No entries found. Showing closest matches:
prōmiscam, prōmiscē, and prō-miscŭē, advv., v. promiscuus fin., A., B., and C.
prōmiscus, a, um, v. promiscuus init.
prō-miscŭus (collat. form prōmis-cŭs, Gell. 11, 16, 8; 16, 13, 4; Liv. 5, 13, 7; prob. also ante-class.; v. below the adv. promiscam), a, um, adj. [misceo].
- I. Lit., mixed, not separate or distinct, without distinction, in common, indiscriminate, promiscuous (as adj. not in Cic. or Cæs.): opera promiscua, Plaut. Rud. 4, 4, 138: conubia, i. e. between patricians and plebeians, Liv 4, 2; cf.: consulatum promiscuum patribus ac plebi facere, id. 7, 21. multitudo, of patricians and plebeians, Tac. A. 12, 7: vulgus, Vulg. Exod. 12, 38: promiscua omnium generum caedes, Liv. 2, 30 fin.: sepultura, Tac. A. 16, 16 fin.: jus, id. ib. 4, 16: spectaculum, to which all are admitted without distinction, id. ib. 14, 14: divina atque humana promiscua habere, Sall. C. 12, 2: privatae et promiscuae copiae, common, general, public, Tac. H. 1, 66: promiscuos feminarum concubitus permittere, Just. 3, 4, 5.
With object-clause: muta ista et inanima (sc. tecta) intercidere ac reparari promiscua sunt, may be destroyed and restored again, Tac. H. 1, 84 fin.
In neutr. absol.: in promiscuo licentiam atque improbitatem esse voluit, to be universal, Liv. 29, 17; 34, 44; 40, 51: nec arma in promiscuo, sed clausa sub custode, i. e. in every man’s hands, Tac. G. 44.
- B. In partic., in gram., epicene: promiscuum nomen, i. e. epicoenum, Quint. 1, 4, 24.
- II. Transf., common, usual (very rare and not ante-Aug.): promiscua ac vilia mercari, Tac. G. 5 fin.: varia promiscaque cogitatio, Gell. 11, 16, 8 (al. promiscua): opinionis tam promiscae errores, id. 16, 13, 4.
Hence, adv., in three forms.
- A. Form prōmiscam (acc. form from promiscus), in common, indiscriminately, promiscuously (ante-class.): promiscam dicebant pro promiscue, Paul. ex Fest. p. 224 Müll.: ut meā laetitiā laetus promiscam siet, Plaut. Ps. 4, 5, 11: cetera promiscam voluit communia haberi, Varr. ap. Non. 361, 25.
- B. Form prōmiscē, in common, indiscriminately, indifferently (post-class.), Cic. de Or. 3, 19, 72 B. and K.; Cic. Font. 6, 12; Liv. 3, 47, 5 Weissenb.: indistincte atque promisce annotare, Gell. praef. § 2; 7, 3, 52: promisce atque indefinite largiri, id. 2, 24, 7: verbo uti, id. 10, 21, 2.
- C. Form prōmiscŭē (the class. form), in common, promiscuously: (mares et feminae) promiscue in fluminibus perluuntur, * Caes. B. G. 6, 21 fin.: promiscue puberes atque negotiatores interficere, Sall. J. 26, 3: promiscue toto quam proprie parvā frui parte (Campi Martii) malletis, Cic. Agr. 2, 31, 85; id. Font. 6, 22; Liv. 5, 55; Plin. 11, 37, 47, § 130 al.
prōmissĭo, ōnis f. [promitto].
- I. In gen., a promising, promise (class. only in sing.; prop. the act of promising; cf. promissum, the thing promised): provinciae, Cic. Att. 8, 9, 4: auxilii, id. Fam. 4, 13, 1: scelerum, id. Phil. 8, 3, 10; cf. Don. Ter. And. 2, 3, 27.
