Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

ōtĭa, ae, f., = ὠτίον (little ear), a kind of mussel, Plin. 32, 11, 53, § 149.

ōtĭābundus, a, um, adj. [otior], having or enjoying leisure, keeping holiday (postclass.). Sid. Ep. 4, 18.

* ōtĭŏlum, i, n. dim. [otium], a little leisure: otiolum meum, my little bit of leisure, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 3, 1.

ōtĭor, ātus, 1, v. dep. [otium], to have or enjoy leisure, to be at leisure, to keep holiday (rare but class.): cum se Syracusas otiandi, non negotiandi causā contulisset, * Cic. Off. 3, 14, 58: domesticus otior, I idle about at home, Hor. S. 1, 6, 128.

ōtĭōsē, adv., v. otiosus fin.

ōtĭōsĭtas, ātis, f. [otiosus], leisure, idleness (late Lat.).

  1. I. Lit.: multam mahtiam docuit otiositas, Vulg. Ecclus. 33, 29.
  2. II. Transf., a writing composed at leisure moments (post-class.): suas otiositates edere, the fruils of leisure, poems, Sid. Ep. 2, 10.

ōtĭōsus, a, um, adj. [otium], at leisure, unoccupied, disengaged, unemployed, idle (class.; cf. feriatus, immunis; opp. negotiosus).

  1. I. Of persons.
    1. A. In gen.: nimis otiosum te arbitror hominem esse, Plaut. Truc. 1, 2, 34; 40: quamvis etiam maneo otiosus hic, Ter. Ad. 2, 4, 15: cum essem otiosus domi, Cic. Brut. 3, 10: rebus humanis aliquos otiosos deos praeficere, id. N. D. 3, 39, 93.
    2. B. In partic.
      1. 1. Without official employment, free from public affairs: quo in studio hominum quoque ingeniosissimorum otiosissimorumque totas aetates videmus esse contritas, Cic. de Or. 1, 51, 219: quem locum nos otiosi convertimus, in an interval of leisure, id. Div. 2, 30, 63: Graeculum se atque otiosum putari maluit, id. Sest. 51, 110: numquam se minus otiosum esse, quam cum otiosus, that he was never less at leisure than when free from official business, Cato ap. Cic. Off. 3, 1, 1: cum a te tua promissa flagitabam, ad urbem te otiosissimum esse arbitrabar, Cic. Fam. 3, 11, 3: cum otiosus stilum prehenderat, id. Brut. 24, 93.
      2. 2. With respect to participation, quiet, unconcerned, indifferent, neutral: spectatores otiosi Leuctricae calamitatis, Cic. Off. 2, 7, 26: quidam enim non modo armatis, sed etiam otiosis minabantur, id. Marcell. 6, 18.
      3. 3. Without excitement, quiet, passionless, calm, tranquil: etiam istos, quibus odio est otium, quietissimos atque otiosissimos reddam, Cic. Agr. 2, 37, 102: vide ut otiosus it, Ter. Eun. 5, 3, 10; Cic. Fam. 9, 25, 3.
      4. 4. Of style, tedious, dull: (Cicero) lentus est in principiis, longus in narrationibus, otiosus circa excessus, Tac. Or. 22.
      5. 5. That has leisure for any thing; with gen.: studiorum otiosi, Plin. H. N. praef. § 6.
        Hence,
    3. C. Subst.: ōtĭōsus, i, m., a private person, one not in official life: et facilior et tutior vita est otiosorum, Cic. Off. 1, 21, 70: otioso vero et nihil agenti privato, … quando imperium senatus dedit? id. Phil. 11, 8, 20.
      1. 2. Non-combatants, civilians: crudeliter enim otiosis minabantur, Cic. Fam. 9, 6, 3 (B. and K. otiosissimi): militare nomen grave inter otiosos, Tac. Agr. 40.
  2. II. Of inanim. and abstr. things, at leisure, free, idle, unemployed: otioso in otio animus nescit, quid velit, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 256 Vahl.): ego, cui fuerit ne otium quidem umquam otiosum, Cic. Planc. 27, 66: pecuniae, idle, unemployed (opp. occupatus), Plin. Ep. 10, 62, 1: senectus, Cic. Sen. 14, 49: his supplicationum otiosis diebus, id. Q. Fr. 3, 8, 3: quid quiete otiosius animi, Sen. Ira, 2, 13, 4.
    1. B. Transf.
      1. 1. Idle, useless, unprofitable, superfluous (cf.: ignavus, iners, desidiosus): sententiae, Quint. 1, 1, 35: sermo, id. 8, 2, 19: otiosissimae occupationes, Plin. Ep. 9, 6, 4; so, otiosum est persequi singula, Lact. 2, 4, 28; cf. Min. Fel. 23, 1.
      2. 2. Quiet, free from any thing; with ab: animo nunc jam otioso esse impero, Ter. And. 5, 2, 1: ab animo, id. Phorm. 2, 2, 26: a metu, Gell. 2, 29, 9: quid est animi quiete otiosius, Sen. Ira, 2, 13, 2.
      3. 3. With a quiet or gentle motion, quiet, gentle: fons vel rivus huc conveniat otiosus, flowing quietly, gently, Pall. 1, 37, 3.
        Hence, adv.: ōtĭōsē.
    1. A. Lit., at leisure, at ease, without occupation: vivere, Cic. Off. 3, 26, 97: inambulare in foro, Liv. 23, 7 fin.: sequi, Plaut. Mil. 4, 6, 8: ire, id. Ep. 5, 1, 21: magnast res, quam ego tecum otiose, si otiumst, cupio loqui, id. Aul. 4, 10, 41.
    2. B. Transf.
      1. 1. Calmly, quietly, without haste, gently, gradually: ambula ergo cito. Sy. Immo otiose, Plaut. Ps. 4, 1, 14; cf. id. Truc. 1, 2, 66 (opp. to properare): bene et otiose percoquere, Cato, R. R. 76 fin.: contemplari unumquodque otiose et considerare coepit, Cic. Verr. 2, 4, 15, § 33: quaerere, id. Fin. 4, 13, 22: segniter, otiose, neglegenter, contumaciter omnia agere, Liv. 2, 57.
      2. 2. Free from fear, quietly, fearlessly: ademptum tibi jam faxo omnem metum, in aurem utramvis otiose ut dormias, Ter. Heaut. 2, 3, 100.

