Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

pārĕo (parrĕo), ŭi, pārĭtum, 2, v. n. [intr. form of paro, to make ready; părio, to bring forth; hence, to be ready, at hand], to come forth, appear, be visible, show one’s self; to be present or at hand.

  1. I. Lit. (rare; not in Cic. or Cæs.): immolanti jocinera replicata paruerunt, Suet. Aug. 95: quoties paruit Hermogenes, Mart. 12, 29, 18: haec (fenestra) videt Inarimen, illi Prochyta aspera paret, Stat. S. 2, 2, 76: quae si parent simul, Quint. 1, 12, 4: caeli cui sidera parent, are open, intelligible, Verg. A. 10, 176; cf. Suet. Calig. 8.
    So freq. in eccl. Lat.: parebit signum filii hominis in caelo, Vulg. Matt. 24, 30.
    Impers.: paret = videtur: si paret eum dare oportere, Gai. Inst. 3, 91; 4, 4; 34 al.
  2. II. In partic.
    1. A. To appear (as a servant) at a person’s commands, to attend, wait upon (very rare, for the usual apparere): magistratibus in provincias euntibus parere et praeministrare servorum vice, Gell. 10, 3, 19: ad memoriam, Spart. Pesc. 7.
      1. 2. Transf.
        1. a. To obey, be obedient to; to submit to, comply with (the class. signif. of the word; syn.: oboedio, obsequor, obtempero): parere, obedire, Fest. p. 221 Müll.: animadverte ac dicto pare, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 299 Vahl.): hic parebit et oboediet praecepto illi veteri, Cic. Tusc. 5, 12, 36: oboedire et parere alicujus voluntati, id. N. D. 1, 8, 19: non ut pareret et dicto audiens esset huic ordini, etc., id. Phil. 7, 1, 2: (noster populus) in bello sic paret, ut regi, id. Rep. 1, 40, 163: legibus, id. Off. 2, 11, 40: religionibus, id. N. D. 2, 3, 8: imperio, Caes. B. G. 5, 2: populo patiente atque parente, Cic. Rep. 2, 36, 61: alicujus imperiis, Juv. 14, 331.
          Impers. pass.: dicto paretur, Liv. 9, 32: remissius imperanti melius paretur, Sen. Clem. 1, 24, 1: ut arbitri sententiae pareatur, Dig. 4, 8, 23: si paritum fuerit condicioni, ib. 40, 4, 12.
          Poet., with respective acc.: non adeo parebimus omnia matri, Stat. Ach. 1, 660.
          Of inanim. and abstr. subjects: lucra petituras freta per parentia ventis Ducunt instabiles sidera certa rates, Tib. 1, 9, 9; cf. Ov. M. 8, 472; Quint. 11, 3, 65.
        2. b. To be subject to, dependent on; to be subservient to: nulla fuit civitas, quin Caesari pareret, Caes. B. C. 3, 81: oppidum, quod regi paret, Plin. 6, 28, 32, § 145: negat se ei parere posse qui se feminam malit esse, quam virum, Just. 1, 3, 3: quae homines arant, navigant, aedificant, virtuti omnia parent, Sall. C. 2, 7; Hor. S. 2, 3, 96.
        3. c. To submit to, comply with, indulge, gratify, yield to: necessitati, Cic. Or. 60, 202: et tempori et voluntati, id. Vatin. 1, 2: cupiditatibus, id. Fin. 1, 16, 53: dolori et iracundiae, id. Att. 2, 21, 4: extremo furori, Val. Fl. 7, 154.
        4. d. To yield to one’s promises or representations, to fulfil, accomplish them; to satisfy, give, pay: promissis, Ov. F. 5, 504: pensionibus, Dig. 19, 2, 54: usuris, Cod. 4, 26, 8.—
    2. B. Impers.: paret, it is clear, evident, manifest (class.): quid porro quaerendum est? factumne sit? at constat. A quo? at paret, Cic. Mil. 6, 15.
      Esp. in the formula si paret, if it appear, if it be proved, Cic. Rosc. Com. 4, 11; id. Verr 2, 2, 12, § 31; cf.: si paret adversum edictum fecisse, id. ib. 2, 3, 28, § 69; 2, 3, 22, § 55; Fest. p. 233 Müll.: paritum est, Dig. 31, 1, 67; ib. 6, 1, 5; Petr. 137; cf. II. 2. a. supra.
      Hence, pārens, entis, P. a., obedient: parentiores exercitus, Cic. Off. 1, 22, 76 (al. paratiores).
  3. II. Subst.: pārens, entis, comm., a subject: parentes abunde habemus, Sall. J. 102, 7: vi quidem regere patriam aut parentes quamquam possis, etc., id. ib. 3, 2: ex voluntate parentium occupare principatum, Vell. 2, 108; and so Tac. A. 1, 59, acc. to Bötticher (but parentes, in this passage, signifies parents; cf. Kritz on Sall. C. 6, 5).

