Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ostentātīcĭus or -tĭus, a, um, adj. [ostento], that serves for display, ostentatious (post-class.): virginitas, Tert. Virg. Vel. 3.

ostentātĭo, ōnis, f. [ostento].

  1. I. In gen., a showing, exhibition, display (very rare). in armorum magis quam togarum ostentatione, Plin. Pan. 56 fin.: cognomen Imperiosiab ostentatione saevitiae ascitum, from an open display, Liv. 7, 4.
  2. II. In partic.
    1. A. An idle show, vain display, pomp, parade, ostentation (the predom. signif. of the word): vitanda etiam ingenii ostentationis suspicio, Cic. de Or. 2, 82, 333: magnifica et gloriosa, id. Fl. 22, 52: insolens, id. Par. 6, 1, 42: et gloria, id. Rab. Post. 14, 38: inanis et simulatio, id. Off. 2, 12, 43: et venditatio, id. Lael. 23, 86: sui, Caes. B. C. 1, 4.
      In plur.: multorum annorum ostentationes meas nunc in discrimen esse adductas, that my many years’ boastful promises (of an able administration) are now brought to the test, Cic. Att. 5, 13, 1.
    2. B. A false, deceitful show, pretence, simulation, deception: consul veritate, non ostentatione popularis, Cic. Agr. 1, 7, 23; cf.: ut in fronte ostentatio sit, intus veritas occultetur, id. Fin. 2, 24, 77: doloris, feigned pain, Sen. Ep. 99, 15: (captivi) producti ostentationis causā, Caes. B. C. 3, 71 fin.: qui latius ostentationis causā vagarentur, id. B. G. 7, 45.

ostentātor, ōris, m. [ostento], a vain, self-satisfied exhibiter, a displayer, parader, boaster, vaunter: ostentatores meri, Plaut. Curc. 4, 1, 15: ostentatorem pecuniae gloriosum describere, Auct. Her. 4, 50, 63: factorum, Liv. 1, 10: omnium, quae diceret, Tac. H. 2, 80: rector juveni et ceteris periculorum praemiorumque ostentator, id. A. 1, 24.

ostentātōrĭus, v. ostentarius.

ostentātrix, īcis, f. [ostentator], she that displays or boasts (post-class.).

  1. I. Lit.: immodica sui ostentatrix, App. Mag. p. 323, 11.
  2. II. Trop.: pompa ostentatrix vani splendoris, Prud. Psych. 439.