Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

praevārĭcātĭo, ōnis, f. [praevaricor],

  1. I. a stepping out of the line of duty, a violation of duty; esp. of an advocate who has a secret understanding with the opposite party, the making of a sham accusation or defence, collusion, prevarication (class.), Cic. Part. 36, 124: de praevaricatione absolutus, id. Q. Fr. 2, 16, 3: praevaricatio est, transire dicenda; praevaricatio etiam, cursim et breviter attingere, quae sint inculcanda, infigenda, repetenda, Plin. Ep. 1, 20, 2: praevaricationis crimine corruere, id. ib. 3, 9, 34: praevaricationis damnatus, id. ib.
  2. II. Transgression, deviation from duty or law (eccl. Lat.): ubi enim non est lex, nec praevaricatio, Vulg. Rom. 4, 15: in redemptionem earum praevaricationum, id. Heb. 9, 15.

praevārĭcātor, ōris, m. [praevaricor],

  1. I. one who violates his duty; esp. of an advocate who is guilty of collusion with the opposite party, a sham accuser or defender, a prevaricator (class.): praevaricatores a praetergrediendo sunt vocitati, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.: praevaricator significat eum, qui in contrariis causis quasi varie esse positus videatur, Cic. Part. 36, 126: praevaricatorem esse eum ostendimus, qui colludit cum reo, et translaticie munere accusandi defungitur, eo quod proprias quidem probationes dissimularet, falsas vero rei excusationes admitteret, Dig. 48, 16, 1: praevaricator autem est quasi varicator, qui diversam partem adjuvat, prodita causa sua, ib. 3, 2, 4; Cic. Div. in Caecil. 18, 58: praevaricatorem sibi apponere, id. Phil. 2, 11, 25.
    With gen.: praevaricator Catilinae, Cic. Pis. 10, 23: causae publicae, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 1.
  2. II. A sinner, transgressor (eccl. Lat.): legis, Vulg. Rom. 2, 25; id. Gal. 2, 18.
    1. B. Esp., an apostate: nos praevaricatores eos existimamus qui susceptam fidem et cognitionem Dei adeptam relinquunt, Hilar. in Psa. 118, 15, 11: Dei, Lact. 2, 16; cf. Tert. ad Marc. 4, 43.

prae-vārĭcātrix, īcis, f. [praevaricator], she who transgresses or sins (eccl. Lat.), Aug. Ep. 89, 20; Hier. in Isa. 5, 12, 3; id. in Matt. 22, 7; Vulg. Jer. 3, 7.