Lewis & Short

quingenti (old orthogr. quincenti, acc. to Fest. p. 254 Müll.), ae, a (gen. plur. quingentum, Liv. 10, 37, 5, etc.: quingentorum, Tac. A. 6, 34; Just. 2, 11), num. adj. [quinque-centum].

  1. I. Five hundred: quingentos uno ictu occidere, Plaut. Mil. 1, 1, 52: non plus mille quingentum aeris afferre, Cic. Rep. 2, 22, 40: drachmae, Hor. S. 2, 7, 43; Suet. Galb. 5: quingentum milium verborum, Varr. L. L. 6, § 37 Müll.; so, quingentum, Gell. 7, 14, 8: quingentorum milium, Just. 2, 11, 15.
  2. II. Indefinitely, for a great number, five hundred, Plaut. Curc. 4, 4, 31; cf.: milia quingenta, thousands upon thousands, Cat. 95, 3.