1. I. Adj. (class.): loci muliebres, ubi nascendi initia consistunt, Varr. L. L. 5, 3: facinus, Plaut. Truc. 4, 3, 35: comitatus, Cic. Mil. 10, 28: vox, id. de Or. 3, 11, 41: vestis, Nep. Alc. 10, 6: venustas, Cic. Off. 1, 36, 130: fraus, Tac. A. 2, 71: impotentia, id. ib. 1, 4: certamen, i. e. de mulieribus, Liv. 1, 57: jura, id. 34, 3: Fortuna Muliebris, worshipped in memory of the wife and mother of Coriolanus, who persuaded him to retreat, Val. Max. 1, 8, 4; Liv. 2, 40.
    1. B. In a reproachful sense, womanish, effeminate, unmanly: parce muliebri supellectili. Mi. Quae ea est supellex? Ha. Clarus clamor sine modo, Plaut. Poen. 5, 3, 26 sq.: animum geritis muliebrem, Poët. ap. Cic. Off. 1, 18, 61 (Trag. Rel. p. 227 Rib.): muliebris enervataque sententia, Cic. Tusc. 2, 6, 15.
      Gram. t. t., feminine (opp. virilis): vocabulum, Varr. L. L. 9, § 40 sq. Müll.
  2. II. Subst.: mŭlĭĕbrĭa, ĭum, n.
    1. A. = pu denda muliebria, Tac. A. 14, 60: muliebria pati, to let one’s self be used as a woman, id. ib. 11, 36.
    2. B. Womanish things: muliebria cetera, Plin. 37, 2, 6, § 17 = menstrua: desierant Sarae fieri muliebria, Vulg. Gen. 18, 11.
      Hence, adv.: mŭlĭĕ-brĭter.
      1. 1. In the manner of a woman, like a woman: nec muliebriter Expavit ensem, Hor. C. 1, 37, 22: ingemiscens, Plin. 35, 11, 40, § 140: flere, Spart. Hadr. 14, 5: Hunni equis muliebriter insidentes, in the manner of women, Amm. 31, 2, 6.
      2. 2. Womanishly, effeminately: si se lamentis muliebriter lacrimisque dedet. Cic. Tusc. 2, 21, 48: ne quid serviliter muliebriterve faciamus, id. ib. 2, 23, 55: Antinăum suum muliebriter flere, Spart. Hadr. 14, 5.

mŭlĭē̆brĭtas, ātis, f. [muliebris], womanhood opp. to virginity (eccl. Lat.), Tert. Verg. Vel. 14.

mŭlĭē̆brĭter, adv., v. muliebris fin.

mŭlĭē̆brōsus, a, um, adj. [mulier], fond of women (Plautin.): genus muliebrosum (al. mulierosum), Plaut. Poen. 5, 5, 24.

mŭlĭer, ĕris, f. [mollior, comp. of mollis, q. v.], a woman, a female, whether married or not.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., Plaut. Poen. 1, 2, 36: mulieres omnes propter infirmitatem consilii, majores in tutorum potestate esse voluerunt, Cic. Mur. 12, 27; of a virgin, id. Verr. 2, 1, 25, § 64: mulieres omnes dicuntur, quaecumque sexūs feminini sunt, Dig. 34, 2, 26: nil non permittit mulier sibi, Juv. 6, 457.
    2. B. In partic., a wife, opp. to a maid: ecqua virgo sit aut mulier digna, etc., Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63: Cicero objurgantibus, quod sexagenarius Publiliam virginem duxisset, "cras mulier erit" inquit, Quint. 6, 3, 75: si virgo fuit primo, postea mulier, Lact. 1, 17, 8 al.: pudica mulier, Hor. Epod. 2, 39; Suet. Vit. 2; Inscr Orell. 4661.
  2. II. Transf., as a term of reproach, a woman, i. e. a coward, poltroon: non me arbitratur militem, sed mulierem, Plaut. Bacch. 4, 8, 4.

mŭlĭĕrārĭus, a, um, adj. [mulier], of or belonging to a woman (mostly postclass.).

