No entries found. Showing closest matches:
praeter, adv. and prep. [prae, with the demonstrative suffix ter, as in inter, subter, propter], signifies motion by or past, and hence, also, beyond, or rest outside a thing.
- I. Adv., past, by, beyond (cf. praeterquam), in the trop. sense; i. e.
- A. Comparatively, before, beyond, above, more than (only ante-class.): quae praeter sapiet quam placet parentibus, Plaut. Pers. 3, 1, 38: quod mihi videre Facere, et praeter quam res te adhortatur tua, Ter. Heaut. 1, 1, 8.
- B. Exceptionally, except, excepting, unless, save (class. but rare): etiam e Graecis ipsis diligenter cavendae sunt quaedam familiaritates, praeter hominum perpaucorum, Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 16: ne quis praeter armatus violaretur, Liv. 4, 59, 7 Weissenb. ad loc.: diem statuit, ante quam liceret sine fraude ab armis discedere, praeter rerum capitalium damnatis, Sall. C. 36, 2: religionum usquequaque contemptor, praeter unius deae Syriae, Suet. Ner. 56; id. Claud. 4 fin.: exsules, praeter caedis damnati, restituebantur, Just. 13, 5, 2: praeter hodie, Vulg. Gen. 21, 26: nil praeter salices cassaque canna fuit, Ov. F. 6, 406: uti pueri in curiam ne introeant, praeter ille unus Papirius, Gell. 1, 23, 13.
In connection with the particles si, quod, que: praeter si aliter nequeas, unless, Varr. R. R. 1, 41 fin.: praeter quod epulis alienis voluptates meas anteferrem, etc., besides that, App. M. 2, p. 122: montes in Arcadiā Cyllene, Lycaeus … praeterque ignobiles octo, and besides, and also, Plin. 4, 6, 10, § 21: praeterque, id. 5, 1, 1, § 16; 8, 42, 67, § 166; 9, 39, 64, § 138; 11, 4, 3, § 10.
For praeter quam and praeter propter, v. praeterquam and praeterpropter.
- II. Prep. with acc., past, by, before, in front of, along.
- A. Lit., of place (rare but class.): mustela murem mihi abstulit praeter pedes, Plaut. Stich. 3, 2, 7: magni montes solem succedere praeter, Lucr. 4, 139: praeter castra Caesaris suas copias transduxit, Caes. B. G. 1, 48: servi ejus praeter oculos Lollii haec omnia ferebant, before the eyes of, Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62: Ligures praeter oram Etrusci maris Neapolim transmisit, Liv. 40, 41: praeter radices montis lapsus amnis, Plin. 6, 3, 4, § 10: praeter ora suorum, Tac. H. 4, 30: tela volant … Praeter utrumque latus praeterque et lumen et aures, Ov. M. 5, 158: praeter majorum cineres rapitur Lateranus, Juv. 8, 146.
- B. Trop.
- 1. In gen., over, beyond; against, contrary to, aside from: nihil praeter rem locuti sumus, beside the matter, irrelevant, Auct. Her. 4, 1, 1: praeter aetatem stultus, Plaut. Ep. 1, 2, 3: praeter aequom delinquere, id. Bacch. 3, 3, 14: multa praeter spem evenisse, id. Rud. 2, 3, 69; cf.: quor sedebas in foro Tu solus praeter alios, apart from, id. Ps. 3, 2, 13: praeter naturam praeterque fatum, Cic. Phil. 1, 4, 10: praeter consuetudinem, id. Div. 2, 28, 60: cum lacus Albanus praeter modum crevisset, id. ib. 1, 44, 100: quod mihi videre praeter aetatem tuam Facere, Ter. Heaut. 1, 1, 7.
- 2. In partic.
- a. Comparatively, of that which goes beyond something else, beyond, above, more than; esp.: praeter ceteros, alios, omnes, etc.: illud praeter alia mira miror, Plaut. Am. 2, 2, 140: praeter ceteros laborabis, Cic. Q. Fr. 1, 1, 15, § 43; id. Sull. 3, 7: quae me igitur res praeter ceteros impulit, ut, etc., id. Rosc. Am. 1, 2: necesse est quod mihi consuli praecipuum fuit praeter alios, id jam privato cum ceteris esse commune, id. Sull. 3, 9: ut Argonautas praeter omnes candidum Medea mirata est ducem, Hor. Epod. 3, 9; Ter. And. 1, 1, 31.
