Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

nēquam, adj. indecl. [for ne-aequam, from aequus], worthless, good for nothing, wretched, vile, etc. (syn.: inutilis, pravus, vilis).

  1. I. In gen.: nequam esse oportet quoi, etc., Plaut. Bacch. 4, 2, 20; id. Trin. 4, 4, 29: piscis nequam est nisi recens, id. As. 1, 3, 26; id. Trin. 2, 4, 38: enthymema nequam et vitiosum, faulty, defective, Tiro ap. Gell. 6 (7), 3, 27; Paul. ex Fest. p. 165 Müll.
  2. II. In partic., of character, worthless, vile, bad; opp. frugi (cf. nebulo), Plaut. Ps. 1, 5, 53: malus et nequam es, id. As. 2, 2, 39: nequam homo et indiligens, id. Most. 1, 2, 23: liberti nequam et improbi, Cic. Rosc. Am. 45, 130: nihil nequius est, id. Pis. 27, 66: quid est nequius aut turpius? id. Tusc. 3, 17, 36: nequior factus, jamst usus aedium, Plaut. Most. 1, 2, 32: homo nequissimus, Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192; id. Att. 1, 16, 3.
    So of licentious, dissolute persons: juvenes nequam facilesque puellae, Mart. 3, 69, 5.
    Comp.: nequior omnibus libellis, id. 11, 15, 4.
    As subst.: nē-quam, an injury, mischief, harm: vin’ tu illi nequam dare? an injury, a mischief, Plaut. Poen. 1, 1, 31: facere, id. ib. 3, 3, 44: nos nequam abs te habemus, id. Truc. 1, 2, 60.
    Hence, adv.: nēquĭter, worthlessly, wretchedly, badly, miserably, etc. (class.): nequiter fricare genua, Plaut. As. 3, 3, 88; id. Am. 1, 3, 23: turpiter et nequiter facere, Cic. Tusc. 3, 17, 36: ille porro prave, nequiter, turpiter cenabat, id. Fin. 2, 8, 25: si quā per voluptatem nequiter feceritis, voluptas cito abibit: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.
    Comp.: utrum bellum susceptum sit nequius, an inconsultius gestum, dici non potest, Liv. 41, 7; Mart. 10, 77, 1.
    Sup.: nequissime, Plin. 12, 25, 54, § 121.

nēquicquam, nēquidquam, v. nequiquam.

Nequīnātes, v. Nequinum, II.

Nĕquĭnont, v. nequeo init.

Nequīnum, i, n.,

  1. I. a city in Umbria, on the site of which Narnia afterwards stood, Liv. 10, 9; 10; cf. Plin. 3, 14, 19, § 113.
    Hence,
  2. II. Nequīnātes, um, m., the inhabitants of Nequinum: Nequinates Narnienses, Paul. ex Fest. p. 176 Müll.; Fast. Triumph. ap. Grut. 296, col. 2.

nēquĭor, ius, v. nequam.

nēquīquam (so in the best MSS.; not nequicquam; v. Neue, Formenl. 2, p. 642 sq.; Plaut. Trin. 440 Brix.; id. Most. 242 Lorenz), adv. [ne-quiquam; cf.: nequiquam significare idem quod frustra, plurimis auctorum exemplis manifestum est, Paul. ex. Fest. p. 162 fin. Müll.], in vain, to no purpose, fruitlessly: ne istuc nequiquam dixeris tam indignum dictum in me, Plaut. As. 3, 3, 108: qui ipse sibi sapiens prodesse non quit, nequiquam sapit, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 2 (Trag. v. 310 Vahl.): et sero et nequiquam pudet, Cic. Quint. 25, 79: nequiquam alicujus auxilium implorare, Caes. B. C. 1, 1: ut non nequiquam tantae virtutis homines judicari deberet ausos esse transire latissimum flumen, without ground, without reason, id. B. G. 2, 27: nequiquam deus abscidit oceano terras, to no purpose, Hor. C. 1, 3, 21: causas nequiquam nectis inanes, Verg. A. 9, 219; id. G. 1, 403; Ov. M. 4, 78; 5, 33; 438 al.: frustra ac nequiquam, Cat. 77, 1: sed nequiquam frustra, etc., App. M. 8, p. 208, 41.
Absol. in exclamation: nequiquam! Liv. 42, 64, 4.
Esp., without punishment, with impunity: ne istuc nequiquam dixeris tam indignum dictum in me, Plaut. As. 3, 3, 108.

nēquis for nē quis, v. 2. quis.

nēquissĭmus, a, um, v. nequam.

nēquĭter, adv., v. nequam fin.

nēquĭtĭa, ae, and nēquĭtĭes (no

  1. I. gen. or dat.), f. [nequam], bad quality, badness (very rare): aceti, Plin. 14, 20, 25, § 125.
  2. II. Trop., bad moral quality, of all degrees, idleness, negligence, worthlessness, vileness (syn.: malitia, negligentia, ignavia, mollitia; class.).
    1. A. Idleness, inactivity, remissness, negligence: me ipsum inertiae nequitiaeque condemno, Cic. Cat. 1, 2, 4; 1, 11, 29: inertissimi homines, nescio quā singulari nequitiā praediti, id. Fin. 5, 20, 56.
    2. B. Lightness, levity, inconsiderateness: omnia mala probra flagitia, quae homines faciunt, in duabus rebus sunt, malitia atque nequitia. Si nequitiam defendere vis, licet, P. African. ap. Gell. 7, 11, 9; Auct. ad Her. 3, 6, 11.
    3. C. Prodigality, profusion: quod filii nequitiam videret, Cic. Clu. 51, 141: illum aut nequities … expellet, Hor. S. 2, 2, 131.
    4. D. Profligacy, wantonness, lewdness: uxor pauperis Ibyci Tandem nequitiae pone modum tuae, Hor. C. 3, 15, 1; 3, 4, 78; Ov. F. 1, 414; Phaedr. 3, 8, 15; in plur., Mart. 4, 42, 4.
    5. E. Worthlessness, vileness, wickedness, villany: Lucurgus mihi quidem videtur posse hic ad nequitiam adducier, Plaut. Bacch. 1, 2, 4: si domus haec habenda est potius, quam officina nequitiae et diversorium flagitiorum omnium, Cic. Rosc. Am. 46, 134; id. Verr. 2, 5, 33, § 87: qui istius insignem nequitiam, frontis involutam integumentis, nondum cernat, id. Pis. 6, 12: maturae mala nequitiae, Juv. 14, 216.