Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

pollĭcĕor, ĭtus (act. form polliceres, Varr. Sat. Menip. 8, 5), 2, v. dep. a. and n. [from an old prep. por or port (= Gr. πορτί, προτί, or πρός; cf. pro) and liceor].

  1. I. To hold forth, offer, promise any thing (freq. and class.; syn.: promitto, spondeo): neque minus prolixe de tuā voluntate promisi, quam eram solitus de meā polliceri, Cic. Fam. 7, 5, 1; id. Planc. 42, 101; cf.: alicui studium, id. Fam. 5, 8, 4; cf.: mirandum in modum profitentur, offerunt se, pollicentur, id. Q. Fr. 1, 2, 5: id omne tibi polliceor ac defero, id. Imp. Pomp. 24, 67: pro certo polliceor hoc vobis atque confirmo me esse perfecturum, ut, etc., id. Agr. 2, 37, 100: non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur, Just. 9, 2, 12.
    With subj. alone, Hirt. B. G. 8, 52, 4: alicui divitias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 359 Vahl.): hospitium et cenam, Plaut. Bacch. 2, 2, 8: plus pollicere quam ego a te postulo, id. Truc. 2, 4, 23.
    With inf. pres.: modo Qui sum pollicitus ducere, Ter. And. 3, 5, 7; jusjurandum pollicitus est dare, Plaut. Most. 5, 1, 36: pollicentur obsides dare, Caes. B. C. 4, 21, 5; 6, 9, 7: benigne, Cic. Fam. 4, 13, 3: liberalissime, id. Att. 5, 13, 2.
    Prov.: montes auri, to promise mountains of gold, i. e. boundless wealth, Ter. Phorm. 1, 2, 18; for which also: maria montesque, Sall. C. 23, 3.
  2. II. Esp.
      1. 1. Of an orator, in opening his speech, to promise, announce: quaeso ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis, Cic. Quint. 10, 36: docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, etc., id. ib. 19, 60.
      2. 2. Of purchasers, to bid, offer: at illic pollicitus est prior, Plaut. Merc. 2, 3, 102.
      3. 3. Of auspices, to forebode, promise: id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur, Flor. 1, 1, 7.
        Note: Act. collat. form pollĭcĕo, ēre, to promise (ante-class.): ne dares, ne polliceres, Varr. ap. Non. 471, 13.
      4. 2. polliceor, in a pass. signif.: ut aliis ob metum statuae polliceantur, Metell. Numid. ap. Prisc. p. 972 P.; Dig. 14, 1, 1: pollicita fides, Ov. F. 3, 366; Lact. Pasch. 60: pollicitus torus, Ov. H. 21, 140.
        Hence, subst.: pollĭcĭ-tum, i, n., something promised, a promise, Ov. A. A. 1, 632: memores polliciti nostri, Col. 11, 3, 1.
        In plur.: hanc tu pollicitis corrumpe, Ov. A. A. 1, 355: pollicitis captus, id. Am. 3, 7, 70; 2, 16, 48.

pollĭcĭtātĭo, ōnis, f. [pollicitor], a promising, a promise (class. but not in Cic., who uses promissio, promissum; usu. plur.): vereor ne istaec pollicitatio Te in crimen populo ponat, Plaut. Trin. 3, 3, 10: hinc pollicitationes aufer, Ter. Phorm. 5, 6, 18: huic magnis praemiis pollicitationibusque persuadet, ut, etc., Caes. B. G. 3, 18; 3, 26; 7, 1; id. B. C. 3, 108; Sall. J. 61, 4; Sen. Ben. 3, 19, 3; Plin. Ep. 10, 33, 3; Auct. B. Afr. 35; Dig. 50, 12, 1 sqq.
In sing.: cum (legionem) ad se arcessisset Antonius hac pollicitatione, denarios quingenos singulis militibus daturum, Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 32, 4; Inscr. Grut. 422, 3: ex nudā pollicitatione nulla actio nascitur, Paul. Sent. 5, 12, 9; Vulg. Heb. 4, 1.

pollĭcĭtātor, ōris, m. [pollicitor], a promiser (eccl. Lat.), Tert. adv. Jud. 1.

pollĭcĭtātrix, īcis, f. [pollicitator], she that promises (eccl. Lat.), Tert. Apol. 23.

pollĭcĭtor, ātus, 1, v. freq. a. and n. [polliceor], to promise (mostly ante- and post-class.; not in Cic. or Cæs.): pro capite argentum, Plaut. Rud. 4, 2, 24: operam suam alicui, id. Mil. 3, 3, 6; Dig. 50, 12, 6.
Absol.: ego te complures menses tuli Pollicitantem, nihil ferentem, Ter. Phorm. 3, 2, 36: sollicitando et pollicitando, id. And. 5, 4, 9: largiundo atque pollicitando magis incendere, Sall. C. 38, 1; id. J. 8, 1.

pollĭcĭtum, i, n., v. polliceor fin.

pollĭcĭtus, a, um, Part., from polliceor.