Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

* obsĭdĭālis, e, adj. [obsidium], of or for besieging, siege-: admotis obsidialibus machinamentis (al. obsidionalibus), Auct. Itin. Alex. 47 Mai.

(Obsĭdĭānus, a false read. for Obsianus, Plin. 36, 26, 67, § 196; v. Obsius.)

obsĭdĭo, ōnis, f. [obsideo].

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., a siege, investment, blockade of a place (class.): obsidionem potias dicendum esse, quam obsidium, adjuvat nos testimonio suo Ennius in Telamone, Paul. ex Fest. p. 198 Müll.; v. Müll. ad loc.; and cf.: cui tu obsidionem paras, Enn. ib. (Trag. v. 365 Vahl.); and: obsidionem obducere, id. ib. (Trag. v. 11 ib.): partim vi, partim obsidione urbes capere, Cic. Mur. 9, 20: aliquem in obsidione habere, Caes. B. C. 3, 31: cum spes major Romanis in obsidione quam in oppugnatione esset, Liv. 5, 2: obsidione eximere, to free or relcase from, id. 38, 15: obsidione cingere, to besiege, blockade, Just. 22, 4, 1; Verg. A. 3, 52: obsidionem tolerare, to stand, Tac. H. 1, 33: obsidionem exsequi, to carry on, id. A. 15, 4: obsidionem omittere, to raise, id. ib. 15, 5: obsidionem solvere, to put an end to a siege, by either surrender or relief: tolerando paucos dies totam soluturos obsidionem, Liv. 26, 7, 8; cf. Amm. 20, 7, 3: solutā obsidione, raised, Liv. 36, 31, 7; Curt. 4, 4, 1: eam obsidionem sine certamine adveniens Cn. Scipio solvit, Liv. 24, 41, 11; 25, 22, 15; 38, 5, 6; Just. 4, 4, 5; Tac. A. 4, 24; id. H. 4, 34: liberare obsidionem, to raise the siege: non ad Romam obsidendam, sed ad Capuae liberandam obsidionem Hannibalem ire, Liv. 26, 8, 5; cf. obsidium fin.: longae dira obsidionis egestas, Juv. 15, 96.
    2. B. Transf., captivity (post-class.), Just. 2, 12, 6; 15, 1, 3; 39, 1, 1.
  2. II. Trop., pressing, imminent danger: obsidione rem publicam liberare, Cic. Rab. Perd. 10, 29: feneratores ex obsidione eximere, to free from the danger of losing their money, id. Fam. 5, 6, 3; Plin. Pan. 81, 2; cf. obsidium.

obsĭdĭōnālis, e, adj. [obsidio], of or belonging to a siege: corona, a crown of grass, granted as a reward to a general who rescued others from siege, Paul. ex Fest. p. 190 Müll.; so Liv. 7, 37, 2; Plin. 22, 4, 4, § 7; Gell. 5, 6, 8; Aur. Vict. Vir. Ill. 59: machinae, Amm. 24, 1: morae, Front. Strat. 1, 3, 4: mala, Amm. 14, 2.

obsĭdĭor, āri, v. dep. [obsidium], to lie in wait for, to waylay one (perh. only postAug.): alicui, Col. 9, 14, 10.
(In Cic. Scaur. p. 40, instead of obsidietur, Mai. more correctly reads obsaepiatur; v. obsaepio.)

1. obsĭdĭum, ĭi, n. [obsideo], a siege, investment, blockade (mostly ante-class. and post-Aug. for obsidio; not in Cic. or Cæs.; but cf. obsidio).

  1. I. Lit.: obsidium dictum ab obsidendo, quominus hostis egredi posset inde, Varr. L. L. 5, § 90 Müll.: obsidium, tam quam praesidium, subsidium, recte dicitur, Paul. ex Fest. p. 193 Müll.: saevo obsidio premere aliquem, Enn. ap. Non. 216, 29 (Ann. v. 28 Vahl.): obsidium facere Ilio, Plaut. Bacch. 4, 9, 24: obsidio circumdare, Tac. A. 13, 41: obsidium urgere, id. H. 4, 28; Flor. 4, 4, 4; Gell. 15, 31, 1; Amm. 20, 7, 3: ad liberandum Mogontiaci obsidium, Tac. H. 4, 37.
  2. II. Trop.
    1. A. A waylaying, an ambush: obsidia hominum aut insidiosorum animalium, Col. 8, 2, 7.
    2. B. Attention, foresight: curatoris, Col. 9, 9, 1; cf. obsidio.
    3. C. Danger: tuo tergo obsidium adesse, Plaut. Mil. 2, 2, 64.

* 2. obsĭdĭum, ĭi, n. [obses], the condition of a hostage, hostageship (Tacitean): Meherdates obsidio nobis datus, Tac. A. 11, 10.

Obsĭdĭus, ĭi, m., a Roman surname, Flor. 1, 18, 7.