1. parra, ae, f., a bird of ill omen, the common or barn owl; acc. to others, the green woodpecker or the lapwing: picus et cornix ab laevā, corvus, parra ab dexterā consuadent, Plaut. As. 2, 1, 12 Fleck.: impios parrae recinentis omen Ducat, etc., Hor. C. 3, 27, 1 Orell.; cf. Plin. 18, 29, 69, § 292.

2. Parra, ae, m., a Roman surname, Varr. R. R. 3, 5 fin.

Parrhăsĭa (Parră-), ae, f., = Παρρασία, a town of Arcadia, Plin. 4, 6, 10, § 20.
Hence,

  1. A. Parrhăsis, ĭdis, f. adj., Parrhasian; poet. for Arcadian: Parrhasis ursa, the Great Bear, Ov. H. 18, 152: Arctos, id. Tr. 1, 3, 48: Parrhasides stellae, i. e. septemtriones, id. F. 4, 577.
    Subst.: Parrhasis erubuit, i. e. Callisto, Ov. M. 2, 460.
  2. B. Parrhăsĭus, a, um, adj., Arcadian: Parrhasius Evander, Verg. A. 11, 31: dea, i. e. Carmenta, the mother of Evander, Ov. F. 1, 618: nives, id. ib. 2, 276: virgo, i. e. Callisto, id. Tr. 2, 190: pennae, i. e. given by Mercury, who was an Arcadian, Luc. 9, 660: triones, Charles’s Wain, Mart. 6, 58, 1; called also Parrhasium jugum, id. 6, 25, 2: ursa, the Great Bear, id. 4, 11, 3: axis, the north pole, Sen. Herc. Oet. 1281.
    1. 2. Transf., Palatine, imperial (because Evander the Arcadian settled on the Palatine Hill): Parrhasia domus, Mart. 7, 56, 2: aula, id. 7, 99, 3; 8, 36, 3; 12, 15, 1.

1. Parrhăsĭus, a, um, v. Parrhasia, B.

2. Parrhăsĭus (Parră-), ĭi, m., = Παρράσιος, a celebrated Greek painter, a native of Ephesus, Plin. 35, 10, 36, § 67 sq.; Prop. 3, 9 (4, 8), 12; Hor. C. 4, 8, 6; Sen. Contr. 5, 34.
Transf.: non multos apud nos futuros Polyclitos et Parrhasios fuisse, Cic. Tusc. 1, 2, 4.

parrhēsĭastes, ae, m., = παρρησιαστής, a free-speaker, Sen. Ira, 3, 23.

parrĭcīda (pārĭcīda; old collat. form of the nom. sing. PARICIDAS, Fragm. XII. Tab. ap. Fest. s. v. parrici, p. 221 Müll.), ae, comm. [the etym. is disputed; most prob. it is for patricida, from pater-caedo, Quint. 8, 6, 35], the murderer of his or her father or parents, a parricide.

