Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

quercĕrus, v. querquerus.

quercētum (querquētum, Fest. s. v. querquetulanae, p. 261 Müll.), i, n. [quercus], an oak-wood, oak-forest, Varr. R. R. 1, 16: querceta laborant, Hor. C. 2, 9, 7; Fest. l. l.

quercĕus, a, um, adj. [quercus], of oak, oaken, oak- (post-Aug.): querceae coronae, garlands of oak-leaves, Tac. A. 2, 83; Aur. Vict. Epit. 3 fin.; Serv. ad Verg. A. 6, 772.

(quercĭcus, a, um, a false reading for querneus, Suet. Calig. 19; v. querneus.)

quercĭnus, a, um, adj. [quercus], of oak-leaves, Tert. Cor. Mil. 13.

quercus, ūs (gen. querci, Pall. 4, 7, 8; gen. plur. quercorum, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 717 P.; dat. and abl. plur. do not occur), f. [perh. from root kar (kal-k), to be hard; cf.: cornu calx, calculus].

  1. I. An oak, oaktree, esp. the Italian or esculent oak, sacred to Jupiter (cf. robur): quercus dicitur, quod id genus arboris grave sit ac durum, tum etiam in ingentem evadat amplitudinem: querqueram enim gravem et magnam putant dici, Paul. ex Fest. p. 259 Müll.: percellunt magnas quercus, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 194 Vahl.): magna Jovis quercus, Verg. G. 3, 332: glandiferae, Lucr. 5, 939; Cic. Leg. 1, 1, 2: aëriae, Verg. A. 3, 680: quercus et ilex Multā fruge pecus juvat, Hor. Ep. 1, 16, 9: auritae, id. C. 1, 12, 12: aridae, id. ib. 4, 13, 10: durior annosā quercu, Ov. M. 13, 799: quercorum rami, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 717 P.
  2. II. Poet., transf.
    1. A.
      Note:f things made of oak-wood. Of a ship, of the ship Argo, Val. Fl. 5, 65.
      Of a javelin, Val. Fl. 6, 243.
      Of a drinkingvessel, Sil. 7, 190.
      Capitolina, a garland of oak-leaves, Juv. 6, 386; usually bestowed upon one who had saved the life of a citizen in battle, Ov. F. 4, 953; id. M. 1, 563; Luc. 1, 357: civilis, Verg. A. 6, 772.
    2. B. For acorns (very rare): veteris fastidia quercūs, Juv. 14, 184.

quĕrēla or quĕrella, ae, f. [queror], a complaining, complaint (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. Ingen.: intervenit nonnullorum querelis, Cic. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2: hominum vel admiratio vel querela, id. Lael. 1, 2: inveterata, id. ib. 10, 36: epistula plena querelarum, id. Q. Fr. 3, 8, 1: longae, Ov. F. 4, 83: vestrum beneficium nonnullam habet querelam, gives some occasion for complaint, Cic. Fam. 10, 28, 1: his de tot tantisque injuriis, id. Sest. 30, 64: cui sunt inauditae cum Deiotaro querelae tuae? id. Deiot. 3, 9: querela Lucretiae patris ac propinquorum, id. Rep. 2, 25, 46: QVI VIXIT SINE VLLA QVERELA CVM CONIVGE, without any complaint, Inscr. Grut. 480, 5.
      With obj.-gen.: frontis tui, Cic. Pis. 1, 1: querela temporum, against the times, id. Fam. 2, 16, 1: aequalium meorum, id. Sen. 3, 7.
      With quod: an quod a sociis eorum non abstinuerim, justam querelam habent, Liv. 32, 34, 5.
      With obj.clause: falsa est querela, paucissimis hominibus vim percipiendi, quae tradantur, esse concessam, Quint. 1, 1, 1.
    2. B. In partic., a complaint, accusation (postAug.): advocati flagitabant, uti judex querelam inspiceret, Petr. 15: frequentes, Dig. 5, 2, 1: instituere, to institute, ib. 5, 2, 8; 5, 2, 21; Val. Max. 9, 10, 2.
  2. II. Transf.
    1. A. A plaintive song for lulling children to sleep: longa somnum suadere querela, Stat. Th. 5, 616.
    2. B. A plaintive sound, plaintive note, plaint; of animals or instruments.
      Of swans: tollunt lugubri voce querellam, Lucr. 4, 546.
      Of frogs: et veterem in limo ranae cecinere querellam, Verg. G. 1, 378; cf. id. A. 8, 215.
      Of doves, Plin. 10, 34, 52, § 104.
      Of the plaintive tones of the tibia: dulcesque querellas, Tibia quas fundit, Lucr. 4, 584; 5, 1384.
    3. C. A pain that occasions complaining, a complaint, disease, malady: pulmonis ac viscerum querelas levare, Sen. Q. N. 3, 1, 3; Traj. ap. Plin. Ep. 10, 18 (29), 1.

