No entries found. Showing closest matches:
occa, ae, f. [occo], a harrow (post-class.); occa rastrum, Gloss. Isid.: occa βωλοκόπημα, Gloss. Philox.; Veg. Vet. 1, 56.
† occăbus, i, m., = ὄκκαβος, an armlet, a collar: ὄκκαβος τὰ περὶ τὸν βραχίονα ψέλλια, Hesych.: OCCABO ET CORONA, Insci Orell. 2263; 2322; so Inscr. Murat. 333.
* occaecātĭo (obcaec-), ōnis, f. [occaeco], a hiding, concealing: occatio occaecatio est, Seren. ap. Non. 61, 31.
occaeco (obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcaeco], to make blind, to blind, to deprive of sight.
- I. Lit.
- A. In gen. (only postAug.; cf. excaeco): quidam subito occaecati sunt, are made blind, lose their sight, Cels. 6, 6, 57: requirendum est, num oculi ejus occaecati sint, id. 8, 4: in occaecatum pulvere effuso hostem, Liv. 22, 43, 11; Plin. 10, 3, 3, § 9.
- B. Transf.
- 1. To make dark; to darken, obscure: solem vides, Satin’ ut occaecatus est prae hujus corporis candoribus, Plaut. Men. 1, 2, 66: densa caligo occaecaverat diem, Liv. 33, 7, 2.
Absol.: noctis et nimbūm occaecat nigror, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157.
- 2. To hide, conceal (so in Cic.): terra semen occaecatum cohibet, Cic. Sen. 15, 51: fossas, Col. 2, 2, 9; 10.
- II. Trop.
- A. Of speech, to make dark, obscure, unintelligible: obscura narratio totam occaecat orationem, Cic. de Or. 2, 80, 329.
- B. Mentally, to make blind, to blind: stultitiā occaecatus, Cic. Fam. 15, 1, 4: occaecatus cupiditate, id. Fin. 1, 10, 33: nec quid agerent, ira et pavore occaecatis animis, cernebant, Liv. 38, 21, 7: consilia, id. 42, 43, 3: occaecatus irā, id. 8, 32, 17.
- C. To render senseless, deprive of feeling, to benumb (poet.): timor occaecaverat artus, Verg. Cul. 198.
(oc-caedes, a false read. in Plaut. Stich. 5, 4, 52; v. Ritschl ad h. l.)
occălesco, lui, ĕre, v. inch. n. [ob-calesco], to become warm, Cels. 4, 24.
* occallātus (obc-), a, um, adj. [obcallum], rendered callous, indurated, blunted: occallatae fauces, Sen. Q. N. 4, 13, 8.
occallesco (obc-), lui, 3, v. inch. n. [ob-calleo], to get a thick skin; to grow or become callous.
- I. Lit.: latera occallescunt plagis, Plaut. As. 2, 4, 13; Cels. 4, 24.
Poet., of one metamorphosed into a swine: os sensi occallescere rostro, Ov. M. 14, 282.
- II. Trop., to become callous, hardened, insensible: jam prorsus occallui, Cic. Att. 2, 18, 4: longā patientiā occallui, Plin. Ep. 2, 15, 2: sic mores occalluere, Col. 8, 16, 6.
‡ occāmen, ĭnis, n. [occo], a harrowing: occamen, concisio (sc. glaebarum), Gloss. Isid.
oc-căno (obc-), ui, 3, v. n., milit., to blow. sound a wind instrument (very rare; not in Cic. or Cæs.): cornicines occanuere, Sall. Fragm. ap. Diom. p. 370 P. (Hist. 1, 71): tum Sentius occanere cornua jussit, Tac. A. 2, 81; v. occino.
occanto (obc-), āvi, ātum, 1, v. a. [obcanto], to bewitch, charm (post-class.): aliquem, Paul. Sent. 5, 23, 9: mulier occantata, App. Mag. p. 327, 2.
occāsĭo, ōnis, f. [occĭdo, a falling out, a happening, hap; hence], an occasion, opportunity, fit time, convenient season, favorable moment for doing any thing; εὐκαιρία, καιρός (syn.: opportunitas, locus, facultas).
