No entries found. Showing closest matches:
praenuntĭa, v. praenuntius.
praenuntĭātĭo or praenuncĭātĭo, ōnis, f. [praenuntio], a prediction (eccl. Lat.), Tert. Anim. 46 fin.
(praenuntĭātīvus, a, um, a false read. for praenuntios, Plin. 2, 71, 73, § 181.)
praenuntĭātor, ōris, m. [praenuntio], one who announces beforehand, a foreteller, predicter (eccl. Lat.), Aug. Conf. 9, 5; id. Genes. 8, 4 fin.
praenuntĭātrix, īcis, f. [praenuntiator], she that foretells or predicts (eccl. Lat.): gloriae, Prud. στεφ. 2, 29.
prae-nuntĭus (praenunc-), a, um, adj., that foretells or forebodes.
Subst.
- A. praenuntĭus, i, m., a foreteller, harbinger, foreboder, an indication, token, omen (class.): Zephyrus Veris praenuntius, Lucr. 5, 737: lucis praenuntius ales, i. e. the cock, Ov. F. 2, 767.
- B. praenuntĭa, ae, f.: belli praenuntia, Ov. F. 6, 207: stellae magnarum calamitatum praenuntiae, Cic. N. D. 2, 5, 14: inquisitio candidati, praenuntia repulsae, id. Mur. 21, 44: Thraseam prohibitum immoto animo praenuntiam imminentis caedis contumeliam excepisse, Tac. A. 15, 23.
- C. praenuntĭum, ii, n., a harbinger, token, omen: futuri eventus alicujus id praenuntium est, Plin. 2, 84, 86, § 200: istarum procellarum quaedam sunt praenuntia, Sen. Ira, 3, 10, 2: ignes, beaconlights, Plin. 2, 71, 73, § 181; v. Sillig N. cr. ad h. l.