Lewis & Short

1. nexus, a, um, Part. and P. a., from necto.

2. nexus, ūs, m. [necto], a tying or binding together, a fastening, joining, an interlacing, entwining, clasping.

  1. I. Lit. (only poet. and in post-Aug. prose): et jam contulerant arto luctantia nexu Pectora pectoribus, Ov. M. 6, 242; cf.: bracchiorum nexibus elidere aliquem (of a wrestler), Suet. Ner. 53: serpens, baculum qui nexibus ambit, coils, folds, Ov. M. 15, 659; cf. Plin. 8, 11, 11, § 32; Tac. A. 4, 62: salix solido ligat nexu, Plin. 16, 37, 69, § 177.
  2. II. Transf. (with the collat. form nexum, i; v. in the foll.), the state or condition of a nexus (v. necto, I. B.), a personal obligation, an addiction or voluntary assignment of the person for debt, slavery for debt: nexum Manilius scribit, omne, quod per libram et aes geritur, in quo sint mancipia. Mutius, quae per aes et libram fiant, ut obligentur, praeter quae mancipio dentur. Hoc verius esse, ipsum verbum ostendit, de quo quaeritur; nam idem quod obligatur per libram neque suum fit, inde nexum dictum. Liber qui suas operas in servitutem pro pecuniā quādam debebat, dum solveret, nexus vocatur, ut ab aere obaeratus, Varr. L. L. 7, § 105 Müll.: abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu, aut in jure cessio, Cic. Top. 5, 28: QVOM NEXVM FACIET, etc., Lex XII. Tab.: qui se nexu obligavit, Cic. Mur. 2, 3: nexum inire, Liv. 7, 19: nec civili nexu sed communi lege naturae, Cic. Rep. 1, 17, 26 Mos. (B. and K., nexo): Attici proprium te esse scribis mancipio et nexo, id. Fam. 7, 30, 2: cum sunt propter unius libidinem omnia nexa civium liberata nectierque postea desitum, id. Rep. 2, 34, 59: ut non sustulerit horum nexa atque hereditates, id. Caecin. 35, 102.
    1. B. In gen., a legal obligation of any kind: acceptilatio est liberatio per mutuam interrogationem, quā utriusque contigit ab eodem nexu absolutio, Dig. 46, 4, 1: partem hereditatis a nexu pignoris liberam consequi, ib. 10, 2, 33.
      1. * 2. Trop.: legis (= vincula, nodi), obligations, restraints, Tac. A. 3, 28 fin.; v. Orell. ad h. l.: nexus naturalium causarum, id. ib. 6, 22: causarum latentium, Curt. 5, 11, 10.