No entries found. Showing closest matches:
prae-sāgĭo, īvi, 4 (in the deponent form: animus plus praesagitur mali, presages, Plaut. Bacch. 4, 4, 28), v. a.
praesāgītĭo, ōnis, f. [praesagio], a presentiment, foreboding, the faculty of divining or presaging (class.; cf.: praedictio, divinatio, praesagium, praesensio): inest in animis praesagitio extrinsecus injecta, atque inclusa divinitus, Cic. Div. 1, 31, 66: divina, id. ib. 1, 54, 123: praesagitio dicta, quod praesagire est acute sentire. Unde sagae dictae anus, quae multa sciunt, et sagaces canes, qui ferarum cubilia praesentiunt, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.
praesāgĭum, ii, n. [praesagio], a presentiment, foreboding, prognostic, presage (poet. and in post-Aug. prose; cf. praesagitio): vatum praesagia, Ov. M. 15, 879: mentis, id. ib. 6, 510: puella praesagio malorum jam vitae exempta, Tac. A. 14, 64: tempestatis futurae, Col. 11, 1: praesagium atque indicia futuri periculi, indications, Vell. 2, 57, 1.