With neg.: nonne ostendis te vereri, quod praeter ceteros tu metuere non debeas, less than the rest, Cic. Rosc. Am. 50, 145.
- b. Of that besides which there is something else in addition, besides, together with, in addition to: ut praeter se denos ad colloquium adducerent, Caes. B. G. 1, 43: praeter imperatas pecunias, id. B. C. 3, 32: ut praeter auctoritatem vires quoque haberet, id. ib. 3, 57: praeter illud commodum, quod, etc., tum etiam, etc., Col. 4, 18.
- c. Exceptionally, besides, except: nec nobis praeter me alius est servos, Plaut. Am. 1, 1, 244: hoc nemini praeter me videtur, Cic. Att. 1, 1, 2: omnibus sententiis praeter unam condemnatus est, id. Clu. 20, 55: neque vestitus, praeter pelles habeant, Caes. B. G. 4, 1: frumentum omne, praeter quod secum portaturi erant, comburunt, id. ib. 1, 5: nullas (litteras) acceperam praeter quae mihi binae redditae sunt, etc., Cic. Att. 5, 3, 2: ex plurimis honoribus, praeter paucos non recepit, Suet. Tib. 26.
- d. Praeter haec, for praeterea, besides that, besides, moreover (ante- and postclass.), Ter. Ad. 5, 3, 61; Cels. 2, 4.
Note: In composition, praeter has the signification of past, by, and beyond, or besides; e. g. praeterducere, praetermittere, praeterea.
praeter-ăgo, no perf., actum, 3, v. a., to drive by or past (poet. and post-class.): deversoria nota Praeteragendus (est) equus, Hor. Ep. 1, 15, 10; Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 3.
praeter-bīto, ĕre, v. n. and a., to go by, to pass (Plautin.): ne inter vias praeterbitamus, metuo, Plaut. Poen. 5, 3, 43.
With acc.: cave praeterbitas ullas aedes, quin, etc., Plaut. Ep. 3, 4, 1.
praeter-curro, no perf., cursum, 3, v. n. and a., to run past or by (post-class.): equis praetercurrentibus, Veg. Mil. 3, 24: praetercursā Chalcedone, Amm. 22, 9, 3.
praeter-dūco, ĕre, v. a., to lead past or by (Plaut.): pompam, Plaut. Mil. 1, 1, 67.
praetĕr-ĕā, adv. [is].
- I. Beyond this or that, besides: si eum reddis mihi, praeterea unum nummum ne duis, Plaut. Capt. 2, 2, 81: nihilne vobis in mentem venit, quod praeterea Crasso requiratis? Cic. de Or. 1, 35, 60: haec duo praeterea oppida, Verg. A. 8, 355: auxiliis, equitatuque comparato, multisque praeterea viris fortibus Tolosā et Narbone evocatis, Caes. B. G. 3, 20: quicquid praeterea navium habebat, id. ib. 4, 22; Cic. Balb. 12, 29: si duo praeterea talis Idaea tulisset Terra viros, two more, Verg. A. 11, 285: praeterea quam (rare for praeterquam): nihil praeterea cum consule pacti, quam quod, etc., Liv. 24, 47, 8.
- II. Distributively in succession, besides, moreover: multae sunt causae … primum … praeterea, Ter. Eun. 1, 2, 65: primum … tum praeterea … , id. Ad. 3, 2, 47: quicumque bona patria laceraverat; quique alienum aes grande conflaverat; praeterea omnes undique parricidae; ad hoc quos, etc.; postremo omnes, quos, etc., Sall. C. 14, 2 sq.: nam et … prudentiam mihi tuam exposuit: et praeterea suavitatem tuam adjunxit: praeterea summam erga se liberalitatem, Cic. Fam. 10, 3, 1: nunc … praeterea … tum porro, Lucr. 6, 617.
