Lewis & Short

1. prorsus (collat. form prōsus, Plaut. Trin. 3, 3, 2; Enn. ap. Non. 165, 11; Trag. Rel. p. 28 Rib.; but p. 107 Vahl. reads prorsus), adv. [for pro-versus].

  1. I. Forwards (ante-class.): non prorsus, verum transvorsus cedit, quasi cancer solet, Plaut. Ps. 4, 1, 45.
  2. II. Straight on, right onwards, directly (ante- and post-class.), Cato ap. Fest. p. 234 Müll.: tunc Arionem prorsus ex eo loco Corinthum petivisse, Gell. 16, 19, 17.
    1. B. Trop.
      1. 1. Straightway, by all means, certainly, truly, precisely, utterly, absolutely (class.): prorsus perii, Plaut. Aul. 2, 8, 27: vide ne ille huc prorsus se inruat, Ter. Ad. 4, 2, 11; 3, 2, 26: prorsus tacere nequeo, id. Hec. 4, 4, 51: ita prorsus existimo, Cic. Tusc. 2, 5, 14: nullo modo potest fleri prosus, Plaut. Trin. 3, 3, 2: nullo modo prorsus assentior, Cic. N. D. 3, 8, 21; id. Att. 13, 45, 1: verbum prorsus nullum intellego, not a single word, id. de Or. 2, 14, 61: venies exspectatus non solum nobis, sed prorsus omnibus, id. Fam. 4, 10, 1: affatim prorsus, id. Att. 16, 1, 5: prorsus vehementer et severe, id. ib. 16, 15, 2: hoc mihi prorsus valde placet, id. Fam. 6, 20, 2; Plin. 14, 5, 7, § 58.
        Ironically: grati prorsus conjugibus revertemur, Curt. 5, 5, 13.
      2. 2. Exactly, just, precisely: set ea prorsus opportuna Catilinae, Sall. C. 16, 5; Varr. L. L. 6, § 16 dub.; v. Müll. ad h. l.: prorsus quasi, precisely as if, Just. 1, 7, 16.
      3. 3. After an enumeration of particulars, in short, in fine, in a word: igitur colos exsanguis, foedi oculi: citus modo, modo tardus incessus; prorsus in facie vultuque vecordia inerat, Sall. C. 15, 5; 25, 5; id. J. 23, 1; 30, 3 al.

2. prorsus (collat. form prōsus; v. II.), a, um, adj. [for pro-versus].

  1. I. Straightforwards, right onwards, straight, direct (post-Aug.): prorso tramite siste gradus (al. proso), Avien. 3: prorsi limites appellantur in agrorum mensuris, qui ad orientem directi sunt, Fest. p. 234, and Paul. ex Fest. p. 235 Müll.
  2. II. Trop., of style, straightforwards, i. e. prosaic, in prose, opp. to verse (post-class.): prorsum est porro versum, id est ante versum. Hinc et prorsa oratio, quam non inflexit cantilena, Don. Ter. Eun. 2, 3, 14: et prorsa et vorsa facundia veneratus sum, in prose and verse, App. Flor. 4, p. 361, 36.
    In this sense predominant (but not found in Cic.) in the form prosa oratio, prose, = soluta oratio, Quint. 1, 5, 18; 11, 2, 39: prosa eloquentia, Vell. 1, 17, 3; Sen. ap. Gell. 12, 2, 6; Col. 11, 1, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112.
    Subst.: prōsa, ae, f., prose, Quint. 1, 8, 2; 8, 6, 17; 20; 9, 4, 52 et saep.