  1. I. Lit.: majores supplicium in parricidas singulare, Cic. Rosc. Am. 25, 70: nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem quam si humilem necarit, id. Mil. 7, 17; Sen. Clem. 1, 23, 2; Suet. Aug. 34: Telegoni juga parricidae, Hor. C. 3, 29, 8; Plin. 7, 45, 46, § 149; cf. Sen. ad Marc. 26, 4; Vulg. 1 Tim. 1, 9.
  2. II. Transf.
    1. A. The murderer of a near relative: parricida matris quoque aut fratris interfector, Quint. 8, 6, 35: Virginius occisā filiā, ne se ut parricidam liberum aversarentur, etc., Liv. 3, 50, 5; the murderer of his sister, Flor. 1, 3, 6; 3, 1, 6; cf.: Paul. Sent. 5, tit. 24.
      1. * 2. Adj.: parricida nex, fratricidal, Arn. 3, 115 fin.
    2. B. The murderer of the chief magistrate (as the father of the country); of the murderers of Cæsar: si parricidae (sunt), cur? etc., Cic. Phil. 2, 13, 31 (v. the passage in connection); cf. id. Fam. 12, 3, 1: Brutus suarum prius virtutum quam patriae parentis parricida, Val. Max. 6, 4, 5; Aus. Caes. 21, 2.
    3. C. The murderer of a free citizen, a murderer, assassin (syn.: sicarius, percussor): si qui hominem liberum dolo sciens morti duit, paricidas esto, Lex Numae Pompilii ap. Fest. p. 221 Müll.; Lex Tribunic. ap. Fest. s. v. Sacer Mons, p. 318 Müll.: parricida civium, Cic. Cat. 1, 12, 29.
    4. D. One guilty of high-treason, a traitor (qs. the murderer of his country), a rebel, a sacrilegious wretch, etc.: sacrum sacrove commendatum qui clepserit rapseritque parricida esto, Cic. Leg. 2, 9, 22: magno cum dolore parricidarum, i. e. of Antony’s adherents, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5: parricidae reipublicae, of Catiline’s associates, Sall. C. 51, 25; 14, 3: vos de crudelissimis parricidis quid statuatis cunctamini? id. ib. 52, 31: Catilinae obstrepere omnes; hostem atque parricidam vocare, id. ib. 31, 8; Flor. 4, 1, 10; Tac. H. 1, 85; id. A. 4, 34, 2.

* parrĭcīdātus, ŭs, m. [parricida], parricide, Quint. 1, 6, 42.

parrĭcīdĭālis or parrĭcīdālis (parĭc-), e, adj. [parricida], pertaining to or producing the crime of parricide, parricidal, murderous: INSIDIATORES, Inscr. Boeckh. Corp. 2971: horror, Arn. 3, 116: manus, Prud. Ham. 14 praef.: scelus, Just. 27, 1, 10; cf. 27, 1, 2: discordiae, id. 39, 3, 1: bellum, i. e. the civil war, Flor. 3, 21: populus Judaeorum, Ambros. Cain et Abel, 1, 2, 5; Quint. Decl. 4, 19; 17, 18.
Adv.: parrĭcīdĭālĭter, murderously: perire, Lampr. Alex. Sev. 1; Aug. Ep. 168.

parrĭcīdĭum, ii, n. [parricida], the murder of one’s father or parents, parricide.

  1. I. Lit.: patris et patrui parricidium, Cic. Phil. 3, 7, 18; id. Rosc. Am. 26, 73.
    1. B. Trop., parricide: vituperare quisquam vitae parentem (philosophiam) et hoc parricidio se inquinare audet? Cic. Tusc. 5, 2, 6.
  2. II. Transf.
    1. A. The murder of one’s mother, brother, relation, etc.: matris, Suet. Ner. 34: fraternum, Cic. Clu. 11, 31: fratris, Liv. 40, 24: filii, id. 8, 11: patrui, Cic. Phil. 3, 7, 18: lege Pompeia de parricidiis tenetur, qui patrem, matrem, avum, aviam, fratrem, sororem, patruelem, matruelempatronum, patronam . . . occiderit, etc., Paul. Sent. 5, 24, 1.
      Absol., Cic. N. D. 3, 26, 67; Quint. 9, 288; Just. 1, 9: ne parricidio macularent partus suos, nepotum illi, liberūm hi progeniem, Liv. 1, 13, 2; Just. 17, 1.
    2. B. In gen., of any horrible crime; of the murder of a free citizen: facinus est vinciri civem Romani: scelus verberari: prope parricidium necari, Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170.
      Of treason, rebellion (cf. parricida, II. D.): patriae, Cic. Phil. 2, 7, 17; id. Sull. 2, 7; id. Off. 3, 21, 83: publicum, Liv. 28, 29: parricidii quaestores appellabantur, qui solebant creari causā rerum capitalium quaerendarum. Nam parricida non utique is, qui parentem occidisset, dicebatur, sed qualemcumque hominem indemnatum, Fest. p. 221 Müll.
      Hence,
      1. 2. Transf., a name of the Ides of March, as the day when Cæsar was killed: Idus Martias parricidium nominari (placuit), Suet. Caes. 88.