Lewis & Short

prŏco, āre, v. a., and prŏcor, āri, v. dep. [cf. precor], to ask, demand (very rare): parere mea vos majestas procat, Liv. And. ap. Non. 24, 7: a procando, id est poscendo, procacitas nominata est, Cic. Rep. 4, 6, 6 (ap. Non. 24, 3): procare, poscere, unde procaces meretrices ab assidue poscendo, et proci uxorem poscentes in matrimonium, Paul. ex Fest. p. 224 Müll.: poscere procare dictum, Varr. L. L. 7, § 80 ib.: perit, inquit, procari, si latet, Sen. Q. N. 4, praef. 5.