quĕrēlor, āri, v. dep. n. [querela], to make a complaint, complain: de malis praesentibus querelatur, Arn. in Psa. 76: eum querelantem invenimus, Serv. Argum. ad Bucol. Verg.

quĕrēlōsus, v. querulosus.

quĕrĭbundus, a, um, adj. [queror], complaining (rare but class.).

  1. A. Of persons: totos lustrat queribunda penates, Val. Fl. 7, 126.
  2. B. Of things: magnā et queribundā voce dicebat, Cic. Sull. 10, 30: senectus, Sil. 13, 583.

quĕrĭmōnĭa, ae, f. [queror], a complaint (class.): querimoniae de injuriis, Cic. Verr. 2, 3, 57, § 132: novo querimoniae genere uti, id. ib. 2, 1, 9, § 24; id. Cat. 1, 11, 27: nulla inter eos querimonia intercessit, Nep. Att. 17, 2: tristes, Hor. C. 3, 24, 33: malae, id. ib. 1, 13, 19: versibus impariter junctis querimonia primum inclusa est. id. A. P. 75: querimonias aut gemitus, Gell. 1, 26, 7.

quĕrĭtor, āri (gen. plur. part. queritantūm, Paul. Nol. Carm. 10, 147), v. freq. n. [id.], to complain vehemently (post-Aug.): queritantibus sociis, Plin. Pan. 29, 4: flentes queritantesque, Tac. A. 16, 34.

quernĕus, a, um, adj. [contr. from quercuneus, quercneus, from quercus], of oaks, oaken, oak- (ante-class. and postAug.): frondem populneam, ulmeam, querneam caedito, Cato, R. R. 5, 8; Col. 6, 3, 7: frutices, id. 7, 6, 1: folia, id. 6, 3, 7: corona, Suet. Calig. 19 Oud. N. cr.

quernus, a, um, adj. [quercus; cf. querneus], of oaks, oaken, oak- (poet.): quernas glandes tum stringere tempus, Verg. G. 1, 305: vimen, id. A. 11, 65: stipes, Ov. F. 4, 333: corona, a garland of oak-leaves, id. Tr. 3, 1, 36.

quĕror, questus, 3, v. dep. a. and n. [Sanscr. root, c
Note:vas-, to sigh].

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., to complain, lament, bewail (class.).
          1. (α) With acc.: suas fortunas, to bewail one’s fate, Plaut. As. 3, 1, 12: suum fatum, Caes. B. G. 1, 39, 4: injuriam, Cic. Att. 5, 8, 2: omnia, id. Fl. 24: fortunam, Ov. M. 15, 493: nova monstra, Hor. C. 1, 2, 6 al.: labem atque ignominiam rei publicae, Cic. Imp. Pomp. 12, 33.
          2. (β) With de: queritur de Milone per vim expulso, Cic. Att. 9, 14, 2: de injuriis alicujus, id. Fam. 1, 4, 3.
          3. (γ) With cum: quererer tecum, atque expostularem, ni, I would complain to you, Cic. Fam. 3, 10, 7: cum patribus conscriptis, Liv. 35, 8: cum deo, quod, Cic. Ac. 2, 25, 81; Vell. 2, 130, 3: tecum inconsideratae pietatis queror, Sen. Contr. 4, 27, 2.
          4. (δ) With apud: apud novercam, Plaut. Ps. 1, 3, 80: apud aliquem per litteras, Cic. Att. 5, 21, 13.
            (ε) With dat.: nec quereris patri? nor complain to your father? Juv. 2, 131.
            (ζ) With obj.-clause: ne querantur se relictas esse, Cic. Tusc. 5, 5, 14.
            (η) With quod: legatos miserunt Athenas questum, quod, etc., Nep. Chabr. 3, 1: queri libet, quod in secreta nostra non inquirant principes, Plin. Pan. 68, 8; cf.: quereris super hoc, quod non mittam carmina, Hor. Ep. 2, 2, 24.
            (θ) With pro: haec pro re publicā, in behalf of, in the name of the State, Cic. de Or. 2, 48, 198.
            (ι) Absol.: nisi omni tempore, quod mihi lege concessum est, abusus ero, querere, Cic. Verr. 2, 1, 9, § 25: non injuste, Vell. 2, 40, 6.
    2. B. In partic., to make a complaint before a court: de proconsulatu alicujus, Plin. Ep. 3, 4, 2.
  2. II. Transf., of animals and things that utter a plaintive sound. Of apes: queri rauco stridore, Ov. M. 14, 100.
    Of the owl, Verg. A. 4, 463.
    In gen., of the song of birds, to complain, lament, to coo, warble, sing, Hor. Epod. 2, 26: dulce queruntur aves, Ov. Am. 3, 1, 4.
    Of a musical instrument: flebile nescio quid queritur lyra, Ov. M. 11, 52; Hor. C. 2, 13, 24.

