Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mūtŭārĭus, a, um, adj. [mutuus], mutual (post-class.): operae, exchanges of services, App. Mag. p. 284, 30.

mūtŭātīcĭus or -tĭus, a, um, adj. [mutuor], borrowed (post-class.): in pecuniae mutuaticiae usu (al. mutuaticae), Gell. 20, 1, 41.

mūtŭātĭo, ōnis, f. [mutuor], a borrowing (class.), Cic. Tusc. 1, 42, 100: cum multos minutis mutuationibus defraudāsset, id. Fl. 20, 47: translationes quasi mutuationes sunt, id. de Or. 3, 38, 156.

mūtŭātus, a, um, Part.

  1. I. Of 2. mutuo.
  2. II. Of mutuor; v. h. vv.

mūtŭor, ātus, 1, v. dep. a. [mutuus], to borrow something of some one (class.; opp. mutuum do, commodo, credo).

  1. I. Lit., to obtain a loan of money: mutuari pecunias, Caes. B. C. 3, 60: pecuniam, Gai. Inst. 4, 73.
    Also without acc.: a Caelio mutuabimur, Cic. Att. 7, 3, 11: mutuari cogor, I am obliged to borrow, id. ib. 15, 15, 3.
    Of other things than money: domum, Tac. Or. 9: auxilia ad bellum, Hirt. B. G. 8, 21.
  2. II. Trop., to borrow, to take for one’s use, to derive, obtain, get, procure: orator subtilitatem ab Academiā mutuatur, Cic. Fat. 2, 3: a viris virtus nomen est mutuata, id. Tusc. 2, 18, 43: consilium ab amore, Liv. 30, 12: quem (sensum) a Latrone mutuatus est, Sen. Contr. 3, 10, 8: figuras ab aliquo, Quint. 8 prooem. 25: verba ex proximo mutuari licet, id. 10, 1, 13: a personis affectus mutuari, id. 11, 3, 73; so, verba, id. 1, 12, 58; 12, 10, 27: praesidium ab innocentiā, Val. Max. 6, 2, 1: regem a finitimis, id. ib. 3, 4, 2; App. M. 6, p. 178, 11.
      1. 1. Act. collat. form: mūtŭo, āre, to borrow: ad amicum currat mutuatum: mutuet mea causa, Caecil. ap. Non. 474, 4.
      2. 2. mūtŭ-ātus, a, um, in pass. signif.: luna mutu atā a sole luce fulget, with borrowed light, Plin. 2, 9, 6, § 45.