Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Pălūda, ae, f. (dressed in the military cloak), an epithet of Minerva, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 37 Müll. (Ann. v. 510 Vahl.); cf.: paluda a paludamentis, Varr. l. l.

pălūdāmentum, i, n. [kindred with pallium, q. v.], a military cloak, soldier’s cloak.

  1. I. In gen. (very rare; cf.: sagum, trabea): cognito super umeros fratris paludamento sponsi, quod ipsa confecerat, Liv. 1, 26; Sall. Fragm. ap. Non. 539, 3.
  2. II. In partic., a general’s cloak (freq.): paludamenta (sunt) insignia atque ornamenta militariaquae propterea, quod conspiciuntur qui ea habent, ac fiunt palam, paludamenta dicta, Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; cf.: omnia militaria ornamenta paludamenta dici (ait Veranius), Fest. p. 253 Müll.; Liv. 9, 5: paludamento circum laevum bracchium intorto, id. 25, 16 fin.: coccum imperatoriis dicatum paludamentis, Plin. 22, 2, 3, § 3; Vall. Max. 1, 6, 11: indutus aureo paludamento, Aur. Vict. Epit. 3. Agrippina, the mother of Nero, wore a paludamentum of cloth of gold at the naval combat exhibited by the emperor Claudius, Plin. 33, 3, 19, § 63 (acc. to Tac. A. 12, 56: ipse, Claudius, insigni paludamento neque procul Agrippina chlamyde auratā praesidere).
    Ut illi, quibus erat moris paludamento mutare praetextam, i. e., to exchange civil administration for military command, Plin. Pan. 56, 4; cf.: togam paludamento mutavit, i. e. peace for war, Sall. Fragm. ap. Isid. Orig. 19, 24.

pălūdātus, a, um, adj., dressed in a military cloak (v. paludamentum).

  1. I. In gen. (very rare): virgines, Fest. p. 329 Müll.
    Hence, a soldier: qui invident stipendia paludatis, Sid. Ep. 5, 7.
  2. II. In partic., dressed in a general’s cloak (class. and common): cum proficiscebamini paludati in provinciasconsules vos quisquam putavit? Cic. Pis. 13, 31; cf. id. Sest. 33, 71; id. Att. 4, 13, 2: Pansa noster paludatus a. d. III. Kalend. Jan. profectus est, Cic. Fam. 15, 17, 3: ut paludati (consules) exeant, Caes. B. C. 1, 6, 6: non paludati, sine lictoribus, Liv. 41, 10: praesedit paludatus, Suet. Claud. 21; cf. Tac. A. 12, 56: cumque paludatis ducibus, Juv. 6, 399; cf. Cic. Verr. 2, 5, 13, § 31: aula, i. e., imperial, Claud. VI. Cons. Hon. 596.

pălūdester, tris, tre, adj. [2. palus], marshy, swampy (late Lat.): illuvies, Cassiod. Var. 2, 32.

pălūdĭcŏla, ae, comm. [2. palus-colo], a dweller in fens or marshes (post-class.): paludicolae Sicambri, Sid. Ep. 4, 1 fin.: Ravenna, id. ib. 7, 17.

pălūdĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [2. palusfero], marsh-making, swamp-making: aquae, Auct. Carm. Philom. 42.

pălūdĭgĕna, ae, adj. gen. comm. [2. palus-gigno], marsh-born, that grows in marshes: paludigena papyrus, Poët. in Anth. Lat. 2, p. 462 Burm.

pălūdĭvăgus, a, um, adj. [2. palusvagor], wandering about or among morasses (poet.): alumni, Avien. Perieg. 312.

pălūdōsus, a, um, adj. [2. palus], fenny, boggy, marshy (poet.): humus, Ov. M. 15, 268; Prop. 4 (5), 6, 77: Nilus, Stat. S. 3, 2, 108: Ravenna, Sil. 8, 602.