No entries found. Showing closest matches:
‡ ostentābĭlis, e, adj. [ostento], worth showing, worth seeing: ostentabilis, ἐπιδεικτικός, Gloss. Philox.
‡ ostentācŭlum, i, n. [ostento], for ostentum, a sign, indication: ostentat, ostentaculum, Not. Tir. p. 19.
ostentāmen, ĭnis, n. [ostento], show, display (post-class.), Prud. Psych. 203.
ostentārĭus, a, um, adj. [ostentum],
- I. of or relating to prophetic indications, prophetic (post-class.): ostentaria novitas (al. ostentatoria), Mart. Cap. 2, § 151.
- II. Subst.: ostentārĭum, ii, n., a book of prognostics: Tuscum, Macr. S. 3, 7: arborarium, id. ib. 2, 16.
ostentātīcĭus or -tĭus, a, um, adj. [ostento], that serves for display, ostentatious (post-class.): virginitas, Tert. Virg. Vel. 3.
ostentātĭo, ōnis, f. [ostento].
- I. In gen., a showing, exhibition, display (very rare). in armorum magis quam togarum ostentatione, Plin. Pan. 56 fin.: cognomen Imperiosi … ab ostentatione saevitiae ascitum, from an open display, Liv. 7, 4.
- II. In partic.
- A. An idle show, vain display, pomp, parade, ostentation (the predom. signif. of the word): vitanda etiam ingenii ostentationis suspicio, Cic. de Or. 2, 82, 333: magnifica et gloriosa, id. Fl. 22, 52: insolens, id. Par. 6, 1, 42: et gloria, id. Rab. Post. 14, 38: inanis et simulatio, id. Off. 2, 12, 43: et venditatio, id. Lael. 23, 86: sui, Caes. B. C. 1, 4.
In plur.: multorum annorum ostentationes meas nunc in discrimen esse adductas, that my many years’ boastful promises (of an able administration) are now brought to the test, Cic. Att. 5, 13, 1.
- B. A false, deceitful show, pretence, simulation, deception: consul veritate, non ostentatione popularis, Cic. Agr. 1, 7, 23; cf.: ut in fronte ostentatio sit, intus veritas occultetur, id. Fin. 2, 24, 77: doloris, feigned pain, Sen. Ep. 99, 15: (captivi) producti ostentationis causā, Caes. B. C. 3, 71 fin.: qui latius ostentationis causā vagarentur, id. B. G. 7, 45.
ostentātor, ōris, m. [ostento], a vain, self-satisfied exhibiter, a displayer, parader, boaster, vaunter: ostentatores meri, Plaut. Curc. 4, 1, 15: ostentatorem pecuniae gloriosum describere, Auct. Her. 4, 50, 63: factorum, Liv. 1, 10: omnium, quae diceret, Tac. H. 2, 80: rector juveni et ceteris periculorum praemiorumque ostentator, id. A. 1, 24.
ostentātōrĭus, v. ostentarius.
ostentātrix, īcis, f. [ostentator], she that displays or boasts (post-class.).
- I. Lit.: immodica sui ostentatrix, App. Mag. p. 323, 11.
- II. Trop.: pompa ostentatrix vani splendoris, Prud. Psych. 439.