  1. I. Adj.: manus, the band sent by Clodia, Cic Cael. 28, 66: voluptas, Auct. ap. Trebell. Trig. Tyrann. 6, 7.
  2. II. Subst.: mŭlĭĕrārĭus, ii, m., a lover of women, Cat. 25, 5 (dub.; al munerarios), Capitol. Albin. 11, 7; cf. Isid. 10, 107.

mŭlĭercŭla, ae, f. dim. [mulier], a little woman, mere woman, girl (class.), Lucr. 4, 1279: qui illo susurro delectari se dicebat aquam ferentis mulierculae, a common working girl, Cic. Tusc. 5, 36, 103; 1, 16, 37; id. Lael. 13, 45; Serv. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4: num suas secum mulierculas sunt in castra ducturi? Cic. Cat. 2, 10, 23: mulierculam Vincere mollitie, Hor. Epod. 11, 23.
Transf., of animals: pantheris, Varr. L. L. 5, § 100 Müll.

mŭlĭercūlārĭus, ii, m. [muliercula], a lover of women (post-class.), Cod. Th. 3, 16, 1.

mŭlĭĕrĭtas, ātis, f. [mulier], womanhood, opp. to maidenhood (eccl. Lat.), Tert. Virg. Vel. 12 (al. muliebritas).

mŭlĭĕro, āvi, 1, v. a. [mulier], to make womanish, render effeminate (ante-class.): Varr. ap. Non. 140, 16.

mŭlĭĕrōsĭtas, ātis, f. [mulierosus], a fondness for women, as a transl. of the Gr φιλογύνεια, Cic. Tusc. 4, 11, 25.

mŭlĭĕrōsus, a, um, adj. [mulier], fond of women (class.): homo, Afran. ap. Non. 28, 25; Cic. Fat. 5, 10; v. l. Plaut. Poen. 5, 5, 24 (v. muliebrosus).

mūlīnus, a, um, adj. [mulus], of or belonging to a mule: ungula, Vitr. 8, 3: nares, Plin. 30, 4, 11, § 31: cor, i. e. stolidum, fatuum (al. Mutinensis), Juv. 16, 23.

1. mūlĭo, ōnis, m. [mulus], a mule-keeper, a mule-driver, muleteer; a mule-dealer, mule-hirer (mostly ante-class. and postAug.).

  1. I. Lit., Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; Plaut. Most. 3, 2, 93: mulionesque cum cassidibus, Caes. B. G. 7, 45; Suet. Ner. 30; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3; Cic. ap. Plin. 7, 43, 44, § 135; Gell. 15, 4, 3; Paul. Sent. 3, 6, 72; Juv. 3, 317.
    A sobriquet applied to Vespasian, because his necessities had obliged him to make money by trading, Suet. Vesp. 4.
    Prov.: infantior quam meus est mulio, Varr. ap. Non. 56, 11.
  2. II. Transf., a kind of gnat, an enemy to bees, Plin. 11, 18, 19, § 61.

2. Mūlĭo, ōnis, m., a Roman surname, Inscr. Grut. 339, 3.

mūlĭōnĭcus or mūlĭōnĭus, a, um, adj. [1. mulio], of or belonging to a muledriver (class.): mulioniam paenulam arripuit, Cic. Sest. 38, 82 Halm: tectus cuculione mulionico, Lampr. Heliog. 32, 9.

mullĕŏlus, a, um, adj. dim. [mulleus], reddish (eccl. Lat.): calceus, Tert. Pall. 4 fin.

mullĕus calcĕus, or, absol., mul-lĕus, i, m. [mullus], a reddish or purplecolored shoe, worn only by the three highest magistrates (the consul, prætor, and curule ædile): mulleos genus calceorum aiunt esse; quibus reges Albanorum primi, deinde patricii sunt usi, quos putant a mullando dictos, i. e. suendo, Paul. ex Fest. p. 142 Müll.; Vop. Aurel. 49: nomen his (mullis) Fenestella a colore mulleorum calciamentorum datum putat, Plin. 9, 17, 30, § 65.

mullo, āre, v. a., to sew; v. mulleus.

mullŭlus, i, m. dim. [mullus], a little red mullet or barbel: barbatulos mullulos exceptans, Cic. Par. 5, 2, 38 dub. (Orell., mullos).

mullus, i, m., a kind of fish highly esteemed, the red mullet, barbel, Varr. R. R. 3, 17; Plin. 9, 17, 30, § 64: mulli barbati in piscinis, Cic. Att. 2, 1, 7; Juv. 5, 92; Sen. Ep. 95, 27 et saep.