- III. In continuation, henceforth, hereafter; thenceforth, thereafter: et quisquam numen Junonis adorat Praeterea? Verg. A. 1, 49: neque illum … praeterea vidit, id. G. 4, 502.
praetĕr-ĕo, īvi, and more freq. ĭi, ĭtum, īre (fut. praeteriet, Vulg. Sap. 1, 8; id. Ecclus. 39, 37; Juvenc. 4, 159), v. n. and a.
- I. Neutr.
- A. To go by or past, to pass by: si nemo hac praeteriit, Plaut. Cist. 4, 2, 15: ut arbitri sint, qui praetereant per vias, id. Merc. 5, 4, 46: praeteriens modo, in passing by, Ter. And. 1, 5, 18: quasi praeteriens satisfaciam universis, Cic. Div. in Caecil. 15, 50; cf. id. Brut. 54, 200: te praetereunte, Juv. 3, 275.
Of impers. and abstract subjects: nec, quae praeteriit, iterum revocabitur unda nec quae praeteriit hora; redire potest, Ov. A. A. 3, 63: nocte hac, quae praeteriit, proxima, Plaut. Merc. 2, 1, 3.
So of time: biennium praeteriit cum ille cubitum nullum processerit, Cic. Att. 13, 12, 3: tertius jam praeteriit annus, cum interim, etc., Sen. Cons. ad Marc. 1, 7.
- B. To be lost, disregarded, perish, pass away, pass without attention or fulfilment (late Lat.): aut unus apex non praeteribit de lege, Vulg. Matt. 5, 8: figura hujus mundi, id. 1 Cor. 7, 31; id. Eccl. 1, 4; 7, 1.
- II. Act., to go by or past, to pass by, overtake, pass a person or thing.
- A. Lit.: praeterire pistrinum, Plaut. Capt. 4, 2, 27: jam hunc non ausim praeterire, id. As. 3, 4, 15: hortos, Cic. Fin. 5, 1, 3: jam hos cursu, jam praeterit illos, Verg. A. 4, 157: Maura Pudicitiae cum praeterit aram, Juv. 6, 308.
Pass.: praeterita est virgo, Ov. M. 10, 680.
Of inanim. subjects: ripas Flumina praetereunt, flow past their banks, Hor. C. 4, 7, 3.
- B. Trop.
- 1. To pass by an evil, to escape a danger: nescis, quid mali Praeterieris, Ter. Hec. 3, 4, 4.
- 2. With neutr. adj., or a clause as subject, to escape one, i. e. to escape one’s knowledge, be unknown to one: non me praeterit … me longius prolapsum esse, Cic. Caecin. 35, 101: sed te non praeterit, quam sit difficile, id. Fam. 1, 8, 2: nec dubitamus multa esse, quae et nos praeterierint, Plin. H. N. praef. § 18.
- 3. To pass by or over, i. e.
- a. To pass over, leave out, omit, not mention: quae nunc ego omnia praetereo ac relinquo, Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106: ut hoc praeteream, quod, etc., id. ib. 2, 3, 77, § 178: omitto jurisdictionem contra leges, caedes relinquo, libidines praetereo, id. Prov. Cons. 3, 6: et quod paene praeterii, Bruti tui causā feci omnia, what I had nearly failed to mention, id. Att. 6, 3, 5: aliquid silentio, id. Brut. 22, 88: praeteream, referamne tuum … Dedecus? Ov. F. 6, 319: ut nihil praeteream, Plin. 2, 98, 101, § 220: ne quid praetereatur, id. 16, 10, 20, § 50.
- b. To pass over, omit, make no use of: locus, qui praeteritus neglegentiā est, Ter. Ad. prol. 14.
- c. To pass over, to omit, leave out, in reading or writing, Mart. 13, 3, 8: litteras non modo, sed syllabas praeterit, Suet. Aug. 88.
- d. To neglect or forget to do a thing, to omit, leave out, in action; with inf.: verum, quod praeterii dicere, neque illa matrem, etc., Plaut. Merc. 2, 3, 68: quod sciscitari paene praeterivi, App. M. 3, p. 139, 22.
