No entries found. Showing closest matches:
nĕco, āvi, ātum (perf. necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P.; v. infra; part. nectus, Ser. Samm. 33, 627; cf. Diom. p. 362 P.), 1, v. a. [Sanscr. naç, disappear; Gr. νέκυς, corpse, νεκρός, dead], to kill, slay, put to death, destroy (usually without a weapon, by poison, hunger, etc.; cf.: occido, interficio, interimo, perimo).
nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12: et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit, Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti): Ariobarzanem necopinantem liberavi, Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.
Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, ἀπροσδοκήτως, Gloss. Philox.
nĕcŏpīnātō, adv., v. necopinatus fin.
nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6: necopinata bona perspicere, id. Off. 2, 10, 36: nec opinato adventu urbem interceptam, Liv. 26, 51: in necopinatam fraudem labi, id. 27, 33: necopinatum gaudium, id. 39, 49.
Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen: cum diligenter necopinatorum naturam consideres, Cic. Tusc. 3, 22, 52.
A dverb.: locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat, unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8.
Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly: si necopinato quid evenerit, Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59: aliquem necopinato videre, id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77: aliud novum malum necopinato exortum, Liv. 3, 15, 4.
nĕc-ŏpīnus (also separately, nĕc ŏpīnus), a, um, adj. (poet).