ōtis, ĭdis, f., = ὠτίς, a species of bustard, Plin. 10, 22, 29, § 57; 30, 14, 45, § 131.

ōtĭum, ĭi, n.

  1. I. In gen., leisure, vacant time, freedom from business (class.; opp. negotium; cf.: immunitas, vacatio): otio qui nescit uti plus negoti habet, Quam, etc., Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 252 Vahl.): fecero; quamquam haut otium est, Plaut. Poen. 4, 2, 36: tantumne ab re tuast oti tibi? Ter. Heaut. 1, 1, 23: clarorum virorum atque magnorum non minus otii quam negotii rationem exstare oportere, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66: in otio de negotiis cogitare, Cic. Off. 3, 1, 1: otium inertissimum et desidiosissimum, id. Agr. 2, 33, 91.
  2. II. In partic.
    1. A. Ease, inactivity, idle life (cf.: ignavia, desidia, inertia): vitam in otio agere, Ter. Ad. 5, 4, 9: hebescere et languescere in otio, Cic. Ac. 2, 2, 4: propter desidiam in otio vivere, id. Agr. 2, 37, 103: otio tabescere, id. Att. 2, 14, 1: languere otio, id. N. D. 1, 4, 7: otium segne trahere, Tac. H. 4, 70: magna otia caeli, Juv. 6, 394: otium sine litteris mors est, Sen. Ep. 82, 2: ducere otia segnia, Ov. P. 1, 5, 44: exercere otia molli cura, Sil. 15, 707.
    2. B. Leisure, time for any thing; esp. for literary occupation: otium moderatum atque honestum, Cic. Brut. 2, 8: ad scribendum, id. Or. 1, 1, 3: otium consumere in historiā scribendā, id. de Or. 2, 13, 57: otium litteratum, id. Tusc. 5, 36, 105: Tusculani requies atque otium, id. de Or. 1, 52, 224: studiosum, Plin. Ep. 1, 22, 11: abundare otio et studio, Cic. de Or. 1, 6, 22: otium rei si sit, Plaut. Mil. 3, 1, 165: otium habere ad potandum, Ter. Phorm. 5, 5, 3: auscultandi, time to hear, id. Ad. 3, 65: horum libros delectationi causa, cum est otium, legere soleo, when I have time, Cic. de Or. 2, 14, 59: si modo tibi est otium, if you have time, id. Part. Or. 1, 1: otium studio suppeditare, to devote time to study, Auct. Her. 1, 1, 1: cum in otium venerimus, Cic. Att. 1, 7: me alebat Parthenope studiis florentem ignobilis oti, i. e. unwarlike, peaceful leisure, Verg. G. 4, 564.
      1. 2. The fruit of leisure: otia nostra, i. e. my poems, Ov. Tr. 2, 224.
    3. C. Rest, repose, quiet, peace (opp. bellum), Ter. Ad. prol. 20: pax, tranquillitas, otium, Cic. Agr. 2, 37, 102: mollia peragebant otia, enjoyed calm repose, Ov. M. 1, 100: multitudo insolens belli diuturnitate otii, Caes. B. C. 2, 36: res ad otium deducere, id. ib. 1, 5: valde me ad otium pacemque converto, Cic. Q. Fr. 3, 5, 5: ex maximo bello tantum otium toti insulae conciliavit, Nep. Tim. 3, 2: studia per otium concelebrata, in times of peace, Cic. Inv. 1, 3, 4: ab hoste otium fuit, Liv. 3, 32: ab seditionibus urbanis, id. 3, 35: otium bello (rogare), Hor. C. 2, 16, 5; 4, 15, 18: quies aëris et otium et tranquillitas, Sen. Q. N. 1, 2, 8: operis otium, Plin. 11, 10, 10, § 25.
    4. D. Adverb.
      1. 1. Abl. otio, at leisure, leisurely: quam libet lambe otio, Phaedr. 1, 24, 6.
      2. 2. Per otium, at leisure: spolia legere, Liv. 27, 2.