With acc.: nullum genus crudelitatis praeterire, to leave unpractised, Cic. Phil. 3, 2, 4.
Pass.: tantā vi dixisse ut nulla pars orationis silentio praeteriretur, left without applause, Cic. Brut. 22, 88.
- e. In elections. legacies, invitations, donations, etc., to pass over, take no notice of, to neglect, reject, exclude any one: populus solet nonnumquam dignos praeterire: nec, si a populo praeteritus est, etc., Cic. Planc. 3, 8: cum sapiens et bonus vir suffragiis praeteritur, id. Tusc. 5, 19, 54: Philippus et Marcellus praetereuntur, were passed by, received no appointment, Caes. B. C. 1, 6: fratris filium praeteriit, has passed by, bequeathed nothing to, Cic. Phil. 2, 16, 41: me quoque Romani praeteriere patres, neglected me, forgot me, Ov. F. 5, 312: quid repente factum, Quod sum praeteritus vetus sodalis? Mart. 7, 86, 5: si eum (filium) silentio praeterierit, inutiliter testabitur, Gai. Inst. 2, 123.
- f. To go beyond, to surpass, excel: hos nobilitate Mago Carthaginiensis praeteriit, Varr. R. R. 1, 1: virtus alios tua praeterit omnes, Ov. P. 4, 7, 51: ut Ajax praeteriit Telamonem, Juv. 14, 214.
- g. To transgress: justum praeterit ira modum, due limits, Ov. F. 5, 304.
Hence,
- A. praetĕrĕunter, adv., in passing, cursorily (eccl. Lat.): loqui, Aug. Tractat. 118, in Joann.
- B. praetĕrĭ-tus, a, um, P. a., gone by, past, past and gone, departed: nec praeteritum tempus unquam revertitur, Cic. Sen. 19, 69: aetas, id. ib. 2, 4: anni, Verg. A. 8, 560: nox, Prop 2, 11 (3, 6), 9: culpa, Ov. H. 20, 187: labor, Quint. 10, 7, 4: secula, id. 12, 4, 2: vita, Just. 42, 1: viri, dead and gone, departed, Prop. 2, 10, 52 (3, 5, 36): negotiantes veniā in praeteritum donavit, for the past, for their past conduct, Suet. Dom. 9: praeteritā noc. te, last night, Juv. 10, 235.
In gram.: tempus praeteritum, the past or preterit tense: quaedam verba etiam mutantur, ut fero in praeterito, Quint. 1, 4, 29.
Subst.: prae-tĕrĭta, ōrum, n., things gone by, the past: sevocatus animus a contagione corporis meminit praeteritorum, praesentia cernit, futura praevidet, Cic. Div. 1, 30, 63; id. Fat. 7, 14: monet ut in reliquum tempus omnes suspiciones vitet: praeterita se fratri condonare dicit, Caes. B. G. 1, 20: invidiam praeteritorum contemptu praesentium demere, Just. 21, 5, 10.
Prov.: praeterita mutare non possumus, Cic. Pis. 25, 59 init.
In partic., Praetĕrĭta, ōrum, n., things passed over (Gr. παραλειπόμενα), a name of the books of Chronicles, because they contain what had been omitted in the books of Kings, Hier. Ep. 18, n. 1.
praĕter-ĕquĭtans, antis, Part. [equito], riding by (only in Livy), Liv. 3, 61, 9.
praetĕrĕunter, adv., v. praetereo fin. A.
praeter-fĕro, no perf., lātum, ferre, v. a., to carry by or past.
Pass., to come, run, drive, or fly past (rare, not in Cic.): latebras eorum praeterlata acies est, Liv. 21, 55, 9: pars vocum praeterlata, Lucr. 4, 569 (Lachm. separately, praeter lata).
praeter-flŭo, ĕre, v. n., to flow by or past (class.).
- I. Lit.: aqua quae praeterfluat, Varr. R. R. 3, 16.
With acc.: flumen, quod Valentiam praeterfluit, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 680 P.: amnis praeterfluens moenia, Liv. 41, 11, 3.
