Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ŏpīnābĭlis, e, adj. [opinor], that rests on opinion or conjecture; conjectural, imaginary (class.): hanc omnem partem rerum opinabilem appellabant, Cic. Ac. 1, 8, 31; cited ap. Non. 148, 26: artes, quae conjecturā continentur et sunt opinabiles, Cic. Div. 1, 14, 24: mediocritates, id. Tusc. 3, 31, 74 (opp. naturales): amor (opp. naturalis), Gell. 12, 1, 23.

ŏpīnātĭo, ōnis, f. [opinor], a supposing, opining; a supposition, conjecture, imagination, fancy, opinion, belief (class.): opinationem volunt esse imbecillam assensionem, Cic. Tusc. 4, 7, 15; id. Ac. 2, 25, 78: haec autem opinatio est judicatio se scire, quod nesciat, id. Tusc. 4, 11, 26; cf. the context: mordax et inepta, Val. Max. 1, 8, 8: (Tullius) quid super tali opinatione sentiret, Arn. 3, 6.

ŏpīnātor, ōris, m. [opinor].

  1. * I. A supposer, conjecturer: ego vero ipse et magnus quidam sum opinator, etc., Cic. Ac. 2, 20, 66.
  2. II. Under the emperors, one who collected the tribute-corn in the provinces for the army, Cod. Just. 12, 38, 11; cf. Cod. Th. 7, 4, 26; 11, 7, 16.

1. ŏpīnātus, a, um, P. a., v. opinor fin.

* 2. ŏpīnātus, ūs, m. [opinor], opinion, supposition, imagination: propter opinatus animi, Lucr. 4, 465.

ŏpīnor, ātus, 1, v. dep. [etym. dub.; perh. akin to Gr. ὄσσεσθαι; root οπ-], to be of opinion, to suppose, imagine, conjecture, deem, believe, think, judge (freq. and class.; syn.: arbitror, reor, censeo, sentio, credo); constr. with acc., an obj.-clause, with de, or absol.: aliquid, Cic. Mur. 30, 62: quoad opinatus sum, me in provinciam exiturum, etc., id. Fam. 7, 17, 2: de vobis hic ordo opinatur non secus ac, etc., think, id. Pis. 20, 45: male de Caesare, to have a bad opinion of, to think ill of, Suet. Aug. 51: servus gravissime de se opinans, id. ib. 67: de rege durius, Just. 12, 5, 8.
Parenthet.: opinor or ut opinor, as I think, as I believe, according to my opinion: Dem. Per mare ut vectu’s, nunc oculi terram mirantur tui. Char. Magis opinor, Plaut. Merc. 2, 3, 35: Cepius, opinor, olim: non omnibus dormio, Cic. Fam. 7, 24, 1: sed, opinor, quiescamus, id. Att. 9, 6, 2: a primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni, id. Fin. 2, 10, 31: opinor concedes, multo hoc esse gravius, id. Div. in Caecil. 16, 54; so Hor. S. 1, 3, 53; id. Ep. 1, 16, 78.
Note:

    1. 1. Act. collat. form ŏpīno (anteclass.): ita sapere opino esse optimum, Enn. ap. Non. 475, 5 (Trag. v. 181 Vahl.); so Pac. Caecil. and Plaut. ib.
    2. 2. ŏpīnā-tus, a, um, in pass. signif. as P. a., supposed, imagined, fancied (class.): bona, mala, Cic. Tusc. 4, 6, 11; 3, 11, 24: interdicta est mathematicorum callida impostura, et opinatae artis persuasio, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 2, 1.
      Post-class., celebrated, renowned, illustrious, famous: certamen, Amm. 21, 6, 3.
      Sup.: opinatissima insula, Flor. 2, 7, 8 dub.: civitas, Vulg. Judith, 2, 13.