Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

passĭbĭlis, e, adj. [patior], capable of feeling or suffering, passible (post-class.), Arn. 7, 214; Prud. Apoth. 74; Tert. adv. Prax. 29; Vulg. Act. 26, 23; id. Jacob. 5, 17.
Adv.: passĭbĭlĭter, passibly, Tert. Anim. 45.

passĭbĭlĭtas, ātis, f. [passibilis], capability of suffering, passibility (postclass.), Arn. 2, 62.

passĭbĭlĭter, adv., v. passibilis fin.

Passĭēnus, i, m., a Roman surname, Sen. Contr. 5 praef.; Inscr. Grut. 106, 4; Inscr. Murat. 1612, 13 sq.
In fem.: PASSIENA. Inscr. Murat. 1612, 12 sq.

passim. adv. [passus, from pando] (lit., spread or scattered about; hence), at or to different places, hither and thither, in every direction, at random.

  1. I. Lit. (class.): ille iit passim, ego ordinatim, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2: sive pilatim sive passim iter facere volebat, Asellio ap. Serv. Verg. A. 12, 121: Numidae quādam barbarā consuetudine nullis ordinibus passim consederant, Caes. B. C. 2, 38: Tyrii comites passimdiversa per agros Tecta metu petiere, Verg. A. 4, 162: plurima perque vias sternuntur inertia passim Corpora, id. ib. 2, 364; 3, 510: volucres passim ac libere solutas opere volitare, Cic. de Or 2, 6, 23; cf.: volucres huc et illuc passim vagantes, id. Div. 2, 38, 80: passim per forum volitat, id. Rosc. Am. 46, 135; id. Sull. 15, 42: passim carpere, colligere undique, id. de Or. 1, 42, 91: sparsi enim toto passim campo se diffuderunt, Liv 40, 33, 7; 41, 3, 7: quin etiam passim nostris in versibus ipsis Multa elementa vides, etc., Lucr. 1, 823; 2, 688; 6, 29.
  2. II. Transf.
    1. A. Far and wide, everywhere, nearly = ubique (not ante-Aug.): passim omnes clamoribus agunt, Liv. 2, 45, 11: pabula et ligna nec pauci petebant, nec passim, id. 22, 12, 8: non tamen haec. quia possunt bene aliquando fieri, passim facienda sunt, Quint. 4, 1, 70; 6, 3, 4; 12, 10, 13: passim et in quācumque parte nascuntur qui furunculi vocantur, Plin. 26, 12, 77, § 125.
    2. B. Without order, promiscuously, indiscriminately: scribimus indocti doctique poëmata passim, Hor. Ep. 2, 1, 117: veteres passim semper amarunt, Tib. 2, 3, 69 Dissen.: ut Saturnalibus exaequato omnium jure passim in conviviis servi cum dominis recumbant. Just. 43, 1, 4: hunc puto effudisse hoc passim, without discrimination, heedlessly, Lact. 3, 9, 5: atomi passim cohaerentes, without a plan, at random, id. de Ira, 10, 27.

passĭo, ōnis, f. [patior], a suffering, enduring (post-class.).

  1. I. Lit., Maxim. Gallus, 3, 42; Prud. στεφ. 5, 291; Tert. adv. Val 9 fin.; id. adv. Gnost. 13
    Esp. (eccl. Lat.), the sufferings of Christ: demus operam, ut mereamur a Deo et ultionem passionis et praemium. Lact. 5, 23, 5: post passionem suam, Vulg. Act. 1, 3; plur., id. 2 Cor. 1, 7; id. Phil. 3, 10.
    1. B. In partic., a disease, Firm. 2, 12.
  2. II. Transf.
    1. A. An event, occurrence, phenomenon, App. Mund. p. 61, 31.
    2. B. A passion, affection, a transl. of the Gr. πάθος: passio in linguā Latinā, maxime in usu loquendi ecclesiastico, non nisi ad vituperationem consuevit intellegi, Aug. Nupt. et Concup. 33; id. Civ. Dei, 8, 16; Serv. ad Verg. G. 2, 499.

passĭōnālis, e, adj. [passio, II. B.], susceptible of passion, passionate: deus, Tert. Test. Anim. 3; Cael. Aur. Tard. 1, 4, n. 83.

1. passīvē, adv., v. 1. passivus fin.

2. passīvē, adv., v. 2. passivus fin.

passīvĭtas, ātis, f. [1. passivus], a scattered or confused condition, want of distinction, promiscuousness (post-class.), Tert. Pall. 4 med.; id. Apol. 9.

* passīvĭtus, adv., i. q. passim, everywhere, Tert. Pall. 3 fin.

1. passīvus, a, um, adj. [2. pando].

  1. I. Spread about, general, common, found everywhere (post-class.): nomen dei, applied to many, common, Tert. adv. Marc. 1, 7: cupiditates, Firm. Math. 5, 1.
  2. II. Promiscuous, confused: seminum passiva congeries, App. M. 6, p. 177, 14.
    Hence,
    1. B. Subst.: passīvus, i, m., i. q. popularis: vagi Romanorum, quos passivos appellant, Aug. contr. Adamant. 24; so, populari, passivo, Schol. Juv. 8, 182.
      Adv.: passīvē: crines per colla passive dispositi, dispersedly, App. M. 11 init.; Tert. adv. Psych. 2.

2. passīvus, a, um, adj. [patior],

  1. I. capable of feeling or suffering, passible, passive (post-class.): anima passiva et interibilis, Arn. 2, 65; App. de Deo Socr. p. 49.
  2. II. In partic., in gram., passive: verbum passivum . . . quod habet naturam patiendi, Quint. 1, 6, 10: verba, Charis. 2; Diom. 1; Prisc. 8 et saep.
    Adv.: pas-sīvē, passively, Lucil. ap. Prisc. p. 791 P.