- II. Trop., to go by or past, to pass away: eorum ego orationes sivi praeterfluere, Cato ap. Plin. H. N. praef. § 30 Jan. (Sillig, sibi praetereo): voluptatem praeteritam praeterfluere sinit, to escape, vanish, Cic. Tusc. 5, 33, 96.
praeter-fŭgĭo, ĕre, 3, v. a., to hasten by, pass over hastily: propositum exemplum, Ambros. Spirit. Sanc. 3, 11, 78.
praeter-grĕdĭor, gressus, 3, v. dep. n. and a. [gradior], to walk or march by, to go or pass by (class.).
- I. Lit.: qui praetergrediebantur. Sall. ap. Non. 556, 19: ut rapiat praetergredientes, Ambros. Abrah. 1, 5, 32.
With acc.: castra, to pass the camp, Cic. Fam. 3, 7, 4: fines, to march by, Tac. A. 14, 23: primos suos, Sall. J. 50, 3: eum, id. 52, 5.
- II. Trop., to surpass, excel: in te maxume, qui tantum alios praetergressus es, uti, etc., Sall. Or. ad Caes. 1.
praetĕr-hāc, also separate, praeter hac, adv. [hic], beyond this, besides, furthermore, moreover (Plaut.): si praeterhac unum verbum faxis hodie, ego tibi comminuam caput, Plaut. Rud. 4, 4, 73; id. Men. 1, 2, 3: non patiar praeterhac, id. ib. 5, 1, 25; id. Most. 1, 1, 72.
praetĕrĭens, Part., from praetereo.
praetĕr-inquīro, ĕre, v. a., to inquire further (post-class.): in negotium, Amm. 15, 5, 12.
praetĕrĭtĭo, ōnis, f. [praetereo].
- I. A passing over, omission (post-class.), Cod. Just. 6, 29, 4.
- II. Rhet. t. t., a passing over = παράλειψις, Mart. Cap. 5, § 523.
praetĕrĭtus, a, um, Part. and P. a., from praetereo.
praeter-lābor, lapsus, 3, v. dep. n. and a.
- I. Lit., to glide or flow by, to fly or run past: praeterlabentia flumina, Quint. 10, 3, 24.
With acc.: tumulum, Verg. A. 6, 874: hanc (tellurem) pelago praeterlabare necesse est, to sail past, id. ib. 3, 478.
- II. Trop., to slip away: (definitio) ante praeterlabitur, quam percepta est, Cic. de Or. 2, 25, 109.
praeter-lambo, ĕre, v. a., to lick, bathe, or touch in passing, to flow by (post-class.): oppidum, quod Mosa fluvius praeterlambit, Amm. 17, 2, 4.
praeterlātus, a, um, Part., from praeterfero.
praeter-lŭens, entis, Part. [luo], washing as it flows past (post-class.): fluvius, App. M. 6, p. 177, 40.
praeter-mĕo, āre, v. n. and a., to go by or past (poet. and post-class. prose): saepe salutantum tactu praeterque meantum (in tmesi), Lucr. 1, 317: amoenitas locorum invitet praetermeantem, Ambros. in Luc. 4, 2.
With acc.: stellas (of comets), Sen. Q. N. 7, 6, 1: quos (tractus) praetermeat Ister, Amm. 31, 8, 6; 14, 8, 10: ripas, Claud. Cons. Mall. Theod. 234.
praetermissĭo, ōnis, f. [praetermitto].
- I. A leaving out, omission: sine ullius formae praetermissione, Cic. Top. 7, 31.
- II. A passing over, neglecting: praetermissio aedilitatis, Cic. Off. 2, 17, 58.
praetermissus, a, um, Part., from praetermitto.
praeter-mitto, mīsi, missum, 3, v. a.
- I. To allow or permit to go by, to let pass (class.; syn.: omitto, neglego).
- A. In gen.: nullum diem, Cic. Att. 9, 14, 2: nullam occasionem profectionis, Auct. B. Afr. 1: neminem, Cic. Fam. 11, 21, 1.
- B. In partic.