mūlŏcĭsĭārĭus, i, m. [mulus- cisium], one who rides in a carriage drawn by mules: καρουχάριος, mulocisiarius, Gloss. Gr. Lat.

mūlŏmĕdĭcīna, ae, f. [mulus-medicina], the art of curing the diseases of mules, Veg. Vet. praef. 1 and 2.

mūlomĕdĭcus, i, m. [mulus-medicus], a mule-doctor, Veg. Vet. praef. 1; Firm. Math. 8, 13; Edict. Diocl. 7, 20.

mulsa, ae, f., v. mulceo, P. a., B. 1.

mulsĕus, a, um, adj. [mulsum, v. mulceo], sweetened with honey; sweet as honey (post-Aug.): mulsea aqua, honey-water, hydromel, Col. 8, 7, 4; Plin. 21, 19, 75, § 129: liquor mulsei saporis, sweet as honey, Col. 12, 45, 3.

mulsum, i, n., v. mulceo, P. a. B. 2.

* mulsūra, ae, f. [mulgeo], a milking, Calp. Ecl. 5, 34.

mulsus, a, um, Part. and P. a., v. mulceo fin.

1. multa (mulcta), ae, f. [Sabine, acc. to Varr. ap. Gell. 11, 1, 5; Oscan, acc. to Paul. ex Fest. p. 142 Müll.],

  1. I. a penalty involving loss of property, a fine, amercement, mulct; in the most ancient times riches consisted only in the possession of flocks and herds; it accordingly signified, at first, a fine in cattle; but in later times, when money was the measure of wealth, it signified a pecuniary fine (whereas poena denotes a punishment of any kind, e. g. corporal punishment, imprisonment, capital punishment): vocabulum ipsum multae M. Varro non Latinum, sed Sabinum esse dicit, Gell. 11, 1, 5: multam Osce dici putant poenam quidam. M. Varro ait poenam esse, sed pecuniariam, Paul. ex Fest. p. 142 Mull.: cum pecore diceretur multa, Varr. L. L. 5, § 95 Müll. The highest penalty in the earliest times was thirty head of cattle, the lowest a sheep, in specifying which the word ovis is used as of the masculine gender: ego ei unum ovem multam dico, I condemn him to pay, fine him, a legal formula ap. Gell. 11, 1, 4: multae dictio ovium et bovium, Cic. Rep. 2, 9, 16.
    Later, of a pecuniary fine: multa praesens quingentum milium aeris in singulas civitates imposita, Liv. 10, 37: multam alicui dicere, to decree, award, Cic. Phil. 11, 8, 18: indicere, Plin. 18, 3, 3, § 11: subire, Ov. F. 5, 289: committere, to deserve, incur, Cic. Clu. 37, 103: exigere, Varr. L. L. 5, § 177 Müll.: remittere, Cic. Phil. 11, 8, 18: irrogare (of the plaintiff, or people’s tribune), to propose that the accused be fined a certain sum, id. Mil. 14, 36; so, petere, id. Clu. 33, 91: aliquem multā et poenā multare, id. Balb. 18, 42: multam alicui facere, Gell. 7, 14, 8: certare, to contend on both sides whether or not the proposed fine should be paid: duo tribuni plebis ducentum milium aeris multam M. Postumio dixerunt: cui certandae cum dies advenisset, Liv. 25, 3: multae certatio, Cic. Leg. 8, 3, 6: multa erat Veneri, for the benefit of Venus, id. Verr. 2, 2, 9, § 25: multa gravis praedibus Valerianis, a heavy loss, great damage, id. Fam. 5, 20, 4.
  2. II. In gen., a penalty: singulos jure jurando adigam non aliter quam stantes cibum capturos essehanc multam feretis, etc., Liv. 24, 16, 13: haec ei multa esto: vino viginti dies Ut careat, Plaut. As. 4, 1, 55.

