Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mundĭālis, e, adj. [2. mundus], worldly, mundane (eccl. Lat.). elementa, Tert. Spect. 9: sordes, id. Anim. 54: negotia, Hier. Ep. 43, 2: historici, Sulp. Sev. Chron. 2, 14, 6.
Hence, adv.: mundĭālĭter, in the manner of the world (eccl. Lat.): vivere, Tert. Res. Carn. 46.

mundĭcīna, ae, f. [1. mundus], a means of cleansing (post-class.): dentium, toothpowder, App. Mag. p. 277, 4.

mundĭ-cors, dis, adj. [1. mundus-cor], clean-hearted (eccl. Lat.): beati mundicordes, Aug. Serm. 53 de Verb. Evang.

mundĭfĭco, 1, v. a. [1. mundus-facio], to make clean, to cleanse: stomachum, Macer. 3, 12.
Transf.: se caelesti conversatione, Cassiod. de Anim. 11.

* mundĭger, ĕra, ĕrum, adj. [2. mundus-gero], world-bearing, that sustains the world: axis, Poët. ap. Anth. Lat. t. 1, p. 16 Burm.

mundĭ-pŏtens, tis, adj. [2. munduspotens], world-ruling, that rules the world (eccl. Lat.): potestates, Tert. Anim. 23.

mundĭ-tĕnens, tis, adj. [2. mundustenens], that holds or rules the world (eccl. Lat.): diabolus, Tert. adv. Val. 22.

mundĭter, adv., v. 1. mundus fin.

mundĭtĭa, ae, and mundĭtĭes, ēi, f. [1. mundus], cleanness, cleanliness (class.; cf.: ornatus, cultus).

  1. I. Lit.: munditia illecebra animo est amantium, Plaut. Men. 2, 3, 4: munditias facere, to clean the house, Cato, R. R. 39, 2: munditias volo fieri; ecferte huc scopas, etc., Plaut. Stich. 2, 2, 22: alia jam munditiarum facies est, Front. Aq. 88.
    1. B. Transf., in gen., cleanliness, neatness, elegance, fineness, niceness, in furniture, dress, etc.: in munditiis aetatulam agere, Plaut. Ps. 1, 2, 40: munditiis munditiam antideo, id. Cas. 2, 3, 9: munditia non odiosa neque exquisita nimis, Cic. Off. 1, 36, 130: hominis, id. Fam. 10, 20, 2: cui flavam religas comam, Simplex munditiis, Hor. C. 1, 5, 5: munditiis capimur, Ov. A. A. 3, 133: urbanae, Sall. J. 63, 3: per cultum et munditias, Tac. A. 3, 30: multa munditia indutus et amictus, Gell. 2, 5, 2.
  2. II. Trop., of speech, neatness, terseness, elegance, Cic. Or. 23, 79: verborum, Gell. 1, 23, 1: venustas et mundities orationis, id. 10, 3, 4; Quint. 8, 3, 87.

mundĭvăgus, a, um, adj. [mundusvagus], wandering in the world, Inscr. Grut. p. 1174; Epigr. 8, 13.

1. mundus, a, um, adj. [Sanscr. mund, purificari], clean, cleanly, nice, neat, elegant.

  1. I. Lit. (class.; syn.: lautus, nitidus, purus): supellex, Hor. Ep. 1, 5, 7: caena, id. C. 3, 29, 14: ager, Gell. 19, 12, 8: mundissimum cubile desiderat (animal), Col. 7, 9, 14: jam intus mundissimumst, Plaut. Truc. 2, 7, 7.
    Poet., with abl., = ornatus: Ostia munita est: idem loca navibus pulchris Munda facit, adorned, Enn. ap. Tert. p. 258 Müll. (Ann. v. 146 Vahl.).
    1. B. Transf.
      1. 1. Of mode of living, neat, fine, elegant, smart, genteel: cultus justo mundior, too elegant dress, Liv. 8, 15.
        As subst.: mundus, i, m. (sc. homo), an elegant or nice person, Cic. Fin. 2, 8, 23.
      2. 2. Of quality, not coarse, fine (post-class.): annonae, of wheat, Lampr. Alex. Sev. 42, 3: panis, id. ib. 37, 3.
  2. II. Trop.
    1. A. Of speech, neat, fine, elegant (poet. and in postclass. prose): verba, Ov A. A. 3, 479: versus, quibus mundius nihil reperiri puto, Gell. 19, 9, 10: in Gallos mundius subtiliusque est, quam cum Gallis aut contra Gallos, id. 17, 2 med.
    2. B. Subst.: mun-dum, i. n., only in the phrase: in mundo (esse or habere), in readiness (ante-class.): tibi vita seu mors in mundo est, Enn. ap. Charis. p. 181 P. (Ann. v. 457 Vahl.: in mundo pro palam et in expedito ac cito, Charis.): nempe habeo in mundo, Plaut. Pers. 1, 1, 46: mihi in mundo sunt virgae, id. As. 2, 1, 16; 2, 2, 50: nescio quid vero habeo in mundo, id. Stich. 3, 2, 23; id. Ps. 1, 5, 85 Ritschl.
    3. C. In eccl. Lat., morally pure, upright, free from sin: cor mundum crea in me, Deus, Vulg. Psa. 50, 12: beati mundo corde, id. Matt. 5, 8.
      Hence, adv., in two forms (both, for the most part, anteand post-class.).
        1. a. mundē, cleanly, neatly, prettily: (copia) in suo quaeque loco sita munde, Plaut. Poen. 5, 4, 5: verrite aedes, spargite munde, Titin. ap. Charis. p. 183 P.: parum munde et parum decenter, Sen. Ep. 70, 20: munde facti versus, Gell. 10, 17, 2: quam mundissime purissimeque fiat, Cato, R. R. 66, 1.
        2. b. mun-dĭter, cleanly, neatly.
      1. 1. Lit.: cum sedulo munditer nos habeamus, Plaut. Poen. 1, 2, 26.
      2. 2. Trop., decently, with propriety: dicere, App. Mag. p. 296, 14.