- 1. To omit, neglect, leave undone: nullum officium, Cic. Fam. 1, 8, 1: voluptates, id. N. D. 3, 15, 38: scelus, id. Att. 9, 11, 4: praetermittendae defensionis plures solent esse causae, id. Off. 1, 9, 28.
With inf.: reliqua quaerere praetermittit, Caes. B. C. 2, 39: quod facere nullum diem praetermittebat, Nep. Cim. 4, 3.
- 2. In reading or writing, to pass over, leave out, make no mention of, omit: quod verba sint praetermissa, Cic. de Or. 2, 26, 111: si quid aut praetermissum aut relictum sit, id. ib. 2, 29, 126; id. Off. 3, 2, 9; id. Cat. 3, 8, 18: officii praetermissi reprehensio, id. Att. 11, 7, 3: nihil videmur debere praetermittere, quod, etc., Nep. Epam. 1, 3: quod dignum memoriā visum, praetermittendum non existimavimus, Caes. B. G. 7, 25; Cic. Q. Fr. 3, 3, 1; id. Att. 6, 3, 9.
- 3. To pass by, overlook, wink at: do, praetermitto, overlook, Ter. Ad. 1, 1, 26: praetermittere et humanis concedere rebus, Lucr. 4, 1191 (by Lachm. written separately).
- * II. To let over, carry over, transmit, transport: an facili te praetermiserit unda Lucani rabida ora maris? Stat. S. 3, 2, 84.
praeter-monstrans, antis, Part. [monstro], pointing out besides, pointing out or showing another (post-class.), Gell. 20, 10, 6.
praeternāvĭgātĭo, ōnis, f. [praeternavigo], a sailing by (post-Aug.), Plin. 4, 12, 19, § 57 (al. praenavigatio).
praeter-nāvĭgo, āre, v. n. and a., to sail by or past (post-Aug.): vitans praeterpavigantium officia, Suet. Tib. 12; Flor. 3, 8, 3.
With acc.: Baianum sinum, Suet. Ner 27: Seyllam, App. de Deo Socr. 24, p. 55, 30.
prae-tĕro, trīvi, 3, v. a.,
- I. to rub off or wear down in front (ante-class. and in postAug. prose): anum lima praeterunt, Plaut. Men. 1, 1, 9; Plin. 11, 37, 63.
- II. To rub down beforehand: oleum amygdali amari praetritum, Cael. Aur. Acut. 1, 17, 169.
praeterpropter, prep. with acc. [praeter-propter], thereabout, more or less (ante-class.), Enn., Cato, and Varr. ap. Gell. 19, 10, 10 (see the whole passage respecting the phrase, and Hand, Turs. 4, 544 sq.).
praeter-quam (separate, praeter enim quam, Cic. Leg. 3, 19, 45; Plaut. Pers. 3, 1, 38 infra), adv.,
- I. beyond, besides, except, save (class.): neque, praeterquam quas ipse amor molestias Habet, addas, Ter. Eun. 1, 1, 32: verbum si mihi unum, praeterquam quod to rogo, faxis, cave, id. And. 4, 4, 14: virgo quae praeter sapiet quam placet parentibus, Plaut. Pers. 3, 1, 38: nullum praemium postulo, praeterquam hujus diei memoriam sempiternam, Cic. Cat. 3, 11, 26: interrogari, num quo crimine esset accusatus, praeterquam veneni ejus, id. Clu. 38, 105: a quā (moneta), praeterquam de sue plenā, quid umquam moniti sumus? id. Div. 2, 32, 69: si nullam praeterquam vitae nostrae jacturam fieri viderem, Caes. B. G. 7, 77: sine ullis doloribus, praeterquam quos ex curatione capiebat, Nep. Att. 21, 3: nec quod nos ex conubio vestro petamus, quicquam est, praeterquam ut, etc., Liv. 4, 4, 12: multitudo coalescere nullā re praeterquam legibus poterat, id. 1, 8, 1; 4, 17, 6; 4, 48, 3; 26, 42, 8: telum hastili abiegno et cetera tereti praeterquam ad extremum, id. 21, 8, 10: cuncta potest … vetustas, Praeterquam curas attenuare meas, Ov. Tr. 4, 6, 17.
