Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

pectĭnārĭus, a, um, adj. [pecten],

  1. I. of or belonging to combs, Inscr. Spon. Miscell. Antiq. p. 231, and Inscr. Murat. 982, 7.
  2. II. Subst.: pectĭnārĭus, ii, m., a combmaker, Inscr. Alessi, Antich, d’Este, p. 181; Inscr. Grut. 648, 2, et Fabr. p. 701, n. 221.

pectĭnātim, adv. [pecten], in the form of a comb, like the teeth of a comb: cuniculatim, pectinatim divisa, Plin. 9, 33, 52, § 103: digitis pectinatim inter se implexis, id. 28, 6, 17, § 59 (cf.: digitis inter se pectine junctis, Ov. M. 9, 299): serrati (dentes) pectinatim coëuntes, Plin. 11, 37, 61, § 160; so, pectinatim stipante se dentium serie, id. 8, 25, 37, § 89; 8, 21, 30, § 75; Vitr 1, 5.

pectĭnātor, ōris, m. [pectino], a comber, carder: pectinator, κτενιστής, Gloss. Philox.

pectĭnātus, a, um, Part. and P. a., v. pectino.

pectĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [pecten], to comb, card, heckle.

  1. I. Lit.: caudae setas, App. M. 6, p. 185, 18.
  2. II. Transf., to harrow: segetem, Plin. 18, 21, 50, § 186.
    Hence, pectĭnātus, a, um, P. a., combed, i. e. sloped two ways like a comb: pectenatum (so, not written pectinatum) tectum dicitur a similitudine pectinis in duas partes devexum, ut testudinatum in quatuor, Fest. p. 212 and 213 Müll.