Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

nĕco, āvi, ātum (perf. necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P.; v. infra; part. nectus, Ser. Samm. 33, 627; cf. Diom. p. 362 P.), 1, v. a. [Sanscr. naç, disappear; Gr. νέκυς, corpse, νεκρός, dead], to kill, slay, put to death, destroy (usually without a weapon, by poison, hunger, etc.; cf.: occido, interficio, interimo, perimo).

  1. I. Lit.: neci datus proprie dicitur, qui sine vulnere interfectus est, ut veneno aut fame, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.: occisum a necato distingui quidam volunt, quod alterum a caedendo atque ictu fieri dicunt, alterum sine ictu, id. s. v. occisum, p. 178 ib.: necare aliquem odore taetro, Lucr. 6, 787: plebem fame, Cic. Q. Fr. 2, 3, 2: legatum P. R. vinculis ac verberibus necavit, id. Imp. Pomp. 5, 11: aliquem igni, Caes. B. G. 1, 53: aliquem ferro, Hor. S. 2, 7, 58; Verg. A. 8, 488: veneno, Suet. Ner. 43: securi Gell. 17, 21, 17; Juv. 10, 316: suspendiosa fame, Plin. 8, 37, 56, § 134: vidissem nullos, matre necante, dies, Ov. Am. 2, 14, 22: homines in ventre necandos conducit, Juv. 6, 596: colubra necuit hominem, Phaedr. 4, 14, 4.
    Of impersonal subjects: hos pestis necuit, pars occidit illa duellis, Enn. ap. Prisc. p. 861 P. (Ann. v. 549 Vahl.): lien necat, renes dolent, Plaut. Curc. 2, 1, 21: radices herbarum vomere, Col. 2, 4, 1: salsi imbres necant frumenta, Plin. 31, 4, 29, § 52: hedera arbores, id. 16, 44, 92, § 243; cf. Laber. ap. Macr. Sat. 2, 7: aquae flammas necant, quench, Plin. 31, 1, 1, § 2; to drown (late Lat.): deducti ad torrentem necati sunt, Sulp. Sev. Hist. 1.
  2. II. Trop.: quid te coërces et necas rectam indolem, i. e. thwart, check, Sen. Hippol. 454.
    So to worry or bore to death with talking, Plaut. Bacch. 5, 2, 43 (cf.: occidis saepe rogando, Hor. Epod. 14, 5).

nĕc-ŏpīnans (also separately, nĕc ŏpīnans), antis, adj., not expecting, unaware (rare but class.), Ter. Heaut. 1, 2, 12: et necopinanti (tibi) mors ad caput accidit, Lucr. 3, 959 (Lachm., nec opinanti): Ariobarzanem necopinantem liberavi, Cic. Fam. 15, 4, 10; Phaedr. 5, 7, 8.
Hence, adv.: nĕcŏpīnanter, unexpectedly, unawares: necopinanter, ἀπροσδοκήτως, Gloss. Philox.

nĕcŏpīnātō, adv., v. necopinatus fin.

nĕc-ŏpīnātus (also separately, nĕc ŏpīnātus), a, um, adj., unexpected (class.): desertae disciplinae et jam pridem relictae patrocinium nec opinatum a nobis esse susceptum, Cic. N. D. 1, 3, 6: necopinata bona perspicere, id. Off. 2, 10, 36: nec opinato adventu urbem interceptam, Liv. 26, 51: in necopinatam fraudem labi, id. 27, 33: necopinatum gaudium, id. 39, 49.
Plur. as subst.: nĕcŏpīnāta, ōrum, n., the unforeseen: cum diligenter necopinatorum naturam consideres, Cic. Tusc. 3, 22, 52.
A dverb.: locum secretum ab tumultu petit, unde ex necopinato aversum hostem invadat, unexpectedly, unawares, Cic. Tusc. 4, 27, 8.
Hence, adv.: nĕcŏpīnātō (or separately, nĕc ŏpīnātō), unexpectedly: si necopinato quid evenerit, Cic. Tusc. 3, 22, 52; cf. id. ib. 3, 24, 59: aliquem necopinato videre, id. Fin. 3, 2, 8; id. Phil. 2, 31, 77: aliud novum malum necopinato exortum, Liv. 3, 15, 4.

nĕc-ŏpīnus (also separately, nĕc ŏpīnus), a, um, adj. (poet).

  1. I. Pass., unexpected: necopina mors, Ov. M. 1, 224: ictus, Stat. Th. 6, 778: pericula, Sil. 14, 188; Aus. Grat. Act. ad Grat. 12.
  2. * II. Act., not expecting, unsuspecting, careless: ipsum accipiter necopinum rapit, Phaedr. 1, 9, 6; occultā necopinum (hostem) perde sagittā, Ov. M. 12, 596.