- II. In partic., rhet. t. t., a promising: tum promissio, si audierint, probaturos, Cic. de Or. 2, 83, 339; 3, 53, 205.
prōmissīvē, adv., v. promissivus fin.
prōmissīvus, a, um, adj. [promitto], promising, promissive; in gram.; promissivum tempus, i. e. the future tense, Cons. p. 2061 P.: modus, Diom. p. 328 P.: sententiae, Isid. 2, 21, 18.
Adv.: prōmissīvē, by way of promise, with a promise (postclass.), Tert. adv. Marc. 4, 10.
prōmissor, ōris, m. [promitto], a promiser, esp. who promises great things (very rare), Hor A. P 138; Quint. 1, 5, 6 Zumpt.
prōmissum, i, n., v. promitto fin.
1. prōmissus, a, um, Part. and P. a., from promitto.
* 2. prōmissus, ūs, m. [promitto], a promise, Manil 5, 577.
prō-mitto, mīsi, missum, 3 (sync. forms: promisti for promisisti, Ter. Ad. 5, 8, 17; Cat. 110, 3: promisse for promisisse, id. 110, 5: promissem, Plaut. Bacch. 5, 1, 12; archaic inf. pass. promittier, id. ib. 4, 8, 32), v. a.
- I. Lit., to let go forward, to send or put forth, to let hang down, let grow, etc. (rare; not in Cic.): ramos vel ferro compescunt vel longius promittunt, suffer to grow longer, Col. 5, 6, 11.
Reflex., to grow: nec ulla arborum avidius se promittit, Plin. 16, 26, 44, § 107.
Of the hair, the beard, to let hang down, let grow: satis constat multos mortales capillum ac barbam promisisse, Liv. 6, 16, 4; 5, 41; cf.: pogoniae, quibus inferiore ex parte promittitur juba, Plin. 2, 25, 22, § 89.
Transf.: (Sonus lusciniae) promittitur revocato spiritu, is drawn out, prolonged, Plin. 10, 29, 43, § 82; Gallia est longe et a nostris litoribus huc usque promissa, Mel. 1, 3; v. infra, P. a.
- II. Trop., of speech.
- A. To say beforehand, to forebode, foretell, predict, prophesy (very rare): praesertim cum, si mihi alterum utrum de eventu rerum promittendum esset, id futurum, quod evenit, exploratius possem promittere, Cic. Fam. 6, 1, 5: ut (di) primis minentur extis, bene promittant secundis, id. Div. 2, 17, 38.
Of signs or omens, to forebode, portend: pari in meliora praesagio in Caesaris castris omnia aves victimaeque promiserant, Flor. 4, 7, 9: promittunt omina poenas, Val. Fl. 6, 730: clarum fore (Servium) visa circa caput flamma promiserat, Flor 1, 6, 1; 1, 7, 9.
Also, in gen., to denote beforehand: stella … vindemiae maturitatem promittens, Plin. 18, 31, 74, § 309.
- B. To promise, hold out, cause to expect, give hope or promise of, assure (class. and freq.; syn.: polliceor, spondeo, recipio), constr. with acc., an object-clause, or de: domum, Plaut. Most. 1, 3, 28: sestertia septem, Hor. Ep. 1, 7, 81: carmen, id. Epod. 14, 7, dona, Ov Tr. 4, 2, 7: auxilium alicui, id. M. 13, 325: opem, id. F 5, 247: salutem, Luc. 4, 235: ea quae tibi promitto ac recipio, Cic. Fam. 5, 8, 5: si Neptunus quod Theseo promiserat, non fecisset, id. Off. 1, 10, 32: dii faxint, ut faciat ea quae promittit! id. Att. 16, 1, 6.
With inf. (usu. fut. inf.): promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. Phil. 5, 18, 51; cf.: promitto, in meque recipio fore eum, etc., id. Fam. 13, 10, 3: quem inimicissimum futurum esse promitto et spondeo, id. Mur. 41, 90: surrepturum pallam promisit tibi, Plaut. As. 5, 2, 80; id. Aul. 2, 2, 42; cf. id. Men. 5, 4, 6: promisit Apollo Ambiguam tellure novā Salamina futuram, Hor. C. 1, 7, 28; id. S. 1, 6, 34.