querquedŭla, ae, f. [from the Gr. κερκουρίς, Varr. L. L. 5, § 79, acc. to O. Müller’s conjecture], a kind of duck, perh. the teal, Varr. R. R. 3, 3, 3; 3, 11, 4; Col. 8, 15, 1: aquatiles querquedulae, Varr. ap. Non. 91, 4.

querquĕrus or quercĕrus, a, um, adj. [cf. Gr. καρκαίρω, to tremble], cold to trembling, shivering (ante- and post-class.): querqueram frigidam cum tremore a Graeco κάρκαρα certum est dici, unde et carcer. Lucilius: Jactans me ut febris querquera, the ague, Paul. ex Fest. p. 256 Müll.; so, febris querquera, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 719 P.: febris rapida et quercera, Gell. 20, 1, 26; also, absol.: querquĕra, ae, f., the ague: querqueras sanare, Arn. 1, 28; App. Mag. p. 297, 14 (al. querquerum).

querquētŭlānus, a, um, adj. [from querquetum, for quercetum],

  1. I. of or belonging to an oak-forest, named from an oakwood: querquetulanae virae (i. e. virgines) putantur significari nymphae praesidentes querqueto virescenti: quod genus silvae judicant fuisse intra portam, quae ab eo dicta sit Querquetularia. Sed feminas antiqui, quas sciens (scitas?) dicimus, viras appellabant: unde adhuc permanent virgines et viragines, Fest. p. 261 Müll.: mons, an earlier name of the Mons Caelius at Rome, Tac. A. 4, 65; here was querquetulanum sacellum, Varr. L. L. 5, § 49 Müll.; and: querquetulana porta, a gate in Rome between the Mons Caelius and Esquilinus, Plin. 16, 10, 15, § 37.
  2. II. Plur.: Quer-quētŭlāni, ōrum, m., a people of Latium, Plin. 3, 5, 9, § 69.

Querquētŭlārĭa porta, v. Querquetulanus fin.

querquētum, v. quercetum.

quĕrŭlōsus (quĕrēl-), a, um, adj. [querulus], full of complaints, querulous (late Lat.): murmuratores, Vulg. Ep. Jud. v. 16; Cassiod. Var. 9, 14.

quĕrŭlus, a, um, adj. [queror].

  1. I. Lit., full of complaints, complaining, querulous (mostly poet.; not in Cic.): (senex) difficilis, querulus, laudator temporis acti, Hor. A. P. 173: ululatus, Ov. H. 5, 73: dolor, id. Tr. 3, 8, 32: vox, id. A. A. 2, 308: fastus, Mart. 12, 75, 7: calamitas, Curt. 5, 5, 12: libelli rusticorum, Plin. Ep. 9, 15, 1: nec querulus essem, id. Pan. 4, 9, 21.
  2. II. Poet., transf., of animals and things, softly complaining, uttering a plaintive sound, murmuring, cooing, warbling, chirping, etc.: querulae cicadae, Verg. G. 3, 328; cf.: nidus volucrum, Ov. Med. Fac. 77: rana, Col. 10, 12: capella, Mart. 7, 31, 3: fetus suis, Petr. 133: chorda, Ov. Am. 2, 4, 27: tibia, Hor. C. 3, 7, 30: tuba, Prop. 4 (5), 3, 20.