- I. In gen.: occasio est pars temporis, habens in se alicujus rei idoneam faciendi aut non faciendi opportunitatem … in occasione, ad spatium temporis, faciendi quaedam opportunitas intellegitur adjuncta, Cic. Inv. 1, 27, 40: tempus actionis opportunum Graece εὐκαιρία, Latine appellatur occasio, id. Off. 1, 40, 142: occasio opportunitas temporis casu quodam provenientis est, Paul. ex Fest. p. 178 Müll.: dum datur mihi occasio Tempusque, Plaut. Men. 3, 3, 30; cf.: nunc occasio est et tempus, id. Ps. 4, 2, 3; Ter. Heaut. 2, 2, 4: an ego occasionem tantam, tam brevem, tam optatam, tam insperatam Amitterem? id. Eun. 3, 5, 56: minima, Suet. Calig. 14; cf. summa, Ter. Phorm. 5, 7, 2 infra: occasionem nancisci, Afran. ap. Non. 308, 13: quem, si interficere voluisset, quantae quoties occasiones, quam praeclarae fuerunt, Cic. Mil. 14, 38: occasio opprimendi, id. ib. 15: inrumpendi in urbem, Curt. 4, 5, 16: resistendi, id. 7, 4, 4: majores occasiones ad opitulandum haberem, more opportunities, Planc up. Cic. Fam. 10, 8, 2: ut primum occasio data est rem publicam defendendi, as soon as an opportunity presented itself, Cic. Fam. 12, 242: occasionem sibi ad occupandam Asiam oblatam esse arbitratur, has presented itself, id. Imp. Pomp. 2, 4: amplam occasionem calumniae nactus, id. Verr. 2, 2, 25, § 61: occasio mirifica, id. Att. 2, 14, 2: opportuna, Val. Max. 5, 4, 3: quo faciliorem occasionem Salvio praebuit perficiendi conata, Suet. Galb. 17: occasio minor opinione, id. Caes. 3: tam bona, Plaut. Most. 2, 2, 9: lepida, id. Mil. 4, 1, 30: bellissima, Petr. S. 25: occasionem amittere, to lose, let slip, Cic. Caecin. 5, 15: omittere, Suet. Cal. 14; so, praetermittere, Caes. B. C. 3, 25: capere, to seize, Plaut. Ps. 4, 3, 5: arripere, Liv. 35, 12, 17: occasiones quaerere, Sen. Ben. 3, 14, 4: rapere de die, Hor. Epod. 13, 4: amplecti, Plin. Ep. 2, 13, 1: sumere, Plin. 2, 1, 1, § 3: occasione uti, Just. 38, 5, 1: non deesse occasioni, not to miss, to profit by, Caes. B. C. 3, 79: cunctationem hostium suam fore occasionem rati, Curt. 4, 6, 13: dum datur mihi occasio tempusque, Plaut. Men. 3, 3, 29: ne a fortunā datam occasionem liberandae Graeciae dimitterent, Nep. Milt. 3, 3; id. Alc. 8, 5: cujus (rei) se occasio dederit, Quint. 12, 2, 12: (paratus) depugnare, si occasio tulerit, mori, si casus inciderit, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6: occasionem aperire ad invadendum, Liv. 4, 53, 9: occasionem sibi ad occupandam Asiam oblatam esse, Cic. Imp. Pomp. 2, 4: occasione datā, should an opportunity offer, id. Phil. 7, 6, 18; cf.: occasione oblatā simultates deponere, Suet. Caes. 73: praebere, id. Galb. 17: offerre, id. Aug. 16: per occasionem, on a favorable opportunity, Liv. 30, 3: rem inmaturam nisi per occasionem aperire noluerat, id. 1, 5, 5; 1, 53, 7; 2, 11, 2; Sall. C. 51, 6: fratris memoriā per omnem occasionem celebratā, on every occasion, Suet. Claud. 11; id. Aug. 67: ad occasionem aurae evehi, the wind being fair, taking advantage of a fair wind, id. ib. 97: levia proelia ex occasione hujus aut illius partis oriebantur, Liv. 24, 3, 17: ex occasione, as occasion offered, Suet. Caes. 60: occasione omni, on every occasion, id. Claud. 42.
With inf.: nunc adest occasio Benefacta cumulare = occasio cumulandi, Plaut. Capt. 2, 3, 63: nunc est illa occasio inimicum ulcisci, id. Pers. 4, 7, 15: agere tuam rem occasio est, id. Poen. 3, 3, 46; 5, 4, 42; id. Curc. 1, 1, 60; cf.: summa eludendi occasio’st mihi nunc senes Et Phaedriae curam adimere, Ter. Phorm. 5, 6, 45.
With ut and subj.: fuit occasio, si vellet, jam pridem argentum ut daret, Plaut. Ps. 1, 3, 51: quoniam occasio fuit Mea virtute parta ut quantum velles sumeres, id. Bacch. 4, 4, 22: rara haec occasio est, ut referri possint divini honores, Quint. 3, 7, 17.