With inf. pres.: si operam dare promittitis, Plaut. Trin. prol. 5; id. Bacch. 4, 8, 79; id. Rud. 2, 6, 56: magorum vanitas ebrietati eas resistere promittit, Plin. 37, 9, 40, § 124; cf.: se remedium afferer tantamque vim morbi levaturum esse promisit, Curt. 3, 6, 2 monstrare, Amm. 22, 7, 5: promittere oratorem, to give promise of becoming, Sen. Contr 4, 29, 10; cf.: per ea scelera se parricidam, excite fears lest he become, Quint. Decl. 1, 6: me Promisi ultorem, Verg. A. 2, 96.
With de: de alicujus voluntate promittere, Cic. Fam. 7, 5, 1: de me tibi sic promitto atque confirmo, me, etc., id. ib. 3, 10, 1; Hor. S. 1, 4, 103: promittere damni infecti, i. e. to promise indemnification for, become answerable for the possible damage, Cic. Top 4, 22.
- C. With ut and subj.: promiserat ut daret, Vulg. 2 Par. 21, 7.
Of things’ terra ipsa promittit (aquas), gives promise of, leads one to expect water, Plin. 31, 3, 27, § 45: debet extremitas (picturae) sic desinere, ut promittat alia post se, to lead one to suppose, to suggest, id. 35, 10, 36, § 68; Sen. Hippol. 569.
- 2. In partic.
- a. To promise to come, to engage one’s self to meet any one, to dine, sup, etc., Plaut. Stich. 3, 2, 19 sq.; 4, 2, 16: ad fratrem, Cic. de Or. 2, 7, 27: ad cenam mihi, Phaedr. 4, 23, 15; Petr. 10; so, tibi me promittere noli, to expect me, Ov. M. 11, 662.
- b. To promise something to a deity, i. e. to vow: donum Jovi dicatum atque promissum, Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184: nigras pecudes Diti, Tib. 3, 5, 33; Juv 13, 233; Petr 88; Flor. 1, 11, 4.
- c. To offer as a price (post-Aug.): pro domo sestertium millies promittens, Plin. 17. 1, 1, § 3.
Hence, prōmissus, a, um, P a.
- A. Lit., hanging down, long; of the hair: coma, Varr. ap. Non. 362, 32; Liv. 38, 17, 3; Ov. Tr. 4, 2, 34: Britanni capillo sunt promisso, Caes. B. G. 5, 14; so, capillus, Nep. Dat. 3, 1: barba, Verg. E. 8, 34; Liv. 2, 23, 4: barba omnibus promissa erat, id. 5, 41, 9; Plin. Ep. 2, 7, 7; Just. 4, 4, 1.
Of the dewlap: boves palearibus amplis et paene ad genua promissis, Col. 6, 1, 3.
Of the belly: sues ventre promisso, Col. 7, 9, 1.
- B. Subst.: prōmissum, i, n., a promise (very freq. in prose and poetry; cf. promissio, pollicitatio), Cic. Verr 2, 5, 53, § 139: voto quodam et promisso teneri, id. Att. 12, 18, 1: constantia promissi, id. ib. 4, 17, 1: promissum absolvere, Varr. R. R. 2, 11, 1: facere, Cic. Off. 1, 10, 31; 3, 25, 95: exigere, id. ib. 3, 25, 94: ludere aliquem promisso inani, Ov. F. 3, 685.
In plur.: pacta et promissa servare, Cic. Off. 3, 24, 92: illis promissis standum non est, quae, etc., id. ib. 1, 10, 32: promissis manere, Verg. A. 2, 160: promissa firmare, Ov. M. 10, 430: multa fidem promissa levant, Hor. Ep. 2, 2, 10: dic aliquid dignum promissis, id. S. 2, 3, 6: quo promissa (Ennii) cadant, i. e. the expectations which he raises, id. Ep. 2, 1, 52: promissa dare, to make promises, Cat. 63, 239; to fulfil, Ov. M. 2, 51.