With etiam, quoque, tum vero, besides, = not only … but also: malum, praeterquam atrox, etiam novum, Liv. 22, 53, 6; 30, 6, 4 Weissenb. ad loc.; cf. id. 6, 24, 7: Syracusarum oppugnatio ad finem venit, praeterquam vi ac virtute ducis, intestinā etiam proditione adjuta, id. 25, 23: lusit … praeterquam Decembri mense, aliis quoque festis ac profestis diebus, Suet. Aug. 71: declamaverat Antonius praeterquam semper alias, tum vero nimium quantum delectabiliter, Gell. 15, 1, 1: praeterquam si, except when, unless: hippopotamus tergoris impenetrabilis, praeterquam si umore madeat, Plin. 8, 25, 39, § 95: praeterquam quod, except that: omnes mihi labores fuere leves, praeterquam tui carendum quod erat, Ter. Heaut. 2, 4, 20: praeterquam quod sine te, ceterum satis commode, etc., Cic. Q. Fr. 2, 14, 1: praeterquam quod ita Quintio placeret, Liv. 35, 25: amissio nullius animae, praeterquam navis, but … only, Vulg. Act. 27, 22.
With praeterea: praeter enim quam quod comitia illa essent armis gesta servilibus, praeterea, etc., Cic. Leg. 3, 19, 45.
- II. For praeterquam quod, except that, Plin. 20, 10, 42, § 108.
(praeterrādo, ĕre, a false reading for praeterea radit, Lucr. 4, 528.)
praeter-sum, esse, v. n., to be out of, not present at (eccl. Lat.): ipsis rebus praetersumus, Tert. Apol. 38.
* praetervectĭo, ōnis, f. [praeterveho], a riding, sailing, or passing by: praetervectio omnium, qui, etc., Cic. Verr. 2, 5, 66, § 170.
praetervectus, a, um, Part., from praetervehor.
praeter-vĕhor, vectus sum (separate, praeter erant vecti, Ov. M. 13, 713), 3, v. dep. n. and a.; prop., to be borne past, to drive, ride, or sail by (class.).
- I. Lit.: qui praetervehebantur, Cic. Fin. 5, 18, 49: praetervehens equo, riding by, Liv. 22, 49, 6.
With acc.: Apolloniam, Caes. B. C. 3, 26: ostia, Verg. A. 3, 688: Dulichios portus, Ov. M. 13, 711: Judaeam, Suet. Aug. 93: Puteolanum sinum, id. ib. 98: Velabrum, id. Caes. 37.
- B. Transf., to pass by, march by, of foot-soldiers: cito agmine forum praetervecti, Tac. H. 3, 71.
- II. Trop., to pass by or over: periculosissimum locum silentio sum praetervectus, passed over in silence, Cic. Phil. 7, 3, 8: scopulos praetervecta videtur oratio mea, passed by, id. Cael. 21, 51: oratio, quae non praetervecta sit aures vestras, sed, etc., id. Balb. 1, 4; Plin. Pan. 56.
* praeter-verto, ĕre, v. a., to go or pass by (post-Aug.): solem, Plin. 2, 71, 73, § 181.
praeter-vŏlo, āre, v. n. and a., to fly by or past (class.).
- I. Lit.: praetervolans aquila, Suet. Claud. 7.
With acc.: quem praetervolat Ales, Cic. Arat. 412.
- B. Transf., to fly or sail over, fly across: hasta medias praetervolat auras, Sil. 10, 114: puppe lacum praetervolat, Claud. B. G. 321; in tmesi: Etrusca praeter et volate litora, Hor. Epod. 16, 40.
- II. Trop., to slip by, to escape: sententiae saepe acutae non acutorum hominum sensus praetervolant, Cic. de Or. 3, 59, 223: dum sententias animis attentis excipiunt, fugit eos et praetervolat numerus, slips away, escapes, id. Or. 58, 197: haec duo proposita non praetervolant, sed ita dilatant, ut, etc., i. e. do not pass over cursorily, id. Ac. 2, 13, 42.