2. multa, adj. fem., v. multus.

multangŭlus (multiang-), a, um, adj. [multus-angulus], having many angles, multangular, Lucr. 4, 654: forma, Mart. Cap. 2, § 138.

multănĭmis, e, adj. [multus-animus], having much spirit or courage, spirited, courageous, Inscr. Marin. Frat. Arv. p. 690.

multannus, a, um, adj. [multusannus], of many years, ancient: πολυχρόνιος, multannus, Gloss. Gr. Lat.

multātīcĭus (mulct-), or -tĭus, a, um, adj. [1. multa], of or belonging to fines, fine-: pecunia, fine-money, Liv. 10, 23, 13: argentum, id. 30, 39, 8; 27, 6, 19.

multātĭcus, or, archaic, ‡ moltā-tĭcus, a, um, adj. [1. multa], of or belonging to fines, fine-: QVAISTORES AIRE MOLTATICOD DEDERONT, Inscr. Maff. Mus. Ver. 469, 2: AEDILES AERE MVLTATICO, Inscr. Donat. 263, 1.

multātĭo (mulct-), ōnis, f. [2. multo], a penalty, amercement, fine in any thing (class.): misera est multatio bonorum, Cic. Rab. Perd. 5, 16: multatio non nisi ovium boumque impendio dicebatur, Plin. 18, 3, 3, § 11: AEDILIS MVLTATIO, Inscr. Orell. 2488.

multātītĭus (mulct-), v. multaticius.

* multēsĭmus, a, um, adj. [multus], multesimal, i. e. very small, trifling: pars, Lucr. 6, 651 (also ap. Non. 136, 39).

multĭangŭlum, i, n. [multus-angulus], a polygon, = πολύγωνον, Boëth. de Arithm. 2, 24; cf. multangulus.

(multĭbarbus, false reading for illutibarbus, App. Flor. 1, p. 341, 29.)

multĭbĭbus, a, um, adj. [multus-bibo], much-drinking (ante- and post-class.): lena, Plaut. Curc. 1, 1, 77: anus, id. Cist. 1, 3, 1: heros, Macr. S. 5, 21.

multĭ-caulis, e, adj. [multus-caulis], many-stalked (post-Aug.), Plin. 21, 16, 56, § 94.

multĭ-căvātus, a, um, adj. [multuscavatus], with many hollows or cavities, multicavous (ante-class.): favus, Varr. R. R. 3, 16, 24.

* multĭ-căvus, a, um, adj. [multuscavus], many-holed: pumex, Ov. M. 8, 561.

multīcĭus or -tĭus, a, um, adj., soft, splendid, transparent, a term applied to garments (poet. and post-class.).

  1. I. Adj.: dabis Aureliano tunicas multicias viriles decem (al. multilicias), Valerian. Aug. ap. Vop. Aurel. 12: synthesis, Tert. de Pall. 4.
  2. II. Subst.: multīcĭa, ōrum, n., sc. vestimenta, soft, splendid, transparent garments, Juv. 2, 66; 76; 11, 186.

* multĭcŏla, ae, m. [multus-colo], a many-worshipper, one who worships many, Fulg. adv. Arianos.

multĭcŏlor, ōris, adj. [multus-color], many-colored (post-Aug.).

  1. I. Adj.: hexecontalithos, Plin. 37, 10, 60, § 167: Iris, App. de Mundo, p. 64, 18.
  2. II. Subst.: multĭcŏlor, a many-colored garment, App. M. 11, p. 258, 20.

multĭcŏlōrus, a, um, adj. [multus-color], manycolored (post-class.): sicuti multijuga dicimus, et multicolora et multiformia, Gell. 11, 16, 4: prata, Prud. Cath. 3, 104; App. de Mundo, 16.

multĭcŏmus, a, um, adj. [multuscoma], having much hair (poet.); transf. of radiant light, abounding in rays: flammae, Paul. Nol. Carm. 26, 418.

multĭ-cŭpĭdus, a, um, adj. [multuscupidus], much-desiring, that desires much or many things (ante-class.): juvenilitas, Varr. ap. Non. 123, 7.

multĭ-făcĭo, fēci, 3, v. a., for magnifacio, to make much of, to esteem or value highly (ante-class.): multifacere dicitur, sicut magnifacere, parvifacere. Cato: Neque fidem, neque jusjurandum, neque pudicitiam multifacit, Paul. ex Fest. p. 152 Müll. (but in Plaut. Rud. 2, 3, 50, the correct read. is multi fecit).

multĭfārĭam and multĭfārĭē, advv., v. multifarius fin.

multĭfārĭus, a, um, adj. [multus], manifold, various, multifarious (the adj. post-class.): militares coronae multifariae sunt, Gell. 5, 6, 1.
Hence, adv., in two forms.

