Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

offĭcĭālis, e, adj. [officium], of or belonging to duty, office, or service, official (post-class.).

  1. I. Adj.: libri officiales, which treat of duties, Lact. 6, 11, 9; 6, 18, 15: operae, official performances, Dig. 38, 1, 6.
  2. II. Subst.: offĭcĭālis, is, m., a magistrate’s servant or attendant, an official (for the class. apparitor), App. M. 1, p. 113 fin.: praefecti, Dig. 36, 4, 5; Paul. Sent. 5, 12, 6: universi officiales diversorum officiorum, Cod. Th. 8, 7, 2; Inscr. Orell. 2952.
    1. B. In gen., a servant, attendant: aemulationi occurrant necesse est officiales suae, ira, discordia, odium, Tert. adv. Marc. 1, 25.

offĭcĭālĭtas, ātis, f. [officialis], a body of attendants (late Lat.), Inc. Quu. ex Utroq. Test. 101.

offĭcīna, ae, f. [contr. from opificina, from opifex; the uncontracted prim. form, opĭfĭcīna, is still found in Plaut. Mil. 3, 3, 7, and Jul. Val. Res Gest. Alex. M. 3, 83 fin. Mai], a workshop, manufactory (class.; cf. fabrica).

  1. I. Lit.: nec enim quicquam ingenuum potest habere officina, Cic. Off. 1, 42, 150: instituit officinam Syracusis in regiā maximam, id. Verr. 2, 4, 24, § 54: armorum, a manufactory of arms, Caes. B. C. 1, 34; Cic. Phil. 7, 4, 13; Nep. Ages. 3, 2; for which, ferraria, Auct. B. Afr. 20: aerariorum, Plin. 16, 6, 8, § 23: fullonum, id. 35, 11, 40, § 143: pictoris, id. ib.: plastarum, id. 35, 12, 45, § 155: tingentium, id. 9, 38, 62, § 133: tonstrinarum, id. 36, 22, 47, § 165 al.: promercalium vestium, a shop in which garments are made for sale, Suet. Gram. 23: cetariorum, a place where fish are salted, Col. 8, 17: officina monetae, Liv. 6, 20: dum graves Cyclopum Volcanus ardens urit officinas, Hor. C. 1, 4, 8.
      1. 2. In partic., in econom. lang. = ornithon, a place where fowls are kept, in order to lay their eggs and hatch their young, a poultry-house or yard, Col. 8, 3, 4.
    1. B. Transf., a making, formation: in magnis corporibus facilis officina sequaci materia fuit, Plin. 11, 2, 1, § 2.
  2. II. Trop., a workshop, manufactory, laboratory: mathematici, poëtae, musici, medici denique ex hac tamquam omnium artium officinā profecti sunt, Cic. Fin. 5, 3, 7: falsorum commentariorum, et chirographorum officina, id. Phil. 2, 14, 35: nequitiae, id. Rosc. Am. 46, 134: dicendi, id. Brut. 8, 32: sapientiae, id. Leg. 1, 13, 36: spirandi pulmo, Plin. 11, 37, 72, § 188: rhetoris, Cic. de Or. 2, 13, 57: ex rhetorum officinis, id. Or. 3, 12: domus ejus officina eloquentiae habita est, id. ib. 13, 40: corruptelarum omnis generis, Liv. 39, 11, 6; cf. 39, 8, 7: crudelitatis, Val. Max. 3, 1, 2: humanarum calamitatium, Sen. Contr. 5, 33, 2.

offĭcīnātor, ōris, m. [officina], one who keeps a workshop, a master-workman, an artificer, artist (post-Aug.), Vitr. 6, 11: noster, App. M. 9, p. 219, 28; Inscr. Orell. 1090: OFFICINATORES ET NVMMVLARI OFFICINARVM ARGENTARIARVM, ib. 3226: OFF. and OFFIC. MONETAE, ib. 3227.

offĭcīnātrix, īcis, f. [officinator], a woman that keeps a workshop, Inscr. Orell. 4257.

offĭcĭo (obf-), ēci, ectum, 3, v. n. and a. [ob-facio], to come in the way of, to hinder, oppose, thwart, obstruct (class.; syn. obsto).

