Lewis & Short

nāvus (gnāvus), a, um, adj. [Sanscr. gnā, know; Gr. γιγνώσκω; cf. Lat. notus, gnarus; for signif. cf. Germ. kennen and können], busy, diligent, assiduous, active (syn.: impiger, industrius, sedulus; class.): navus repertus homo, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 169 Müll. (Ann. v. 183 Vahl.): homo gnavus et industrius, Cic. Verr. 2, 3, 21, § 53; id. Imp. Pomp. 7, 18: aratores, id. Verr. 2, 3, 51, § 120: filius, id. ib. 2, 3, 69. § 161: vir gnavus, agilis, providus, Vell. 2, 105, 2: rudimenta, Sil. 1, 549: timor, that renders industrious, id. 7, 349.
Comp.: in inquirendis gnaviores quam in componendis, Amm. 26, 4, 4: hostium naviores, Jul. Val. Res Gest. Alex. 1, 41.
Hence, adv., in two forms.

  1. * A. nāvē (gnāvē), diligently, actively, zealously (ante-class.): nave agere oportet quod agas, non ductarier, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 169 Müll.; Sall. J. 77, 3.
  2. B. nāvĭter (gnāvĭter; class.).
    1. 1. Diligently, actively, zealously: bene naviter ire, Sisenn. ap. Charis. p. 185 P.: naviter versari in provinciā, Gell. 15, 4, 3: pugnare, Liv. 10, 39: expedire, id. 24, 23: bellum gerere, id. 30, 4.
    2. 2. Transf., in gen., wholly, completely: bene et naviter impudens, Cic. Fam. 5, 12, 3: plenum, Lucr. 1, 525.