  1. A. multĭfārĭam (acc. form), on many sides, in many places (class.): multifariam dixerunt antiqui, quod videlicet in multis locis fari poterat, id est dici, Paul. ex Fest. p. 142 Müll.: sancius multifariam factus, in many places, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: multifariam defossum aurum, Cic. de Or. 2, 41, 174: hodie multifariam nulla (ju dicia) sunt, id. Leg. 1, 14, 40: in castris visae togae, Liv. 3, 50, 3; 10, 31, 8; 21, 8, 4 Drak. and Fabri N. cr.; 33, 18, 7; 44, 41, 8: nasci, Plin. 25, 8, 53, § 93.
  2. B. multĭfārĭē (post-Aug.), in many ways, variously: eadem est Ortygia, quae multifarie traditur: nunc Asterianunc Lagia, vel Cynetho: Pyrpile etiam, Sol. 11, § 19; Placid. Gloss. p. 482 Mai. (but in Plin. 18, 7, 10, § 54, where Sillig and others read multifarie in the sense of multifariam, Jan. and Detlefsen read multifariam).

multĭ-fer, féra, fĕrum, adj. [multusfero], bearing much, fruitful (post-Aug.): robora, Plin. 16, 8, 11, § 30; 19, 8, 41, § 138.

multĭfĭdus, a, um, adj. [multus-findo], many-cleft, i. e. cleft or divided into many parts (poet. and post-Aug.).

  1. I. Lit.: faces, Ov. M. 7, 259; 8, 644: pedes, Plin. 11, 37, 45, § 128: dens, i. e. a comb, Mart. 14, 25, 2.
    1. B. Transf., of the hair, many-parted, parted into many locks: illi multifidos crinis sinuatur in orbes, Idaliā divisus acu, Claud. Rapt. Pros. 2, 15.
      Of rivers, divided into many streams: Timavus, many-armed, Mart. 8, 28, 7.
  2. II. Trop.: horror, various, manifold, Val. Fl. 4, 661: suavitates, Mart. Cap. 2, § 117: vaticinandi scientia, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 2.

multĭflōrus, a, um, adj. [multus-flos], abounding in flowers, Isid. 17, 9, 11.

multiflŭus, a, um, adj. [multus-fluo], flowing copiously, trop. of speech (poet.): verba, Juvenc. 1, 586.

multĭ-fŏrābĭlis, e, adj. [multus-forabilis], many-holed, perforated with many holes (post-class.): tibiae, App. M. 10, p. 254, 40; Sid. Ep. 8, 9.

multĭ-fŏrātĭlis, e, adj. [multus-foro], many-holed, perforated with many holes (post-class.): tibia, App. Flor. 3, p. 341 med.; id. M. 10, 32.

multĭ-fŏris, e, adj. [multus-foris], many-doored, having many entrances, openings, or holes (post-Aug.): specus, Plin. 8, 55, 81, § 218.

multĭ-formis, e, adj. [multus-forma], many-shaped, multiform; various, diverse, manifold (class.): nuces, Col. 7, 9, 8: qualitates, Cic. Ac. 1, 7, 26: multiformes sumus, have a fickle character, Sen. Ep. 120, 23: artes multiformes et variae, Gell. 19, 14, 1: varius, multiplex, multiformis, Aur. Vict. Epit. 14, 6: Ennius, Front. ad Verr. 1: historia, Amm. 16, 5, 7.
Hence, adv.: mul-tĭformĭter, in many ways, variously (post-Aug.): varie et multiformiter disserere, Gell. 9, 5, 7; Plin. 36, 27, 69, § 202.

multĭformĭtas, ātis, f. [multus-forma], multiformity (eccl. Lat.), Aug. Ver. Relig. 21.

multĭ-fŏrus, a, um, adj. [multus-foris], having many openings, pierced with many holes (poet.): non illosmultifori delectat tibia buxi, Ov. M. 12, 158; Sen. Agam. 346.

multifructus, a, um, adj. [multusfructus], = πολύκαρπος, abounding in fruit, Fulg. Myth. 3, 2; Mythogr. Lat. 2, 130.

multĭ-gĕnĕris, e, adj. [multus-genus], of many kinds (Plautin.): multis et multigeneribus opus est tibi Militibus, Plaut. Capt. 1, 2, 56.
Absol.: unguenta multigenerum multa, for multorum generum, id. Stich. 2, 2, 59.

multĭgĕnĕrus, a, um, v. multigenus.

multĭ-gĕnus or multĭ-gĕnĕrus, a, um, adj. [multus-genus], of many kinds, various (poet. and post-Aug.): multigenis variata figuris, Lucr. 2, 335: multa haec et multigenera terrestrium volucrumque vita, Plin. 11, 1, 1, § 1.

multĭ-grūmus, a, um, adj. [multusgrumus], much heaped up; of waters, greatly swollen (ante class.): fluctus, Naev. ap. Gell. 19, 7, 15.

multĭ-jŭgus, a, um, and multĭ-jŭ-gis, e (the latter form only in Cic. Ait. 14, 9), adj. [multus-jugum], yoked many together (mostly post-Aug.).