- B. Personified: Occasio, Opportunity, as a goddess, Phaedr. 5, 8; Aus. Epigr. 12, 3.
- II. In partic.
- 1. Opportunity.
- a. Facility or means of having a thing: solitudinis, Tac. A. 15, 50.
- b. A supply, stock (post-Aug.): oleae, Col. 9, 1: lapidum, Plin. 36, 26, 65, § 191: vetusti olei, id. 23, 4, 40, § 82.
- 2. A pretext, plea, plausible explanation: hāc illi opus est occasione, ne illum talium precum pudeat, Quint. 3, 8, 47: occasiones et ex causis et ex dictis adversariorum oriuntur, id. 6, 1, 5; 12, 10, 13: quantulacunque adeo est occasio, sufficit irae, Juv. 13, 183.
- 3. Occasion, motive, reason: non habeo ullam occasionem, ut apud te falsa fabuler, Plaut. Ep. 5, 1, 38.
- 4. Milit. t. t., a dash, raid, surprise: occasionis esse rem, non proelii, they were undertaking a surprise, not a battle, Caes. B. G. 7, 45, 9: cujus (belli) maxima momenta in occasionibus sunt, Sen. Ira, 3, 21, 1: occasionibus imminere, Front. 2, 5, 22.
- 5. A cause (late Lat.): cum calcis ictu mortis occasio praebita videatur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 10, 1.
occāsĭōnālĭter, adv. [occasio], as occasions arise (eccl. Lat.), Ps.-Aug. ad Fratr. Erem. Serm. 18.
occāsĭuncŭla, ae, f. dim. [occasio], an occasion, opportunity (ante- and post-class.): nimis argute me obrepsisti in eāpse occasiunculā, Plaut. Trin. 4, 2, 132; Schol. Bob. ad Cic. Planc. 34; Hier. in Isa. 7, 21, v. 3.
‡ occāsīvus, a, um, adj. [2. occasus], of or belonging to setting or going down: occasivus δυτικός, Gloss. Gr. Lat.
1. occāsus, a, um, Part., from occĭdo.
2. occāsus, ūs, m. [occĭdo].
- I. A falling, going down (class.; cf. obitus).
- A. Lit., a going down, setting, of the heavenly bodies; esp. of the sun: ante occasum Maiae, Verg. G. 1, 225: ortus occasusque signorum, the rising and setting of the constellations, Quint. 1, 4, 4: solis, Caes. B. G. 1, 50; 2, 11; 3, 15; Liv. 9, 32.
Absol.: praecipiti in occasum die, Tac. H. 3, 86.
- B. Transf., the quarter of the heavens in which the sun sets, sunset, the west: inter occasum solis et septentriones, Caes. B. G. 1, 1: ab ortu ad occasum, Cic. N. D. 2, 19, 49.
Plur., Ov. M. 2, 190: ager Longus in occasum, Verg. A. 11, 317: de terrā occasus solis, Vulg. Zach. 8, 7.
- C. Trop., downfall, ruin, destruction, end, death: post obitum occasumque vestrum, Cic. Pis. 15, 34: occasus interitusque rei publicae, id. ib. 8, 18: id. Sull. 11, 33: Iliaci cineres et flamma extrema meorum, Testor, in occasu vestro, etc., Verg. A. 2, 432; cf. Trojae, id. ib. 1, 238: post L. Aelii nostri occasum, death, Cic. Ac. 1, 2, 8: odii, Quint. Decl. 9, 18.
- * II. For occasio, an occasion, opportunity, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 178 Müll. (Ann. v. 164; 171; 292 Vahl.).
occātĭo, ōnis, f. [occo], a harrowing (class.): terra semen occaecatum cohibet: ex quo occatio, quae hoc efficit, nominata est, Cic. Sen. 15, 51; Col. 11, 2, 62; Plin. 18, 20, 49, § 180.
occātor, ōris, m. [occo],
- I. a harrower, Col. 2, 13, 1; cf.: occatorem Verrius putat dictum ab occaedendo quod caedat grandis globos terrae, cum Cicero venustissime dicat ab occaecando fruges satas, Paul. ex Fest. p. 181 Müll.
Trop.: sator sartorque scelerum, et messor maxume. Ty. Non occatorem prius audebas dicere? Plaut. Capt. 3, 5, 3.
- II. Personified, the Roman god who prospered the harrower’s work, Serv. Verg. G. 1, 21.
occātōrĭus, a, um, adj. [occator], of or belonging to a harrower; of or for harrowing (post-Aug.): opera, Col. 2, 13, 2.