Lewis & Short

pŭter and pū̆tris, tris, tre, adjj. [puteo], rotten, decaying, putrefying, stinking, putrid.

  1. I. Lit.: palus puter, fetid, Varr. R. R. 1, 8: navis, Prop. 2, 19, 43 (3, 20, 7): fanum, mouldering from age, ruined, Hor. Ep. 1, 10, 49: poma, rotten, Ov. M. 7, 585: fervent examina putri De bove, rotten, putrefying, id. F. 1, 379: viscera, id. M. 15, 365: corpora cicatricibus putria, Curt. 9, 3, 10; cf.: si ulcus magis putre est, Cels. 5, 26, 33: vomicae, Juv. 13, 95: putres artus et tabida cruore manantia membra, Val. Max. 6, 9, ext. 5: artus, Sil. 13, 464: cadavera, putri liquentia tabo, id. 13, 487: moles, id. 3, 643.
  2. II. Transf., in gen., loose, crumbling, friable, mellow, soft, flabby, etc.: glaeba, crumbling, Verg. G. 1, 44: tellus, Prop. 4 (5), 3, 39: campus, Verg. A. 8, 596: harena, Stat. S. 4, 3, 126; Luc. 8, 830: ager pinguis ac putris, Col. 2, 1: solum, id. 2, 10, 18; Verg. G. 2, 204: lapis, friable, Plin. Ep. 10, 39 (48), 2: mammae, flabby, Hor. Epod. 8, 7: oculi, languishing, id. C. 1, 36, 17; cf.: ille in Venerem est putris, Pers. 5, 58: anima, i. q. senilis, withered, old, Prop. 4 (5), 5, 67.

pū̆tris, e, v. puter.