  1. I. Lit.
          1. (α) Neutr.: nunc quidem paululum, inquit, a sole: offecerat videlicet apricanti, hindered him from sunning himself, stood before him so as to intercept the sunshine, Cic. Tusc. 5, 32, 92: luminibus, to obstruct one’s light: jus vel altius tollendi aedes aut non tollendi, ne luminibus vicini officiatur, Gai. Inst. 2, 31; Dig. 8, 2, 2; 10; 23; 39, 1, 5 et saep.
            So, in a fig.: nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae et gloriae, Cic. Rab. Post. 16, 43: demoliri ea, quorum altitudo officeret auspiciis, id. Off. 3, 16, 66: ipsa umbra terrae soli officiens noctem efficit, intervening before, id. N. D. 2, 19, 49: cum alii in angustiis ipsi sibi properantes officerent, Sall. J. 58, 6: hostium itineri, id. ib. 52, 6: prospectui, Auct. B. Afr. 52.
          2. (β) Act. (only ante- and post-class.): quapropter simul inter se retrahuntur et extra Officiuntur, are impeded, Lucr. 2, 156; 4, 763; 5, 776 (iter, Auct. B. Afr. 61, is prob. a gloss).
  2. II. Trop., to stand in the way of, to oppose, obstruct, to be detrimental or hurtful to, to hurt (cf.: obsisto, adversor, noceo): promitto tibi non offerturum, Plaut. As. 1, 1, 97: cur te mihi offers, ac meis commodis, officio simulato, officis et obstas? Cic. Rosc. Am. 38, 112; cf. id. ib. 2, 6: consiliis alicujus, Sall. C. 27, 4: timor animi auribus officit, id. ib. 58, 2: nomini, i. e. famae, Liv. praef. 1: officiunt laetis frugibus herbae, hurt by shutting off light and moisture, Verg. G. 1, 69: lactucae officiunt claritati oculorum, Plin. 20, 7, 26, § 68.
    With quominus: nec vero Isocrati, quominus haberetur summus orator, offecit, quod, etc., Plin. Ep. 6, 29, 6.

Offĭcĭōsa, ae, f. [officiosus], a Roman surname, Inscr. Malvas. Marm. Fels. p. 57.

offĭcĭōsē, adv., v. officiosus fin.

offĭcĭōsĭtas, ātis, f. [officiosus], obligingness, complaisance, readiness to serve (post-class.), Sid. Carm. 23, 478.

offĭcĭōsus, a, um, adj. [officium].

  1. I. Full of courtcousness or complaisance, obliging, ready to serve (esp. towards one’s superiors; class.; syn. studiosus): homo, Cic. Fam. 13, 21, 2: amicitia, id. Planc. 19, 46: sedulitas, Hor. Ep. 1, 7, 8: voluntas, Ov. P. 3, 2, 17.
    Comp.: estne quisquam, qui tibi officiosior, liberaliorque videatur? Cic. Rosc. Com. 6, 18; id. Att. 13, 45, 3.
    Sup.: officiosissima natio candidatorum, Cic. Pis. 23, 55; for which with summe: homines Lampsaceni summe in omnes cives Romanos officiosi, id. Verr. 2, 1, 24, § 63.
  2. II. Dutiful, in accordance with duty: dolor, Cic. Tusc. 3, 28, 70: labores, id. Mil. 5, 12: pietas, Sen. Ep. 99, 18.
    1. B. Subst.: offĭcĭō-sus, i, m., an official or attendant at a bath, Petr. 92.
      Hence, adv.: offĭcĭōsē, courteously, obligingly (class.): officiose et amice factum, Cic. Lael. 20, 81: aliquid facere, Afran. ap. Charis. p. 247 P.: scribere, Cic. Att. 1, 20, 1.
      Comp.: gratum etiam Pilia (fecit), sed illa officiosius, quod, etc., Cic. Att. 6, 1, 22.
      Sup.: officiosissime venit ad me, Plin. Ep. 10, 21 (32) init.

offĭcĭperda, ae, m., and offĭcĭper-dus, i, m. [officium-perdo].

  1. I. One who makes an ill use of the favors of others, Cato, Distich. 3, 87.
  2. II. One who throws away his labor, is not rewarded: officiperdi, qui sui laboris non habent remunerationem, Gloss. Isid.

offĭcĭum, ii, n. [for opificium, opus and facio], qs. that which one does for another, a service, whether of free will or of (external or moral) necessity (class.; cf.: studium, beneficium, meritum, munus).

