Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

per-sĕco, cui, ctum, 1, v. a., to cut up, exlirpate; to cut out, excise; trop.: vitium, Liv. 40, 19 fin.: rei publicae vomicas, Auct. ap. Quint. 8, 6, 15: rerum naturas, to dissect, lay bare the secrets of nature, Cic. Ac. 2, 39, 122. (For perseca, Cic. Att. 13, 23 fin., read persece; v. persequor, I. fin.)

persector, āri, v. freq. [persequor], to follow or pursue eagerly, to investigate (ante-class.): persectari hoc volo, Sceledre, nos nostri an alieni simus, Plaut. Mil. 2, 5, 20; Lucr. 4, 1010: nec persectari primordia singula quaeque, id. 2, 165.

persĕcūtĭo, ōnis, f. [perscrutator], a following after, a chasing, pursuing; a chase, pursuit.

  1. I. Lit.: bestiae, Dig. 41, 1, 44; so ib. 41, 1, 4; App. M. 4, p. 155, 1: pluviis persecutionem passi, Vulg. Sap. 16, 16; 11, 21.
  2. II. Transf.
    1. A. A prosecution, action, suit, Cic. Or. 41, 141 (dub.; al. praescriptionum); Dig. 46, 4, 18, § 1.
    2. B. A persecution, esp. of Christians, Tert. Spect. 27: De Fuga in Persecutione, the title of a treatise by Tertullian, Vulg. Matt. 5, 10 et saep.
    3. C. A following up, prosecution of an affair: negotii, App. M. 10, p. 252, 9.

persĕcūtor, ōris, m. [perscrutator].

      1. 1. A pursuer (post-class.): flagitiorum turpium, Capitol. Alb. 11, 7.
      2. 2. A persecutor of Christians, Mort. Persec. 1; id. Inst. 5, 23, 1: Ecclesiae, Hieron. Ep. ad Helv. 3: sub ense persecutoris pati, Prud. στεφ. 1, 28; Vulg. 1 Tim. 1, 13.
      3. 3. A prosecutor, plaintiff, Dig. 48, 3, 7.

persĕcūtōrĭa, v. prosecutoria.

persĕcūtrix, īcis, f. [persecutor], she that pursues or persecutes, Aug. Cons. Evang. 1, 25.

persĕcūtus and persĕquūtus, a, um, Part., from persequor.