  1. I. Lit.: multijugi equi, Liv. 28, 9, 15: quadrigae multijugae, Gell. 19, 8, 11.
  2. II. Trop., many, manifold, complex, various: litterae multijuges, * Cic. Att. 14, 9, 1: spolia multijuga, Gell. 2, 11, 3: multijuga et sinuosa quaestio, id. 14, 2, 13: volumina (Aristotelis), App. Mag. p. 297 fin.

* multĭ-laudus, a, um, adj. [multuslaus], much-praised: vir (al. aemulandus), Amm. 21, 10, 6.

multĭlīcĭus, a, um, adj. [multus-licium], consisting of many threads: tunica, Valerian ap. Vop. 12 (al. multicia).

* multĭ-lŏquax, ācis, adj. [multusloquax], that talks much, talkative, loquacious: multiloquaces mulieres (al. multumloquaces), Plaut. Aul. 2, 1, 5.

multĭ-lŏquĭum, ii, n. [multus-loquor], a much-speaking, Plaut. Merc. prol. 31; Ambros. de Job, 1, 6, 20; id. in Psa. 1, § 20.

multĭ-lŏquus, a, um, adj. [multus-loquor], talkative, loquacious (Plautin.): coquus, Plaut. Ps. 3, 2, 5: anus, id. Cist. 1, 3, 1: erit tacitus, qui naturā fuerat multiloquus, Cael. Aur. Acut. 2, 2, 10.

Multĭmammĭa, ae, f. [multus-mamma], the many-breasted, an epithet of the Ephesian Diana, who was represented with many breasts: Dianam, Hier. Ep. ad Ephes. prooem.

multĭ-mĕter, tri, m. [multus-metrum], many-metred, consisting of many feet or kinds of verse (post-class.): si poëmata illius metiaris, multimeter, argutus, artifex erat, Sid. Ep. 8, 11.

multĭ-mŏdis, adv. [from multimodis for multis modis], in many ways or modes, variously (very rare, and rejected by Madv. ad Cic. Fin. 2, 26, 82): hoc etsi multimodis reprehendi potest, Cic. Fin. 2, 26, 82 B. and K.; cf.: sive vocalibus saepe brevitatis causā contrahebant, ut ita dicerent, multi modis, etc., id. Or. 45, 153: multimodis sapis, Plaut. Mil. 4, 4, 53: multimodis injurius, Ter. Heaut. 2, 3, 79; id. And. 5, 4, 36: semina multimodis immixta, Lucr. 1, 895: de cujus morte multimodis apud plerosque scriptum est, Nep. Them. 10, 4.

multĭ-mŏdus, a, um, adj. [multusmodus], manifold, various: coitio potestatum, App. de Dogm. Plat. p. 4 fin.: ambages, id. M. 10, p. 253 med. (but very dub. in Liv. 21, 3, 4, where the correct read. seems to be multifariam; v. Fabri ad h. l.): tela, Amm 24, 2, 13: vita, Aug. Conf. 10, 17 init.: allapsus, id. 10, 34.

multĭ-nōdus, a, um, and multĭ-nōdis, e, adj. [multus-nodus], having many knots (post-class.): multinodis voluminibus serpens coluber, App. M. 5, p. 166, 19: flagellis multinodi genere, Prud. Cath. 7, 139: anfractus, Mart. Cap. 4, § 423 (but in App. M. 10, p. 253, the correct read. is multimodas).

multĭ-nōmĭnis, e, adj. [multus-nomen], many-named (post-class.): dea, App. M. 11, p. 268, 6.

multĭ-nūbentĭa, ae, f. [multus-nubo], a marrying several persons, polygamy (eccl. Lat.): multinubentiae pronus, Tert. adv. Psych. 1.

A maximum of 100 entries are shown.