  1. I. A voluntary service, a kindness, favor, courtesy, rendered to one whose claim to it is recognized; while beneficium is a service rendered where there is no claim: officium esse filii, uxoris, earum personarum, quas necessitudo suscitat et ferre opem jubet, Sen. Ben. 3, 18, 1.
    1. A. In gen.: altera sententia est, quae definit amicitiam paribus officiis ac voluntatibus, Cic. Lael. 16, 58: odiosum sane genus hominum officia exprobrantium, id. ib. 20, 71: nihil est vicissitudine studiorum officiorumque jucundius, id. ib. 14, 49: filicem cum officio vicini decidere, so as to do him a service, Col. 2, 14, 6: summo officio praeditus homo, exceedingly obliging, Cic. Verr. 2, 1, 51, § 135.
    2. B. In partic.
      1. 1. A ceremonial observance, ceremony, attendance (on a festive or solemn occasion; mostly post-Aug.): officio togae virilis interfui, Plin. Ep. 1, 9, 2: sine solenni officio, Suet. Claud. 2: per sollenne nuptiarum celeberrimo officio deductum ad se, id. Ner. 28; cf. id. Claud. 26: ad officium venire, id. Calig. 25: relicto statim novorum consulum officio, id. Caes. 50: in officio salutationis, id. Aug. 27: vitans praeter navigantium officia, id. Tib. 12: officia prosequentium, id. Caes. 71: quod supremis in matrem officiis defuisset, at the payment of the last offices, at the funeral, Tac. A. 5, 2: officium cras Primo sole mihi peragendum in valle Quirini, a ceremonial visit, Juv. 2, 133 sq.; 3, 239.
      2. 2. In mal. part., compliance, favor, Prop. 3, 15, 24; Ov. Am. 1, 10, 46; 3, 7, 24; cf. virile, Theod. Prisc. 2, 11: puerile, Plaut. Cist. 4, 1, 5; Petr. 140.
  2. II. In gen., an obligatory service, an obligation, duty, function, part, office (so most freq. in prose and poetry of all periods): nulla vitae pars neque publicis neque privatis neque forensibus neque domesticis in rebus, neque si tecum agas quid, neque, si cum altero contrahas, vacare oflicio potest: in eoque et colendo sita vitae est honestas omnis et in neglegendo turpitudo, etc., Cic. Off. 1, 2, 4 sq.: perfectum officium rectum opinor vocemus, quod Graeci κατόρθωμα: hoc autem commune καθῆκον vocant, id. ib. 1, 3, 8; an id doles, quia illi suum officium non colunt, quom tu tuum facis? Plaut. Stich. 1, 1, 34; id. ib. 1, 1, 39; id. Pers. 4, 4, 66: meminisse officium suum, to remember one’s duty, id. Trin. 3, 2, 71.
    Also, subject., a sense of duty: si quis aegre ferat nihil in se esse virtutis, nihil officii, etc., Cic. Tusc. 4, 28, 61: quicquid in eum judicii officiique contuleris, id. Fam. 10, 1 fin.: intellegere, utrum apud eos pudor atque officium an timor valeret, Caes. B. G. 1, 40, 14: suum facere, to do one’s duty, Ter. Ad. 1, 1, 44: omnibus officiis amicitiae servatis, observe all the obligations of friendship, Cic. Fam. 5, 17, 3: exsequi, id. Att. 3, 15, 4: fungi officio, id. Fam. 3, 8, 3: satisfacere officio, to perform, id. Div. in Caecil. 14, 47: officium suum deserere, to disregard one’s duty, not perform it, id. Off. 1, 9, 28: discedere ab officio, id. ib. 1, 10, 32: deesse officio suo, id. Fam. 7, 3, 1: officii duxit, considered it his duty, Suet. Tib. 11.
    Of animals: canes funguntur officiis luporum, act the part of, Auct. Her. 4, 34, 46.
    Of things: neque pes neque mens satis suum officium facit, Ter. Eun. 4, 5, 3: officium corporis, the function or property of a body, Lucr. 1, 336 and 362.
    1. B. In partic.
      1. 1. Lit., an official duty, a service, employment, business (class.): toti officio maritimo M. Bibulus praepositus cuncta administrabat, naval service, Caes. B. C. 3, 5 fin.; 3, 8: celeriter equitatus ad cotidianum itineris officium revertitur, id. ib. 1, 80: confecto legationis officio, id. ib. 3, 103: destringor officio, Plin. Ep. 7, 15, 1: officium (scribae), Nep. Eum. 1, 5.
      2. 2. Transf., an office, appointment (post-Aug.).
        1. a. Laboriosissimum et maximum, office, Plin. Pan. 91: nova officia excogitavit, Suet. Aug. 37; cf.: novum officium instituit a voluptatibus, id. Tib. 42: obligationes, quae non propriis viribus consistunt, neque officio judicis, neque praetoris imperio neque legis potestate confirmantur, Dig. 44, 7, 27: qui ex officio pro aliis interveniunt, by virtue of their office, ib. 21, 1, 31, § 14: ministerii, Vulg. Exod. 28, 35: sacerdotum, id. Num. 7, 8.
        2. b. Transf., in concr.
          1. (α) The officials or attendants on a magistrate = officialium corpus (post-class.): sub praetextu adventus officiorum vel militum, Dig. 1, 18, 6; 21, 2, 74: deponere aliquid apud officium, ib. 2, 4. 17: officia palatina, officers at the imperial court, Treb. Poll. Gall. 17, 8.
          2. (β) An office or court of a magistrate: ipse me Regulus convenit in praetoris officio, Plin. Ep. 1, 5, 11.