Lewis & Short

pōto, āvi, ātum, or pōtum, 1, v. a. and n. [root po; Gr. πίνω, πέπωκα, to drink; Lat. potus, potor, poculum, etc.].

  1. I. Act., to drink (ante-class. and post-Aug.; syn. bibo), Caecil. ap. Gell. 2, 23, 13: aquam, Suet. Ner. 48; Juv. 5, 52: vinum, Plin. 14, 5, 7, § 58: ut edormiscam hanc crapulam, quam potavi, this intoxication which I have drunk myself into, Plaut. Rud. 2, 7, 28.
    1. B. Transf.
      1. 1. Poet.
        1. a. Potare flumen aliquod, to drink from a stream, i. q. to dwell by it: fera, quae gelidum potat Araxen, Sen. Hippol. 57: stagna Tagi, Claud. Cons. Mall. Theod. 286.
        2. b. Of inanim. subjects, to drink up, to suck or draw in, to absorb moisture (poet. and in post-Aug. prose): vestis sudorem potat, Lucr. 4, 1128: potantia vellera fucum, Hor. Ep. 1, 10, 27: potanda ferens infantibus ubera, Juv. 6, 9; Plin. 9, 38, 62, § 134.
      2. 2. Causative (late Lat.), to give to drink, to cause to drink: potasti nos vino, Vulg. Psa. 59, 5: potaverunt me aceto, id. ib. 68, 22; id. Ecclus. 15, 3; id. Isa. 49, 10; id. Apoc. 14, 8.
  2. II. Neutr., to drink.
    1. A. In gen. (class.): redi simul mecum potatum, Plaut. Ps. 5, 2, 28: potaturus est apud me, Ter. Phorm. 5, 5, 9: si potare velit, Cic. Brut. 83, 288: potare dilutius, id. Fragm. ap. Amm. 15, 12, 4: potum veniunt juvenci, Verg. E. 7, 11: cornibus, from or out of horns, Plin. 11, 37, 45, § 126.
      Part.: potatus, caused to drink, furnished with drink: felle et aceto potatus, Tert. Spect. 30: et omnes in spiritu potati sunt, Vulg. 1 Cor. 12, 13.
    2. B. In partic., to drink, tope, tipple (class.): obsonat, potat, olet unguenta de meo, Ter. Ad. 1, 2, 37: ibi primum insuevit exercitus populi Romani amare, potare, Sall. C. 11, 6: frui voluptate potandi, Cic. Tusc. 5, 41, 118: totos dies potabatur, id. Phil. 2, 27, 67: potantibus his apud Sex. Tarquinium, Liv. 1, 57, 6 al.
      Hence, pōtus, a, um, P. a.
  1. I. Act., that has drunk: et pransus sum, et potus sum, dicamus, Varr. ap. Gell. 2, 25, 7; but usually, drunken, intoxicated (class.): domum bene potus redire, Cic. Fam. 7, 22: inscitia pransi, poti, oscitantis ducis, id. Mil. 21, 56: anus, Hor. C. 4, 13, 5; id. S. 1, 3, 90.
  2. II. Pass., that has been drunk, drunk, drunk up, drunk out, drained (class.): sanguine tauri poto, Cic. Brut. 11, 43: poti faece tenus cadi, Hor. C. 3, 15, 16: amygdalae ex aquā potae, Plin. 23, 8, 75, § 144.

1. pōtus, a, um, P. a., from poto.

2. pōtus, ūs, m. [v. poto], a drinking, a drink, draught.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen. (class.): immoderato extumefacta potu atque pastu, Cic. Div. 1, 29, 60: medicamentum quod potui datur, Cels. 2, 13 fin.: date potui aquam, id. 3, 6: medicamentorum potus stomacho inimici, Plin. 26, 3, 8, § 17: potum exiguum equis impertiri, id. 8, 42, 65, § 162: unguenta in potus addunt, id. 13, 3, 5, § 25: olei potu, id. 8, 10, 10, § 28: cibus potusque, Just. 28, 4, 8; Plin. 8, 33, 51, § 122; 11, 37, 66, § 176; 13, 5, 10, § 51; Tac. A. 13, 16; Curt. 7, 5, 16; Plin. Ep. 3, 11, 6.
    2. B. In partic., drinking, tippling, toping (post-Aug.): in potu atque bilaritate, Plin. 21, 3, 9, § 12: immenso potu impleri, id. 36, 21, 42, § 156.
  2. II. Transf., urine (post-Aug.), Plin. 17, 9, 6, § 51.
    1. B. A drinking-cup (late Lat.): Fortunat, Vitr. S. Rhad. 19.
    2. C. A kind of drink, beverage: ad vini similitudinem, Amm. 15, 12, 4.